Η αγάπη του Δημήτρη Γεωργαλά για το κλασικό δεν κρύβεται. Ο 49χρονος Βολιώτης έχει στην κατοχή του τέσσερα Citroën 2CV, δύο μηχανές Vespa και 13 αναπαλαιωμένα ποδήλατα. Μάλιστα, το πιο παλιό δίτροχο χρονολογείται από τη δεκαετία του ’20 και φέρει φανάρι ασετυλίνης. Η συλλογή του χαρακτηρίζεται από φινέτσα, αλλά και νοσταλγία για μία εποχή που τη συντροφεύουν χιλιάδες όμορφες αναμνήσεις.
Ο Δημήτρης Γεωργαλάς επιβεβαιώνει στην πράξη πως «η πρώτη αγάπη είναι και η παντοτινή», καθώς θυμήθηκε την εποχή που έπιασε το τιμόνι του θρυλικού μοντέλου της γαλλικής αυτοκινητοβιομηχανίας: «Ένα 2CV ήταν το πρώτο παλιό όχημα που πήρα ως ελεύθερος. Εκεί έγιναν όλες οι νεανικές μας τρέλες και «δέθηκα» με το συγκεκριμένο αυτοκίνητο».
Στο γκαράζ του σπιτιού του βρίσκονται τρία «Ντεσεβό», ενώ αυτή την εποχή αναπαλαιώνει το τέταρτο κατά σειρά όχημα, το οποίο μάλιστα βρέθηκε στην κατοχή του με ιδιαίτερα περιπετειώδη τρόπο: «Στο σπίτι μας το γκαράζ είναι ειδικά διαμορφωμένο, ώστε να μην περνά ούτε σκόνη, για να διατηρούνται τα αυτοκίνητα. Όσο για το τελευταίο 2CV, το εντόπισα μέσα σε μία ρεματιά στην Πρόπαν Πηλίου, όπου το είχαν πετάξει. Το ξεθάψαμε, ενώ έπειτα πήγα με γερανό και το ανέσυρα».
Τα 2CV που έχει, είναι μοντέλα του 1972, 1977, 1980 και 1983, εκ των οποίων ορισμένα έχουν και παρατσούκλια που τα συνοδεύουν: «Ανάλογα με την εποχή που κυκλοφορούσαν, κάθε ειδική έκδοση είχε ξεχωριστή ονομασία. Για παράδειγμα, ήταν το «007» ως αναφορά στο Citroën 2CV που εμφανίστηκε στην ταινία του Τζέιμς Μποντ «Για τα μάτια σου μόνο». Άλλα δύο ήταν το «Dolly» και το «Charleston», που έχω στην κατοχή μου. Πιο παλιά μέχρι και βιτρίνα καταστήματος στον Βόλο είχε στολίσει το «Dolly», παίρνοντας μάλιστα και βραβείο, ενώ έχω συνοδέψει αρκετό κόσμο στην εκκλησία. Τελευταία μετέφερα γαμπρό, έναν φίλο στα Γιάννενα».
Ο Βολιώτης συλλέκτης, ο οποίος είναι ιδιοκτήτης φανοβαφείου, βρίσκεται στον χώρο από 14 ετών, γεγονός που τον επηρέασε σημαντικά. «Όταν πρωτοξεκίνησα, τέτοια μοντέλα μας έφερναν στο συνεργείο. Τότε για να πάρεις καινούριο αυτοκίνητο, έπρεπε να είσαι κάποιος. Οι πατεράδες μας και οι παππούδες, πάσχιζαν να συντηρήσουν τα αυτοκίνητα που είχαν. Τώρα άλλαξαν οι εποχές. Θυμάμαι τα Mini Cooper, τα Opel Ascona και Manta, τα Ford Escort MK2, τα Lancia Fulvia. Πιο αγνή εκείνη η εποχή. Δεν έκανες επίδειξη. Είχες το αυτοκίνητο για να κάνεις τη δουλειά σου», σημείωσε χαρακτηριστικά, ενώ στη συνέχεια θυμήθηκε ένα 2CV του ’68 που αναπαλαίωσε πρόσφατα στο συνεργείο του, για λογαριασμό ενός ιδιοκτήτη ξενοδοχειακής μονάδας στη Ναύπακτο.
Αξιοσημείωτο είναι επίσης το γεγονός ότι σύσσωμη η οικογένεια Γεωργαλά λατρεύει τα κλασικά οχήματα: «Τόσο η γυναίκα μου Ελένη, όπως και η κόρη μου, Ελευθερία 14 ετών και ο γιος μου, Γιάννης, 16 ετών ο οποίος ασχολείται με το καρτ, έχουμε δεθεί με τα 2CV. Ταξιδεύουμε σε όλη την Ελλάδα, αλλά και το εξωτερικό, όποτε γίνεται κάποιο ράλι ιστορικών οχημάτων. Πέρυσι πήγαμε Βουλγαρία, πιο παλιά Τουρκία, μέχρι και στη Γαλλία σε παγκόσμια συνάντηση ιδιοκτητών 2CV».
Ξεφυλλίζοντας δε ένα τεύχος του περιοδικού, που κυκλοφόρησε πριν από 30 χρόνια η Ελληνική Λέσχη Φίλων 2CV, δακτυλογραφημένο σε γραφομηχανή από τον ίδιον κι έναν φίλο του από την Αθήνα, παραδέχθηκε πως η αγάπη του για τα κλασικά αυτοκίνητα υπερκεράζει όλες τις δυσκολίες: «Το παλιό αυτοκίνητο θέλει χρόνο, χρήμα και χώρο. Και όσο περνούν τα χρόνια, τόσο πιο δύσκολη γίνεται η συντήρηση. Όμως, από την άλλη γνωρίζεις κόσμο και δημιουργείς φιλίες που κρατούν μία ζωή».