Επιμέλεια
Μαίρη Τσακνάκη Γαβαλά
Καλεσμένη μου σήμερα η Σταυρίνα Λαμπαδάρη. Εκπαιδευτικός, ποιήτρια, francophone. Διάβασα δύο βιβλία της, την ξεχώρισα, την έβαλα στην καρδιά μου. Γένους θηλυκού. Μια καινούρια μέρα αρχίζει. Σχολείο ζωής. Ας ακούσουμε τη Σταυρίνα.
Καλωσόρισες, Σταυρίνα στην κυριακάτικη «Θεσσαλία». Σου δίνω τον λόγο.
Κυρία Γαβαλά, σας ευχαριστώ ιδιαιτέρως για την πρόσκληση, για τους θερμούς λόγους και την αριστοκρατική ευγένειά σας!
Τα ποιήματα που συνέθεσαν το πεντάπτυχο βιβλίο μου υπό τον τίτλο γένους θηλυκού, ήταν σκορπισμένα στα συρτάρια έως τον θάνατο της μητέρας μου.
Η συνάντησή μου με την εκδότρια Βασιλική Νικοπούλου, Χρόνος Εκδόσεις, υπήρξε δημιουργική και καρποφόρα. Η πρώτη ιδέα της ήταν να συγκεντρώσουμε αυτά τα δεκαεπτά ποιήματα, τα ποτισμένα από τον σεβασμό μου προς την Ιερή Θήλεια Ενέργεια, αλλά και σφραγισμένα από την πρόσφατη, τότε, απώλεια της μητέρας μου, και να τα φέρουμε στα χέρια των αναγνωστών μας.
Γυναίκα, Μάνα, Παναγία, ενέργειες κι αερικά στο ορατό και στο αόρατο, δυνάμεις προστασίας του χοϊκού και αιωνίου ανθρώπου. Βασίλισσα η θηλυκή ενέργεια και ρυθμίστρια των πάντων, αναβλύζει σαν δροσερή πηγή δύναμης, σαν κάλλος και σοφία, σαν δρόμος φωτός και θείο μύρο, σαν νίκη βεβαία της αληθείας και ποτίζει και ξεδιψά και αναπαύει τις ψυχές μας.
Τιμώ τη δύναμη και τη σοφία της αιώνιας μήτρας που μας φιλοξενεί, μας τρέφει και μας γεννά. Η γυναίκα που ποτίζεται και καρπίζει και καινούρια ζωή στο σπλάχνο της προβάλλει, παίρνοντας μορφή, με μυαλό, με καρδιά και ζει και μεγαλώνει στο ιερό της σώμα, για να βγει στη μεγάλη Μητέρα Γαία και να την κάνει σπίτι της.
Η γυναίκα μάνα ματώνει, με δάκρυα φέρνει στον κόσμο τη νέα ζωή, της Ζωής ιέρεια και συνδεόμαστε μαζί της ες αεί με το ανεξίτηλο αποτύπωμα της αδιαπραγμάτευτης αγάπης. Σημαδεύει τον γενετικό μας κώδικα, κυλά στο αίμα μας, δίνει ρυθμό στην καρδιά μας, αλαφραίνει την ανάσα μας. Η θήλεια ενέργεια μας χτίζει με την παντοδυναμία της, μας βυζαίνει την αγάπη της, μας συντηρεί με την πνοή της.
Γυναίκες μόνες και γυναίκες μάνες μέσα στους αιώνες, γυναίκες καρπερές σαν την Αγία Γαία, γυναίκες ανίκητες σαν τη φουρτουνιασμένη θάλασσα. Όλα πλάσματα θηλυκά, δυνάμεις θηλυκές, θεότητες: Γυναίκες, Μάνες, Γη, Θάλασσα, με Καρδιά αλύγιστη δίνουν Ζωή μέσα στους καιρούς και τους χρόνους.
«Αυτές τις γυναίκες προσκυνώ, μπροστά τους γονατίζω…».
Αυτές που ξεζουμίζουν τη Ζωή, μπήγουν τα χέρια τους στα σπλάχνα της Γαίας και με θεριά τα βάζουν. Έχουν να θρέψουν, να φροντίσουν, να παρηγορήσουν, να θεραπεύσουν, να αγαπήσουν.
Ευλογία και δώρο τίμιο είναι, «κι όπου το πόδι τους πατεί, η γης τριζοβολάει». Αγιασμός το δάκρυ τους, βάλσαμο το χάδι, το φιλί τους.
