Ο Γιάννης Ιατρού είναι γεννημένος στον Βόλο το 1996. Σπούδασε Νομική στο ΑΠΘ και Ναυτικό Δίκαιο στο ΕΚΠΑ. Αρθρογραφεί από τα 15 του έτη, ξεκινώντας από την εφημερίδα «Η Θεσσαλία» και συνεχίζοντας στην «Εφημερίδα των Συντακτών» και το ένθετο «Καρέ Καρέ». Μεταφράζει στα αγγλικά, γαλλικά και ιταλικά, ενώ παράλληλα εργάζεται ως δικηγόρος. Σαν να μην έφταναν όλα αυτά, στα 27 του αποφάσισε να ασχοληθεί με τα κοινά, στο πλευρό του υποψήφιου Περιφερειάρχη Θεσσαλίας Δημήτρη Κουρέτα.
Είστε ο νεότερος υποψήφιος του συνδυασμού, τουλάχιστον στην Περιφερειακή Ενότητα Μαγνησίας. Πώς πήρατε την απόφαση να εμπλακείτε στα κοινά της αυτοδιοίκησης;
Ως ενεργός πολιτικά από μικρή ηλικία, έχω διαπιστώσει βιωματικά την απώλεια εμπιστοσύνης των νέων προς το πολιτικό σύστημα και τη σημασία της πολιτικής. Θεωρώ πως όσο οι νέοι, αλλά και κάθε κοινωνική κατηγορία που αισθάνεται ότι μειονεκτεί, δεν παίρνουν την απόφαση να εμπλακούν ενεργά και να επιχειρήσουν να γίνουν συνδιαμορφωτές των πραγμάτων και όχι απλά παρατηρητές και σχολιαστές, πράγματι δεν θα αλλάξουν πολλά. Οφείλουμε να συμμετέχουμε, όχι απλά ψηφίζοντας, αλλά με παρουσία σε κάθε χώρο και επίπεδο παραγωγής πολιτικής: στα σωματεία, στα επιμελητήρια, στους δήμους, στις περιφέρειες, στην πρωτεύουσα και στην επαρχία. Δεν έχω τίποτα περισσότερο από έναν συνομήλικό μου αν μπορώ εγώ, μπορούν όλοι.
Γιατί επιλέξατε να συστρατευτείτε με την «Πρωτοβουλία» του καθηγητή, κ. Δημήτρη Κουρέτα;
Το γνήσιο ενδιαφέρον του για τα κοινά, για τις δυνατότητες και τις προοπτικές της Θεσσαλίας, την οποία υπηρετεί εδώ και δεκαετίες από το Πανεπιστήμιο, αλλά και από την πολυετή θητεία του στο περιφερειακό συμβούλιο από τον ρόλο της αντιπολίτευσης. Ο κύριος Κουρέτας έχει αναπτύξει μία βαθιά γνώση των θεμάτων σε περιφερειακό και τοπικό επίπεδο, διαμορφώνοντας ένα πρόγραμμα το οποίο δίνει βάρος στις αναπτυξιακές προοπτικές του τόπου. Τοποθετώντας στο επίκεντρο την αγροτική παραγωγή, το δυνατό χαρτί της περιοχής, στρέφει τους πόρους στην ενίσχυση αναπτυξιακών δραστηριοτήτων με τα μάτια στραμμένα στη μελλοντική αυτονομία και στέρεα βάση της Θεσσαλίας και όχι σε ευκαιριακά έργα βιτρίνα τα οποία αν και χρήσιμα δεν γίνεται να αποτελούν τη μοναδική προτεραιότητα, πολλώ δε μάλλον να υπερκοστολογούνται και να στερούν πόρους για αναγκαία μέτρα, όπως για παράδειγμα τα αντιπλημμυρικά.
Εάν είστε λοιπόν η νέα περιφερειακή αρχή, ποιες θα είναι οι προτεραιότητες;
Σας έδωσα ήδη μία πρώτη εικόνα. Οι προτεραιότητες είναι στραμμένες στην βιώσιμη ανάπτυξη της περιοχής, με έμφαση στην γεωργία και στην κτηνοτροφία. Αξιοποίηση και διασύνδεση των επιστημονικών εργαλείων και της ακαδημαϊκής γνώσης με την παραγωγή και παράλληλα με τη διαμόρφωση πολιτικής και την διοχέτευση πόρων, με σχέδιο και πρόγραμμα. Δυστυχώς, μετά τις τραγικές πλημμύρες οι προτεραιότητες αυτές επαναπροσδιορίζονται, δεδομένης της απόλυτης νέας προτεραιότητας που είναι η αποκατάσταση του συνόλου των ζημιών, η αποζημίωση των αγροτών, των κτηνοτρόφων, όλων των επαγγελματιών και των πολιτών που επλήγησαν ποικιλοτρόπως από την κακοκαιρία και η έμπρακτη και ουσιαστική υποστήριξή τους σε όλα τα επίπεδα: οικονομικά, υλικά, ηθικά και ψυχολογικά.
