Του Γιώργου Ινεπολόγλου, φυσικού
Η δύσκολη απόφαση που έλαβε ο Κώστας Καραμανλής 2, ο οποίος βίωσε τότε τα 40 πιο δραματικά λεπτά της ζωής του, ήταν η απόφαση για κατάρριψη του ακυβέρνητου αεροσκάφους των κυπριακών αερογραμμών «Ήλιος» σε περίπτωση που κατευθυνόταν σε κατοικημένη περιοχή. Διαβάζω στην ιστοσελίδα crashonline.gr στις 14 Αυγούστου 2015 «η απόφαση που θα έπρεπε να πάρει ο Έλληνας πρωθυπουργός ήταν θέμα ζωής ή θανάτου για 121 ψυχές. Μια απόφαση που αν ήταν λανθασμένη, θα βάρυνε για πάντα στη συνείδησή του». Ήταν πολύ μικρός ο χρόνος για μία τόσο μεγάλη απόφαση. Κάποτε είχαν τσίπα οι άνθρωποι. Μιλούσαν για ανθρώπινες ψυχές. Αν η απόφαση αυτή χαρακτηρίστηκε ως μαύρη την ημέρα της πτώσης του αεροσκάφους, πόσο μαύρες θα πρέπει να είναι οι αποφάσεις που έχουν παρθεί στις μέρες μας με τους 12800 νεκρούς από τον covid-19; Σε χρονικό διάστημα μεγαλύτερο των 2 χρόνων (προγραμματισμένες δηλαδή) ήρθε η διάλυση του συστήματος περίθαλψης στην Ελλάδα με νοσοκομεία χωρίς εξειδικευμένο προσωπικό και τον απαραίτητο υγειονομικό εξοπλισμό. Έφθασαν σε σημείο τα νοσοκομεία να μην εξυπηρετούν ακόμη και διασωληνωμένους ασθενείς από άλλες ασθένειες και να τους στέλνουν για κατ’ οίκο νοσηλεία . . . εδώ τα λόγια περισσεύουν.
Με ξεπερνάει το γεγονός και θέλω να φωνάξω – να ουρλιάξω όταν στέλνεις την μητέρα σου για νοσηλεία σε ιδιωτική κλινική, να την στέλνουν σε νοσοκομείο και μετά από κάποιες μέρες να την βρίσκεις στα αζήτητα του νεκροτομείου επιστρέφοντάς την πακεταρισμένη με αδυναμία να διαπιστώσεις αν είναι η μητέρα σου ή το φάντασμά της. Δηλαδή η ιδιωτική πρωτοβουλία αποδείχθηκε χειρότερη από την κρατική. Και δεν φτάνουν βέβαια αυτά. Σεισμοί με απροστάτευτους, χωρίς στοιχειώδεις αποζημιώσεις, πολίτες, στοίβαγμα ψυχών προσφύγων χωρίς καμία ανθρώπινη διάσταση, λοιμοί χωρίς στοιχειώδη ιατρική περίθαλψη, πλημμύρες από τα καταστροφικά μπαζώματα των ρεμάτων που έγιναν από τις ίδιες κυβερνήσεις, παιδεραστίες και μαστροπείες από άτομα των εκλεκτών επιλογών τους, δολοφονίες με ξεκαθαρίσματα λογαριασμών της μαφίας, ξυλοδαρμοί και δολοφονίες απροστάτευτων πολιτών, και τόσα άλλα κοσμούν το Success Story της σημερινής κυβέρνησης.
Α συγνώμη ξέχασα. Έχουν δημιουργήσει πλατφόρμες. Παντού πλατφόρμες. Στο κτηματολόγιο ανοίγει η πλατφόρμα για ενημέρωση με πληρωμή. Στην εφορία πλήθος πλατφόρμες για να πληρώσεις την φορολογία σου. Νέα πλατφόρμα για νομιμοποίηση αυθαίρετων. Πλατφόρμα για τον εμβολιασμών των αγέννητων. Πλατφόρμα για πιστοποιητικό covid-19. Ας σταματήσω εδώ για να μην σας τρελάνω. . .
Οι εκμαυλισμένες συνειδήσεις δίνουν διαφορετική σημασία στις έννοιες της τραγικότητας της τότε και της σημερινής κατάστασης. Σήμερα με τρόπο έντεχνο, η Ελληνική πραγματικότητα χαρακτηρίζεται ως επιτυχής διακυβέρνηση. Είναι τόσο μεγάλη η επιτυχία που τα επαναλαμβανόμενα πρωθυπουργικά διαγγέλματα έχουν γίνει ψωμοτύρι των ΜΜΕ, ζητώντας την συνεργασία με τους ανθρώπους (πάνω από 40% του ελληνικού πληθυσμού), που καθημερινά υβρίζονται για τις οποιεσδήποτε αποφάσεις με τις οποίες αντιμετωπίζουν τον covid-19, ώστε η ανοσία να φθάσει στο 70% . Ενδεικτικά αναφέρω χαρακτηρισμούς που κατά καιρούς δόθηκαν στους ανεμβολίαστους.
Μπαταχτσήδες της υγείας – ψεκασμένοι – ανόητοι – παντογνώστες – μην τους δέχεστε στα σπίτια σας – να τους απομονώσει η κοινωνία. Πολύ σωστά. Αφού θέλουμε την απομόνωση γιατί τους καλούμε να εμβολιαστούν; Γιατί τους παρακαλάμε; μήπως τους χρειαζόμαστε περισσότερο από ποτέ; Έχετε καταλάβει γιατί ποσοστά μιλάμε; Με το σύστημα της απλής αναλογικής θα έβγαζαν αυτοδύναμες κυβερνήσεις !!! Είναι ένα ποσοστό που αν δεν επισκεφθεί την ταβέρνα, το καφενείο, τις αίθουσες διασκέδασης, δεν κάνει τα δρομολόγια για τις διακοπές του, τότε θα κινδυνεύσουν για να σφραγιστούν εκατοντάδες ή και χιλιάδες επιχειρήσεις. Σοβαρευτείτε λίγο έστω και τώρα. Δεν είστε παντοδύναμοι.
Η απομόνωση δεν οδηγεί πουθενά. Ούτε και η αλαζονεία. Η τιμωρία των ενόχων στα κορωνοπάρτυ της Ικαρίας, η τιμωρία αυτών που επέτρεψαν την είσοδο στην Ελλάδα ασθενούντων αθλητών με covid-19 και η τιμωρία της ποδηλατοδρομίας στα όρη της Αττικής όταν οι πεζοπόροι στο Πήλιο τιμωρούνται, θα είναι η πειθώ για τον πλήρη εμβολιασμό του πληθυσμού. Αν φυσικά υπάρχουν αυτά τα κότσια για την απονομή δικαιοσύνης. Μόνο τότε ο πληθυσμός θα καταλάβει ότι το κράτος ενδιαφέρεται για τον πολίτη και δεν ψάχνει το άλλοθι της αποτυχίας του.