Μάνες Ήλιοι που φωτίζουν και ζεσταίνουν τις ζωές μας, πηγές αγάπης αστείρευτες. Καθαρό το βλέμμα τους, φτάνει μέχρι την καρδιά και την διαβάζουν σαν ανοιχτό κιτάπι. Τίποτε δεν έχουν να φοβηθούν. Τίποτε δεν φοβούνται.
«Γείρε, Σταυρέ, και λύγισε μπροστά στον θάνατό Του
ο γιος μου αφήνει την πνοή κι εσύ ακόμη στέκεις
ασάλευτος μένεις κι ορθός στους οδυρμούς της μάνας…».
Η Μητέρα Παναγία θρηνεί. Τα δάκρυά της καίνε τα χώματα, καίνε τη ματωμένη γη…
Τρία ποιήματα αφιερωμένα στον υπέρτατο πόνο και σπαραγμό της Μάνας όλων των μανάδων, της Παραμυθίας του Κόσμου μας, της Υψηλής Κυρίας των ουρανών.
Αφιερώνω αυτούς τους στίχους σε όλες τις γυναίκες, όλων των καιρών, τις βασανισμένες, τις ταπεινωμένες, τις φοβισμένες και αγονάτιστες που πάλεψαν και παλεύουν για την τιμή και την αξιοπρέπειά τους, σε όλες εκείνες τις γυναίκες που έχτισαν και χτίζουν τη ζωή τους σε νοτισμένα χώματα από τον ιδρώτα και το δάκρυ τους. Τους αξίζουν όλος ο σεβασμός, η τρυφερότητα και η αγάπη του κόσμου. Κι ας μην το ξέρουν, κι ας μην το πιστεύουν, κι ας μην τους τα πρόσφερε κανείς. Αυτό ακριβώς τις κάνει ακόμη πιο σπουδαίες.
Αφιερώνω επίσης τα ποιήματα αυτά σε εκείνο το πιεσμένο, τραυματισμένο θηλυκό κομμάτι των ανδρών, που τους μετουσιώνει από σκληρούς κυνηγούς σε τρυφερά, ευαίσθητα πλάσματα. Και που όταν αυτό είναι ελεύθερο, υγιές και σε ισορροπία με την αρσενική τους φύση, τότε γίνονται αξιολάτρευτοι και εναρμονισμένοι, με τους νόμους της Φύσεως, άνθρωποι.
Αφιερωμένο με όλη μου την ευγνωμοσύνη στην Κυρία Μητέρα μου Ζωή, που επιβλέπει και επιστατεί από τον κόσμο του αοράτου.
Τις νύχτες πια τον θάνατο δεν τον παραμονεύω
Γυμνό πουλί ολόγυμνο μπροστά σου γονατίζω
μες σε κοχύλι ακουμπώ στα πόδια σου που φεύγουν
το πιο γλυκό κελάιδι μου, την πιο γλυκιά φωνή μου
δεξίμι, δώρο, συντροφιά, μητέρα και σ’ τα δίνω
μες στη γιορτή πώς να σε πω και πώς να σε φωνάξω
ντύθηκες κιόλα τα λευκά κι ακόμη με βυζαίνεις
φλόγα που καίει τα βουνά, της θάλασσας το ρίγος
Αγάπη απ’ τον κόρφο σου που είν’ η μόνη Αλήθεια.
***
Το βιβλίο μου Μια καινούρια μέρα αρχίζει γεννήθηκε μέσα στη σχολική τάξη. Αποτελεί το απόσταγμα της δουλειάς, επί σειρά ετών, με τους μαθητές μου στον άγιο Δρόμο της επίγνωσης, της διάκρισης, της αυτοβελτίωσης. Συντίθεται από 365 μικρά, αλλά περιεκτικά κείμενα, τα οποία αγγίζουν με λεπτότητα και ευγένεια τα πιο σημαντικά θέματα που αφορούν στη ζωή του έμβιου όντος, καθώς αυτό αναπτύσσεται και εξελίσσεται ως πνευματικό ον.
Η πρόθεσή μου δεν είναι να διδάξω τον αναγνώστη, αλλά να προκαλέσω εσωτερική κινητικότητα, ώστε ακολουθώντας ο ίδιος το νήμα της πνευματικής του διαδρομής να οδηγηθεί σε επίγνωση, απόφαση, αλλαγή.