Πιστεύετε πως η Περιφέρεια έχει ευθύνες για την έκταση των καταστροφών;
Αυτό είναι προφανές. Το ζήτημα είναι ποιες ακριβώς είναι αυτές, σε τι βαθμό και με ποιες ενέργειες μπορούσαν να αποφευχθούν και κατά πόσο όχι απλά δεν υπήρξε πρόβλεψη από αμέλεια αλλά οι ενέργειες της ίδιας της Περιφέρειας επιδείνωσαν ή δημιούργησαν προβλήματα. Δυστυχώς, υπάρχει λίγο απ’ όλα. Μερικά πράγματα, όμως, είναι εξοργιστικά. Οι δημοσιογραφικές αποκαλύψεις για τα εκατομμύρια ευρώ που αντί να διοχετευτούν στα αντιπλημμυρικά έργα κατέληξαν σε κακότεχνους δρόμους και γεφύρια, εκτός από τα νομικά ζητήματα που εγείρει, προκαλεί την στοιχειώδη λογική: τώρα ούτε την πλημμύρα περιορίσαμε, ούτε δρόμοι και γεφύρια μας έμειναν! Αλλά τα χρήματα εξαφανίστηκαν. Δεν είναι τυχαίο που ο εισαγγελέας του Αρείου Πάγου, μετά την καταστροφή, διέταξε έρευνα για τις πράξεις και τις παραλείψεις του κ. Αγοραστού και άλλων τοπικών φορέων, κυρίως αυτοδιοικητικών. Αν τη διαβάσετε, θα προσέξετε ότι διερευνά και τις κακοτεχνίες και την διασπάθιση δημοσίου χρήματος, και την ετοιμότητα και τον σχεδιασμό της περιφέρειας και της πολιτικής προστασίας. Όλα όσα κι εμείς καταγγέλλουμε.
Είστε ένας νέος πολιτικός, τόσο ηλικιακά όσο και σε επίπεδο εμπειρίας. Ποιες είναι οι ανησυχίες των ανθρώπων της γενιάς σας και τι θα κάνατε για αυτούς από μία θέση ευθύνης, όπως αυτή που διεκδικείτε;
Η γενιά μου ενηλικιώθηκε και κλήθηκε να κάνει τα πρώτα της επαγγελματικά βήματα μέσα στο αποθαρρυντικό περιβάλλον που διαμορφώθηκε από την πολυετή οικονομική κρίση και τα μνημόνια. Δυστυχώς, αυτό έχει διαμορφώσει την πλειοψηφία των νέων πολιτών σε πολίτες χαμηλών ή και μηδενικών προσδοκιών. «Ιδανικά, θα ήθελα μια καλή δουλειά στον τόπο μου. Ας βρω μια καλή δουλειά, και ας είναι κάπου στην Ελλάδα τουλάχιστον. Ας βρω δουλειά, και ας μην πληρώνομαι τόσο καλά». Αυτές είναι οι διαδοχικές σκέψεις που κάνουν οι νέοι που αποφασίζουν να μείνουν στην χώρα φυσικά, άλλοι τόσοι αποφασίζουν να μεταναστεύσουν για να αναζητήσουν καλύτερες συνθήκες ζωής: ένα καλύτερο κράτος, περισσότερη ασφάλεια, ιατροφαρμακευτική περίθαλψη, καλύτερες απολαβές και προοπτική ανέλιξης σε ένα αξιοκρατικό περιβάλλον. Όσο δεν αλλάξουμε κάτι από αυτά, αρχικά η επαρχία και τελικά η χώρα θα συνεχίσει να φυλλοροεί σε ό,τι αφορά το νέο ανθρώπινο δυναμικό της.
Αν μία αξιοπρεπής θέση εργασίας παραμένει ζητούμενο για έναν νέο άνθρωπο ο οποίος επιθυμεί να εγκατασταθεί και να δραστηριοποιηθεί επαγγελματικά και κοινωνικά στον τόπο του, φανταστείτε τι συμβαίνει με ζητήματα που, καλώς ή κακώς, μπαίνουν σε δεύτερη μοίρα από την ίδια τη ζωή. Αναφέρομαι για παράδειγμα στον πολιτισμό, ο οποίος δυστυχώς δεν βρίσκει επαρκή υποστήριξη στην χώρα μας, ούτε άμεσα ούτε έμμεσα. Ονειρεύομαι την Θεσσαλία και συγκεκριμένα τον Βόλο ως ένα μέρος όπου τα νέα παιδιά θα έχουν τη δυνατότητα να αναπτύξουν τις καλλιτεχνικές τους δεξιότητες. Για να γίνει αυτό πρέπει να κινηθούμε ταυτόχρονα σε δύο άξονες. Αφενός, η τοπική καλλιτεχνική παραγωγή πρέπει να ενθαρρύνεται, να ενισχύεται και να αναδεικνύεται με κάθε τρόπο. Αφετέρου, οφείλουμε να την τροφοδοτούμε διαρκώς και με σχετικά ερεθίσματα, προσελκύοντας καλλιτεχνικές παραγωγές με εθνικό ή και διεθνές ενδιαφέρον. Θα ήθελα πολύ να δω στο μέλλον την Θεσσαλία να διαδραματίζει κεντρικό ρόλο στα καλλιτεχνικά δρώμενα, δίχως οι ταλαντούχοι πολίτες της με κλίση για τις τέχνες να θεωρούν μονόδρομο να μετακομίσουν στην πρωτεύουσα για να αναπτύξουν τα ενδιαφέροντά τους, ή ακόμα και για να έρθουν σε επαφή με αυτά.