Η Λέσχη Εργαζομένων και Νεολαίας με αφορμή την επέτειο του Πολυτεχνείου αναφέρει σε ανακοίνωση:
49 χρόνια τώρα η μνήμη της κορυφαίας αντιδικτατορικής έκφρασης λαού και νεολαίας, ενάντια στη χούντα των φερέφωνων συνταγματαρχών που τρέφονταν από την εγχώρια αστική τάξη και τον αμερικάνικο ιμπεριαλισμό αποτελεί σημείο αναφοράς για κάθε μαχόμενο άνθρωπο. Είναι μια ημέρα που μαζί με την πιο πρόσφατη 6η Δεκέμβρη θυμίζουν διαρκώς τόσο στην κοινωνική πλειοψηφία όσο και στους αστικούς κύκλους, πως οι εξεγέρσεις δεν είναι ένα ουτοπικό σχήμα, αλλά πιθανότητα της ίδιας της κίνησης των καταπιεσμένων για το σπάσιμο των δεσμών της κυριαρχίας και την κατάκτηση της κοινωνικής χειραφέτησης.
Η κίνηση που σπάει την κανονικότητα ήταν αυτό που φόβιζε και φοβίζει κυβερνήσεις και κεφάλαιο και αυτό είναι μια σημαντική κληρονομία τόσο της εξέγερσής του Πολυτεχνείου, όσο και μεγάλων μαχών της κοινωνικής πλειοψηφίας πριν και μετά από αυτό. Είναι η κληρονομία που προσπαθούν να θάψουν τόσο οι αστικές πολιτικές δυνάμεις και οι μηχανισμοί τους, αλλά και οι τάσεις συμβιβασμού στους ίδιους τους κόλπους της αριστεράς και του κινήματος, με το «ξεδόντιασμα» των πιο ριζοσπαστικών του χαρακτηριστικών.
Για το δικαίωμα όλων σε όλα.
Η διαρκής κρίση του καπιταλισμού έχει μετατραπεί σε ένα κοινωνικό πόλεμο εφ’ όλης της ύλης των πλουσίων έναντι των φτωχών. Οι δυνάμεις του κεφαλαίου για να ενισχύσουν τους δείκτες κερδοφορίας τους έχουν μετατρέψει κάθε πτυχή της κοινωνικής και οικονομικής ζωής σε πεδία κερδοφορίας. Η ποδοπάτηση των εργατικών δικαιωμάτων, κερδοφορία. Η καταστροφή της φύσης με φαραωνικά έργα, κερδοφορία. Η ιδιωτικοποίηση της υγείας σε περιόδους αυξημένων αναγκών ιατρικών υπηρεσιών, κερδοφορία. Η επιχειρηματικοποίηση της εκπαίδευσης, κερδοφορία. Οι πολεμικοί σχεδιασμοί και οι ενδοκαπιταλιστικοί ανταγωνισμοί, κερδοφορία. Το real estate, οι εξευγενισμοί και η προώθηση των airbnb, με την εκτίναξη των τιμών των ενοικίων, κερδοφορία. Η εκτίναξη των τιμών και η ακρίβεια κερδοφορία για όλους τους καπιταλιστές του αγροτοδιατροφικού συμπλέγματος. Ακόμα και η διαχείριση των μεταναστευτικών ροών μέσω των μηχανισμών διαλογής, εγκλεισμού, ομηρίας και εξόντωσης, εμπεριέχουν πολλές κερδοφόρες πτυχές για το κεφάλαιο.