Το ανθρώπινο ον εμπεριέχει τον θείο σπόρο, τη γνώση, δηλαδή, η οποία θα το καθοδηγήσει και θα το οδηγήσει εν τέλει στην αυτοεκτίμηση, στον αυτοσεβασμό, στην ασφάλεια, στην πληρότητα, στην ευδαιμονία.
Μόνον μέσα από αυτή τη διαδρομή η ύπαρξη, αποδυναμώνοντας τον φόβο, περιορίζοντας την ανοησία και ανακαλύπτοντας τη δύναμή της, μπορεί υγιώς να εξελιχθεί και να ανθίσει.
Ο συνειδητός και δυνατός άνθρωπος αποτελεί ισχυρότατο καταλύτη μέσα στο περιβάλλον που ζει, αλλοιώνοντας τις δομές που πάσχουν και ακυρώνοντας τις αρνητικότητες.
Η εποχή μας, καθώς χαρακτηρίζεται έντονα από σοβαρότατη κρίση αξιών και γενικότερη σύγχυση, όσον αφορά στις προτεραιότητες και τις υγιείς επιλογές του ατόμου, χρειάζεται σαφείς προτάσεις και νέες ιδέες οι οποίες θα αντικαταστήσουν το παλιό, το φθαρμένο σύστημα ιδεών που με τον πιο εύγλωττο τρόπο, αυτή τη στιγμή, καταρρέει.
Ο άνθρωπος μέσα από τη συνειδητοποίηση ότι μπορεί να αντιμετωπίσει οτιδήποτε προκύψει στον δρόμο του, αποκτά την ενδυνάμωση και τη θωράκιση που του επιτρέπουν να επιβιώνει και στις πιο δύσκολες στιγμές. Η εποχή που διανύουμε μας αποκαλύπτει ευκρινώς την απόλυτη ανάγκη της εσωτερικής ηρεμίας και ισορροπίας ως συνέπεια της υγιούς συγκρότησης της προσωπικότητας.
Με τις ποιότητες αυτές ως εφόδια, το άτομο δεν παρασύρεται από αναλήθειες, δεν επιλέγει με τρόπο αυτοκαταστροφικό, δεν γίνεται υποχείριο νοσηρών προσωπικοτήτων, δεν απομονώνεται από την κοινωνία των ανθρώπων, δεν αποσταθεροποιείται μπροστά στις αντιξοότητες, δεν οδηγείται σε οριακές αποφάσεις ή πράξεις, κάποτε μη αναστρέψιμες.
Στο βιβλίο αυτό, ένας έφηβος μιλά σε πρώτο πρόσωπο με λόγο καθαρό, διαυγή και είναι η αντίστασή του στον φόβο, τον θυμό, την πνευματική ένδεια, τη συναισθηματική αιμορραγία, την ανασφάλεια των ημερών που διανύει όλη η ανθρωπότητα.
Αγαπά τον εαυτό του, χαίρεται και υποστηρίζει τις δυνατότητες και τα ταλέντα του, αγκαλιάζει και περιποιείται τις αδυναμίες του. Μαθαίνει να εκτιμά την απλότητα και την αλήθεια στη ζωή του χωρίς να εξαρτά την ηρεμία και τη χαρά του από έναν ατελείωτο και διαρκώς τροφοδοτούμενο κατάλογο επιθυμιών. Μαθαίνει να επιλέγει το φαγητό του χτίζοντας υπεύθυνα την υγεία του, κλείνει την πόρτα σε οτιδήποτε εμποδίζει την πνευματική του ανάπτυξη και εξέλιξη.
Μαθαίνει να κρίνει, να διακρίνει, να επιλέγει. Και οι επιλογές του αποτελούν την σοφία και τη δύναμή του, ώστε να μπορεί να ζει τη ζωή του κάθε στιγμή σαν δοκιμασία και όνειρο, σαν μάθημα και θείο δώρο, σαν επιλογή και ευκαιρία.
Και οι σκέψεις του εκφράζονται με ποίηση, ευαισθησία και όνειρο.
Είναι ένα κάλεσμα για κάθε άνθρωπο που επιθυμεί να συμμετάσχει στη δημιουργία της νέας συνειδητότητας, για όσους επιθυμούν να γίνουν πόλοι φωτός, οι οποίοι θα φωτίσουν και θα αλλοιώσουν την νοσηρότητα, τον φόβο, το εσφαλμένο.
