Τοπικά

Η Ιστορία μέσα από τη ματιά μίας εφήβου – Εντυπωσιάζει με τα κείμενά της μαθήτρια του 1ου ΓΕΛ Ν. Ιωνίας

Οι σκέψεις μίας εφήβου όταν μεταφέρονται στο χαρτί, μπορούν να χαρίσουν μία πιο «φρέσκη» και ενδιαφέρουσα προσέγγιση της Ιστορίας. Κάτι που κατάφερε η Ξανθίππη Φιλατζικιώτη, μαθήτρια της Β’ τάξης στο 1ο Γενικό Λύκειο της Νέας Ιωνίας, η οποία έχει κεντρίσει το ενδιαφέρον των συμμαθητών της με τα κείμενα που έχει γράψει μέχρι στιγμής για λογαριασμό της θεατρικής ομάδας στο σχολείο της.

Η αρχή έγινε πριν από λίγους μήνες, στην εθνική εορτή της 28ης Οκτωβρίου. Η νεαρή Βολιώτισσα έγραψε το θεατρικό που παρουσιάστηκε με αφορμή την τελευταία επέτειο του «Όχι». Επέλεξε για πρωταγωνίστρια την Ηρώ Κωνσταντοπούλου, η οποία θυσιάστηκε στα 17 χρόνια της από τους Γερμανούς. «17 σφαίρες για έναν άγγελο» τιτλοφορούνταν η παράσταση που ανέβηκε, όπως το ομώνυμο έργο που μεταφέρθηκε αρχές της δεκαετίας του ‘80 στον κινηματογράφο από τον Νίκο Φώσκολο και ήταν αφιερωμένο στη δράση της θρυλικής ΕΠΟΝίτισσας που αντίκρισε τον θάνατο με απίστευτο ηρωισμό…

Η ταλαντούχα έφηβος που αγαπά το γράψιμο, με την παρακίνηση της διευθύντριάς της εμπνεύστηκε από την ιστορία της συνομήλικής της που εκτελέστηκε στην Κατοχή για την αντιστασιακή δράση που ανέπτυξε και κάπως έτσι όλα πήραν τον δρόμο τους: «Ήταν τέλη Σεπτεμβρίου, όταν η διευθύντριά μας, κ. Βάσα Παρασκευά, μου έδωσε το έναυσμα για να γράψω ένα θεατρικό και να το παρουσιάσω στο σχολείο μας». Η αληθινή ιστορία της Κωνσταντοπούλου, μα κυρίως οι ηρωικές της πράξεις στον αγώνα της ελευθερίας δεν άφησαν ασυγκίνητη την Ξανθίππη Φιλατζικιώτη. «Η Ηρώ Κωνσταντοπούλου ανέπτυξε έντονη αντιστασιακή δράση από την πρώτη στιγμή που οι Γερμανοί μπήκαν στην Ελλάδα και δεν έπαψε να μάχεται μέχρι που εκτελέστηκε με άλλους 49 κρατούμενους στο στρατόπεδο Χαϊδαρίου», τόνισε χαρακτηριστικά, ενώ έπειτα αναφέρθηκε στο πιο συγκινητικό κομμάτι του έργου που επιμελήθηκε: «Θεωρώ πως ήταν η σκηνή της εκτέλεσης της Ηρώς Κωνσταντοπούλου. Ήταν κάτι που έμεινε στους συμμαθητές μου. Κι αυτό μ’ έκανε να χαρώ, γιατί με έβρισκαν στα διαλείμματα τις επόμενες ημέρες και μου έλεγαν ότι βούρκωσαν όταν παρακολούθησαν το φινάλε. Σκέφτηκα ότι πέρασα το μήνυμα που ήθελα, ώστε τα νέα παιδιά να μη ξεχνάμε το παρελθόν μας. Πρέπει να μαθαίνουμε και το έργο ήταν η αφορμή να μας φέρει πιο κοντά στην Ιστορία μας».

Βέβαια από την αρχική σύλληψη της ιδέας, μέχρι το τελικό κείμενο που παρουσιάστηκε επί σκηνής, απαιτήθηκε αρκετή δουλειά από τη μαθήτρια του 1ου Γενικού Λυκείου της Νέας Ιωνίας: «Η ιδέα ανήκε στη διευθύντρια, η οποία μου εξήγησε ποια ήταν αυτή η κοπέλα και για τον ρόλο της στην Εθνική Αντίσταση. Αργότερα άρχισα να ψάχνω ολοένα και περισσότερα, ερευνώντας τις ιστορικές πηγές μέχρι που το κείμενο πήρε την τελική μορφή του».
Κι εάν η μεταφορά της ιστορίας της Ηρώς Κωνσταντοπούλου ήταν η αρχή, πολύ σύντομα θα υπάρξει και συνέχεια από την πλευρά της Ξανθίππης Φιλατζικιώτη, με την ίδια να εξηγεί: «Εν όψει της γιορτής για την 25η Μαρτίου ετοιμάζουμε ένα δραματοποιημένο αφιέρωμα στις γυναίκες της Ελληνικής Επανάστασης του 1821, όπως είναι η Μαντώ Μαυρογένους και η Λασκαρίνα Μπουμπουλίνα, οι οποίες θα απευθύνονται στο κοινό και θα αφηγηθούν όσα έζησαν στον αγώνα για την ανεξαρτησία του Έθνους».
Η… βουτιά στα βαθιά που επιχείρησε, άφησε γλυκιά γεύση στη νεαρή κοπέλα. «Τον προηγούμενο καιρό ήμουν μέλος στη θεατρική ομάδα. Φέτος, το γεγονός ότι μπόρεσα να γράψω κάτι δικό μου, ήταν ένα πολύ όμορφο βήμα. Το γράψιμο δεν θα το αφήσω και θα συνεχίσω και μετά το σχολείο. Θα το κάνω σίγουρα για μένα», εξήγησε χαρακτηριστικά, ενώ έπειτα επισήμανε την ενθάρρυνση της οικογένειάς της: «Τόσο οι γονείς μου, όσο και τα αδέρφια μου που έχουν σπουδάσει Παιδαγωγικά, είναι κοντά μου και με στηρίζουν σε κάθε απόφασή μου».
Εκτός όμως το γράψιμο, αλλά και το διάβασμα που αγαπά εξίσου, βρίσκει χρόνο να ασχολείται και με τον αθλητισμό. «Κάνω στίβο από ηλικία εννέα ετών. Ανήκω στη Νίκη Βόλου και το αγώνισμά μου είναι τα 800 μέτρα. Την τελευταία τριετία έχω συμμετοχή στα πανελλήνια πρωταθλήματα. Μου αρέσει ο αθλητισμός. Κυρίως με ευχαριστεί να μπορώ να τρέχω δίχως τραυματισμούς. Ο λόγος που συνεχίζω; Το οικογενειακό κλίμα που επικρατεί, αλλά και η στήριξη που μας παρέχουν όλοι στον σύλλογο».

Προηγούμενο ΆρθροΕπόμενο Άρθρο
Μοιραστείτε το