Οι όροι κερδοφορίας του κεφαλαίου περιφρουρούνται απ όλο το νομικό οπλοστάσιο των τελευταίων χρόνων, το δικαστικό επιτηρητή και βέβαια από την αναβάθμιση των όρων επιτήρησης, ασφάλειας και καταστολής. Η σιδερένια φτέρνα του συστήματος δείχνει όλο και περισσότερο τα δόντια της όσο τα διακυβεύματα της κερδοφορίας ανεβαίνουν και όσα αυτά οξύνουν τις ταξικές αντιθέσεις. Η ιστορία της αστυνομικής βίας στα πανεπιστήμια, στον αγώνα των εργαζομένων στη Μαλαματίνα, οι διωκτικοί μηχανισμοί που στήνονται ενάντια σε όσους παλεύουν για τα κινήματα για τη γη και την ελευθερία, η δολοφονία του Βασίλη ως αποτύπωμα της επιβολής των σχεδιασμών της καύσης σκουπιδιών, κρύβουν από πίσω τους μεγάλες ροές κερδών για το κεφάλαιο, που δεν θέλει να διαπραγματευτεί.
Αυτό το σαφάρι της καπιταλιστικής ανάκαμψης που περνάει πάνω από τις ζωές μας πρέπει να ανακοπεί. Η διεκδίκηση του μεγαλύτερου ή του μικρότερου δικαιώματος σήμερα περνάει μέσα από τη διεκδίκηση των ίδιων των κερδών του κεφαλαίου. Το ψωμί, η παιδεία και η ελευθερία για να διεκδικηθούν περνάνε μέσα από νέα εξεγερσιακά γεγονότα και όχι μέσα από αναμονή εκλογικών σωτήρων και αγώνες στα πλαίσια της σημερινής κανονικότητας.
Αν μιλάμε για εξεγέρσεις ώρα να αρχίσουμε να δουλεύουμε για αυτές
Υπάρχουν στιγμές που τα χτυπήματα της αστικής πολιτικής μπορεί να δημιουργούν την αίσθηση του ανέφικτου σε μια σειρά κοινωνικές διεκδικήσεις. Είναι οι στιγμές που γεννούνται οι τάσεις του συμβιβασμού, της υποταγής και της συνδιαλλαγής. Είναι οι στιγμές που οι ανάγκες δεν ζυγίζονται στο μέγεθός τους αλλά, αλλά στην «ειδική ζυγαριά» των «εφικτών λύσεων». Οι τάσεις αυτές εξάλλου καλλιεργούνται συστηματικά απ’ όλους τους επίδοξους μνηστήρες της αστικής εξουσίας και των κυβερνητικών θέσεων. Τα Πολυτεχνεία για όλους αυτούς είναι απλά μια αναβάπτιση των μεγαλύτερων συμβιβασμών και ξεπουλημάτων. Η αναγκαία αγωνιστική επίφαση για τη συνέχεια της τυραννίας με άλλα μέσα.
Καμία εξέγερση όμως δεν ζωντάνεψε με τη σκέψη του εφικτού. Οι εξεγέρσεις ήταν και θα είναι πάντα το άλμα στην διεκδίκηση των πάντων σε εποχές που φαινομενικά δεν μπορούσε να κερδηθεί τίποτα. Οι εξεγέρσεις είναι η νίκη των τάσεων χειραφέτησης της κοινωνικής πλειοψηφίας ενάντια στις τάσεις υποταγής. Αυτές οι δύο γραμμές συγκρούστηκαν και στην εξέγερση του Πολυτεχνείου του «73» και συγκρούονται και σήμερα σε κάθε μικρό ή μεγάλο σκίρτημα αγώνα.
Η εποχή μας είναι μεγάλη. Εποχή απεριόριστων δυνατοτήτων για την κοινωνική πλειοψηφία να ζει σύμφωνα με τις ανάγκες και τις επιθυμίες της, σε αρμονία με το περιβάλλον και χωρίς εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο. Εκεί εδράζονται και οι εξεγερσιακές δυνατότητες της εποχής μας. Στο άλμα για την κατάκτηση των πάντων κόντρα σε όλους τους καιρούς και τις προβλέψεις. Οι εξεγέρσεις είναι ζωντανές όταν υπάρχουν άνθρωποι που δουλεύουν για αυτές. Και σήμερα, εδώ, γύρω μας, υπάρχουν.