Όλα είναι στο χέρι μας!
Εμείς αποφασίζουμε!
Εμείς επιλέγουμε!
Κάθε μέρα, μια καινούρια μέρα ανατέλλει στην καρδιά μας. Κι αυτή η μέρα είναι μια ευκαιρία για να αγαπήσουμε τον εαυτό μας, να προσφέρουμε στον συνάνθρωπο, να αγκαλιάσουμε τη Φύση, να υπηρετήσουμε τις μεγάλες αξίες που θα μας εξανθρωπίσουν.
Αυτή είναι η δύναμή μας!
«Μόνο μέσα από τη δική μου βελτίωση, μπορώ να αλλάξω και ό,τι με περιβάλλει».
«Μαθαίνω σημαίνει αλλάζω, γίνομαι καλύτερος, φωτίζομαι.
Σημαίνει: γίνομαι άνθρωπος!».
«Όταν η επιλογή είναι δική μου, υγιής και σίγουρη, τότε όλα είναι στο χέρι μου!».
«Δεν υπάρχει για μένα «δεν μπορώ». Μπορώ και θα τα καταφέρω!
Εγώ αποφασίζω, εγώ επιλέγω!».
Νιώθω ότι μέσα στην Καινούρια μέρα χτυπά η καρδιά ενός παιδιού. Του εσωτερικού μας παιδιού. Κι αυτό επιβεβαιώνεται από τη ζεστασιά και την αγάπη με τις οποίες υποδέχονται μικροί και μεγάλοι το βιβλίο. Όταν πριν λίγα χρόνια μιλήσαμε με τους μαθητές μου σε ζωντανή εκπομπή της ΕΡΑ Βόλου για το βιβλίο μου, τα παιδιά είπαν ότι η Καινούρια μέρα ανοίγει έναν δρόμο στο Φως.
Εγώ λέω: Μια καινούρια μέρα αρχίζει και ανοίγει έναν δρόμο στο Φως!
Τα θέματα που θίγονται στο βιβλίο μας αφορούν όλους. Και ένας ενήλικος καθοδηγείται και ταξιδεύει διαβάζοντάς το. Όταν το έγραφα, ήμουν συνεπαρμένη από την σχέση μου με τους μαθητές μου, που πάντα ήταν και είναι βαθιά και ουσιαστική. Δεν θα μπορούσε να γραφεί διαφορετικά αυτό το βιβλίο.
Ό,τι αποτυπώνεται στην Καινούρια μέρα με εκφράζει απολύτως. Τίποτε δεν έχει γραφεί προς εντυπωσιασμόν. Η μείζων προτεραιότητά μου είναι η υπηρεσία των υψηλών αξιών που διέπουν την ύπαρξη. Αλήθεια, δικαιοσύνη, αρμονία.
Στους μαθητές μου λέω: Η εσωτερική σας πυξίδα να είναι πάντοτε στραμμένη στην ποιότητα, στην καλή προσπάθεια, στην όρεξη για ζωή. Κόντρα σ’ όλους τους καιρούς και τους αέρηδες, εσείς, να υπηρετείτε τον αγώνα τον καλό. Μόνον με τον τρόπο αυτόν προχωρεί και σώζεται η ανθρωπότητα.
Μέσα στη μεγάλη γιορτή, την Άνοιξη, που η Φύση δονείται και ξαναζωντανεύει, εργαζόμαστε και προσδοκούμε τη δική μας ψυχική και πνευματική αναγέννηση μεταμορφώνοντας τον τραυματισμένο, θυμωμένο, απελπισμένο και διψασμένο για Φως κόσμο μας σε έναν φιλικό και χαρούμενο τόπο, στον οποίο όλοι θα έχουν την θέση τους απολαμβάνοντας της Ζωής τα δώρα και προσφέροντας στο Καλό.
Τιμούμε τον εαυτό μας όπως του αξίζει, με βασιλικές τιμές συναισθημάτων και ετέρων πνευματικών περιποιήσεων και το κάνουμε κάθε στιγμή και κάθε μέρα του χρόνου…
Η καρδιά να μαλακώσει
ο νους να γαληνέψει
η δύναμη να αναδυθεί
μετουσιώνοντας
τη δοκιμασία σε δύναμη
την εμπειρία σε σοφία
την ανάγκη σε ανθρωπιά.