Εν αναμονή του ανοίγματος της τουριστικής περιόδου και την επιστροφή των τουριστών με πιστοποιητικά εμβολιασμού, ένας δημοσιογράφος της Daily Mail εκθειάζει ένα ελληνικό νησί, το οποίο ανυπομονεί να επισκεφθεί όσο το δυνατόν συντομότερα. Την Σκόπελο.
Ο Στέφεν Μπέιλι επισκέπτεται το νησί εδώ και χρόνια και όπως περιγράφει σε δημοσίευμά του στην Daily Mail ελπίζει να επιστρέψει σύντομα, καθώς η χώρα μας στέλνει ήδη θετικά μηνύματα σχετικά με την υποδοχή εμβολιασμένων τουριστών φέτος το καλοκαίρι. Κάτι που ανέφερε και στην συνέντευξη του ο υπουργός Τουρισμού Χάρης Θεοχάρης στο BBC.
Πώς όμως περιγράφει το νησί και γιατί το επισκέπτεται συνεχώς ο δημοσιογράφος; Ξεκινώντας αρχικά από την περιγραφή του νησιού, αναφέρει: «Η Σκόπελος είναι μια τεράστια πράσινη έκρηξη στα καταγάλανα νερά, μία από τις κορυφές μια βυθισμένης οροσειράς. Στο βιβλίο του, το Hellenic Traveller του 1964, ο Γκάι Πέντριθ ανέφερε ότι ήταν «μη επισκέψιμη». Αυτό δεν είναι αλήθεια σήμερα, αν και πρόκειται για έναν τεράστιο βράχο χωρίς χώρο για να χτιστεί ένας διάδρομος προσγείωσης».
Στην συνέχεια, περιγράφοντας τον τρόπο πρόσβασης στο νησί, λέει: «Το ταξίδι για εκεί μπορεί να μην είναι τόσο δύσκολο όσο του Οδυσσέα, αλλά αποθαρρύνει όσους θέλουν να το προσεγγίσουν εύκολα. Η Σκιάθος διαθέτει το πλησιέστερο αεροδρόμιο και έναν από τους πιο στενούς διαδρόμους προσγείωσης στην Ευρώπη που μπορεί να δεχτεί εμπορικά αεροσκάφη. Δεδομένου, μάλιστα, ότι αυτός ο διάδρομος καταλήγει στη θάλασσα, η προσγείωση και η απογείωση δεν είναι για ανθρώπους με καρδιακά προβλήματα. Εναλλακτικά, μπορείτε να πετάξετε προς την Αθήνα και να συνεχίσετε το ταξίδι σας για την Σκιάθο. Ή με ένα λεωφορείο από την πρωτεύουσα για ένα ταξίδι 4 ωρών μέχρι το Βόλο, ακολουθούμενο από ένα ταξίδι με ιπτάμενο δελφίνι ή καταμαράν για την Σκόπελο».
«Δεν κοιτάζεις ποτέ την ώρα όσο είσαι στη Σκόπελο»
Περιγράφοντας τον καιρό, γράφει: «Ο κακός καλοκαιρινός άνεμος είναι το μελτέμι. Εμφανίζεται ξαφνικά ακόμη και στις πιο ηλιόλουστες και καθαρές ημέρες και μπορεί να γίνει ενοχλητικός τα βράδια, κάνοντας τα παραθυρόφυλλα να τρίζουν. Αλλά αυτός ο άνεμος δημιουργεί μια ρομαντική διάθεση, που γίνεται ακόμη πιο έντονη από την μοναδική ελληνική αίσθηση του χρόνου πως η βιασύνη δεν εξυπηρετεί κανέναν καλό σκοπό. Δεν κοιτάζεις ποτέ το ρολόι όσο είσαι στην Σκόπελο, αλλά λες την ώρα από τα «κορναρίσματα» των πλοίων που καταφθάνουν στο νησί».
Αναφορικά με την διαμονή, σημειώνει: «Υπάρχουν πολλές επιλογές ενοικίασης, αλλά εμείς μένουμε στο σπίτι της νύφης μου στην κορυφή της Χώρας, μια δύσκολη ανάβαση από το λιμάνι μέσα από λιθόστρωτα δρομάκια: το λευκό και το μπλε σε πλήρη αρμονία με τις διάσπαρτες ροζ βουκαμβίλιες και την καταπράσινη κάπαρη που φυτρώνει άγρια. Καμία ανάβαση στο σπίτι δεν είναι ποτέ η ίδια. Αλλά υπάρχει πάντα μια σταθερή αξία: ένας οξύθυμος ιερέας ή μια ηλικιωμένη γυναίκα που σε κοιτάζει με μισό μάτι.
Τις περισσότερες ημέρες, ξυπνάμε από τον ήχο μιας ταραχής – στην πραγματικότητα, πρόκειται για το μεγάφωνο ενός ψαρά που πουλάει τα ψάρια του τα οποία έχει φορτωμένα σε τελάρα στο γαϊδουράκι του. Στην συνέχεια, έρχεται ο καφές στη βεράντα με κοντινή θέα στο ερειπωμένο κάστρο».
Η κυρίαρχη ερώτηση κάθε μέρα είναι: «Σε ποια παραλία θα πάμε σήμερα;»
Ακολούθως, στο άρθρο του ο Στέφεν Μπέιλι περιγράφει την καθημερινότητα: «Η κυρίαρχη ερώτηση κάθε μέρα είναι: ‘Σε ποια παραλία θα πάμε σήμερα;’. Στο ερημικό Γλυφονέρι, που βρίσκεται σε απόσταση 10 λεπτών με τα πόδια, με την μικροσκοπική ταβέρνα με τον αξιόπιστη φάβα, τις τηγανιτές αντζούγιες και ένα κιλό κρασί στις μεταλλικές κανάτες; Ή μια ώρα πεζοπορία μέχρι το Γλιστέρι, μέσα από αρχαία μονοπάτια γνωστά ως καλντερίμια, μέσα από κοίτες ποταμού και ελαιώνες, για κάτι πιο τολμηρό;. Εναλλακτικά, κάντε μια βόλτα στην άλλη πλευρά του νησιού και επισκεφθείτε το εκλεπτυσμένο Λιμνονάρι. Αυτή η διαδρομή αποτελεί πρόκληση ακόμη και για το τζιπ μας: Οι δρόμοι της Σκοπέλου είναι τόσο κακοτράχαλοι που δοκιμάζουν τις αντοχές ακόμη και του καλύτερου τζιπ.
Αργά το απόγευμα, επιστροφή στο λιμάνι για μία παγωμένη μπίρα στο δημοτικό καφενείο όπου ηλικιωμένοι άνδρες χωρίς δόντια, παίζουν τάβλι. Μπορείτε επίσης, να πάτε σε ένα μπαρ με υπέροχη ταράτσα, που λέγεται «Βράχος» για ένα μπουκάλι Ασύρτικο για μια πιο κοσμοπολίτικη έξοδο».
Κλείνοντας ο δημοσιογράφος, ονειρεύεται την επιστροφή του στην Σκόπελο: «Επιστροφή στο σπίτι: με την σκέψη στην επική θέα στον μακρινό Όλυμπο, τις γλάστρες με τον βασιλικό, τα μπολ με τις ντομάτες και εκείνα τα πρωινά ψάρια. Ένα κρύο φεγγάρι υψώνεται στον ουρανό και εγώ σκέφτομαι πως είμαι ο Οδυσσέας. Αλλά ένας άνθρωπος μπορεί να ονειρεύεται. Και θα επιστρέψουμε σύντομα».
Πηγή: iefimerida.gr