Ο Γιάννης Μυλωνάς, ιδιοκτήτης χωματουργικών μηχανημάτων και επαγγελματίας του κλάδου με εμπειρία μεγάλη για πάνω από 30 χρόνια, μιλά στη «Θ» με αφορμή τις τελευταίες κακοκαιρίες για τις υπεράνθρωπες προσπάθειες του ίδιου και συναδέλφων που βρέθηκαν να εργάζονται σε πλημμυρισμένους δρόμους.
Το προηγούμενο διάστημα βρέθηκε μαζί με άλλους στην πρώτη γραμμή με φορτωτή 950, για να βοηθήσει όσο το δυνατόν περισσότερο ώστε α παραμείνουν οι δρόμοι ανοιχτοί και να μην κινδυνέψουν ανθρώπινες ζωές.
ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ
ΑΡΤΕΜΗΣ ΧΑΛΑΤΣΗΣ
[email protected]
Πώς βίωσες τα γεγονότα των τελευταίων ημερών;
Όλα ξεκίνησαν την Τρίτη 5/9 με την κακοκαιρία Daniel, όταν με πήραν τηλέφωνο και ξεκίνησα δουλειά από τα ξημερώματα. Πήγα αρχικά στα Κανάλια κι έπειτα στον Βόλο, στις οδούς Λαρίσης και Αθηνών που ήταν πλημμυρισμένες. Ακολούθως, και χωρίς να σταματήσω λεπτό, βρέθηκα στον Αλμυρό στον Ξηριά με φορτωτή 950 που έχει μπροστά φαγάνα ώστε να απομακρύνει τα φερτά υλικά.
Στον δρόμο φοβήθηκες καθόλου; Το επάγγελμα κάτω από ακραίες συνθήκες έχει επικινδυνότητα;
Άκου τι θα σου πω κι αυτή είναι η αλήθεια. Είμαι χρόνια σ’ αυτή τη δουλειά και στα χιόνια και στις πλημύρες και παντού. Η μόνη φορά που φοβήθηκα πραγματικά ήταν στην πρόσφατη κακοκαιρία Elias. Η μοναδική φορά σε όλα τα χρόνια που εργάζομαι. Ήταν το βράδυ της Τετάρτης 27/9 και βρισκόμουν με τον φορτωτή επί της οδού Λαρίσης, πιο πάνω από τον Κούκο και μεταξύ ΠΕΒ και Αγίου Γεωργίου Φερών. Ήταν η ώρα 01.00 με 02.00 τη νύχτα και οι αστραπές νόμιζα ότι θα πέσουν επάνω μου. Αστραπές και μπουμπουνητά συνέχεια. Δεν σου λέω για βροχή. Ποτάμι έτρεχε το νερό. Έφτανε κοντά στα δύο μέτρα και είχαν πλημμυρίσει και τα δύο ρεύματα του δρόμου. Είχε καβαλήσει και τη νησίδα και έτρεχε σαν καταρράκτης. Η βροχή είχε ξεκινήσει από το πρωί εκείνης της ημέρας και σιγά-σιγά γινόταν όλο και πιο έντονη.
Ποια ακριβώς είναι η δουλειά σου;
Η δουλειά μου, κάτω από τις ακραίες αυτές συνθήκες, είναι να απομακρύνω φερτά υλικά από τον δρόμο. Κυρίως λάσπη, μεγάλες πέτρες και κορμούς δέντρων, ώστε να απομακρυνθούν σε δεύτερη φάση. Ήταν τόσος ο όγκος των υλικών, που δεν προλάβαινες να καθαρίσεις. Δεν σταμάτησα καθόλου να δουλεύω. Μέχρι το άλλο απόγευμα δούλευα συνεχόμενα, δηλαδή 30 ώρες, με ελάχιστη ξεκούραση. Στο μηχάνημα μέσα είμαι μόνος, χωρίς συνοδηγό. Από αυτά που βίωσα θεωρώ πως ό,τι υποδομές και να υπήρχαν τα φαινόμενα ήταν εντελώς ακραία και γι’ αυτό έγινε ό,τι έγινε.
Πότε σταμάτησες να επιχειρείς;
Σταμάτησα όταν θεώρησα ότι είχα φέρει σε πέρας την αποστολή μου. Δηλαδή είχα απομακρύνει όσα περισσότερα φερτά υλικά από τους δρόμους μπορούσα ώστε να παραμείνει το οδικό δίκτυο ανοιχτό κι ασφαλές, ώστε να μην κινδυνέψουν ανθρώπινες ζωές.
Τελευταία βρέθηκες να εργάζεσαι και στην οδό Ιωλκού όπου κατέρρευσε το οδόστρωμα…
Τώρα βρίσκομαι ψηλά στην οδό Ιωλκού όπου κατέρρευσε το οδόστρωμα και βρίσκομαι με το μηχάνημα και καθαρίζω. Είμαι με την τσάπα μέσα στο ρέμα κι απομακρύνω τα φερτά υλικά, ενώ το νερό τρέχει γύρω μου από παντού. Εύχομαι να μην ξανασυμβεί αυτό που βιώσαμε και όλα να επανέλθουν σύντομα σε κανονικούς ρυθμούς.
Σου ευχόμαστε καλή δύναμη και να προσέχεις. Γνωρίζουμε μέσα από τη δουλειά σου πως όλα αυτά τα χρόνια εργάζεσαι με αυταπάρνηση για τη δημόσια ασφάλεια. Σε ευχαριστούμε κι εσένα και τους συναδέλφους σου.