Νέα δεδομένα προκαλεί στους «διώκτες» του οικονομικού εγκλήματος η απόφαση του Συμβουλίου της Επικρατείας, η οποία, με αφορμή την υπόθεση του Αλέξη Μητρόπουλου, έκρινε ότι ο φορολογούμενος δεν μπορεί να είναι εσαεί όμηρος της διοίκησης με αέναους ελέγχους και την απειλή των προστίμων, πέραν της δεκαετίας.
Και τι θα γίνει με το μέλλον των ερευνών που εκκρεμούν στα χέρια των οικονομικών εισαγγελέων και του ΚΕΦΟΜΕΠ; Πώς θα διαχειριστούν οι εισαγγελείς τις λίστες που «φωτογραφίζουν» καταθέσεις σε τράπεζες του εξωτερικού από το 2005;
Η υπόθεση του Αλέξη Μητρόπουλου και ο κίνδυνος να υποπέσει σε παραγραφή το πρόστιμο (375.329 ευρώ) που του είχε επιβληθεί ήταν ορατός, παρά την αντίθετη άποψη του Διοικητικού Εφετείου. Οι «ράμπο» των ελέγχων γνώριζαν αυτό το ενδεχόμενο, άλλωστε είχαν κρούσει πολλές φορές το καμπανάκι του κινδύνου στη διοίκηση να σταματήσει να επεκτείνει τους ελέγχους σε παρελθόντα έτη, να επιμηκύνει δηλαδή την αξίωση του Δημοσίου. Και επειδή οι φύλακες είχαν… γνώση, εδώ και μήνες είχαν ζητήσει από την Τράπεζα της Ελλάδος στοιχεία για τις καταθέσεις που έκαναν φτερά για το εξωτερικό μέχρι το 2015, ώστε να αποφύγουν αυτόν τον σκόπελο πάνω στον οποίο «σκόνταψε» το Συμβούλιο της Επικρατείας.
Η ανασφάλεια του δικαίου
«Τα εμβάσματα από το 2009 μέχρι και σήμερα μπορούν να ελεγχθούν κανονικά, και δεν υπάρχει κανένα θέμα παραγραφής», σημειώνει κατηγορηματικά στο «Εθνος της Κυριακής» αρμόδια πηγή, λέγοντας ότι οι έρευνες προχωρούν κανονικά. Μάλιστα δεν είναι λίγοι οι δικαστές που συμφωνούν με τις σκέψεις του ακυρωτικού δικαστηρίου, υποστηρίζοντας ότι έπρεπε να μπει ένα φρένο στην ανασφάλεια του δικαίου που δημιουργείται στους φορολογούμενους με τους ελέγχους παρελθόντων ετών, στους οποίους ούτε οι ελεγχόμενοι ούτε οι τράπεζες μπορούσαν να ανταποκριθούν.Και αυτό γιατί ούτε οι τράπεζες διατηρούσαν τόσο παλιά στοιχεία ούτε όμως και οι φορολογούμενοι ήταν σε θέση να θυμηθούν τι αφορούσε μία κατάθεση πριν από 10 ή περισσότερα χρόνια.
Οπως όμως λένε δικαστικές πηγές, ένα μεγάλο κομμάτι παρελθόντων ετών μπορεί να χαθεί, παραμένει όμως ένα σημαντικό χρονικό διάστημα μέσα στα χρόνια της οικονομικής κρίσης ανοιχτό, αφού εκείνο το διάστημα «πέταξαν» εκατοντάδες εκατομμύρια ευρώ για το εξωτερικό, είτε μέσω εμβασμάτων είτε μέσω ομολόγων, τα οποία πρέπει να ελεγχθεί εάν φορολογήθηκαν ή όχι. «Κανείς δεν μπορεί να αμφισβητήσει ότι ένα μεγάλο κομμάτι των στοιχείων από τις λίστες θα πέσει στο καλάθι της παραγραφής», λέει με νόημα πηγή που συμμετέχει στους ελέγχους, «και σε λίγο καιρό θα δούμε βροχή προσφυγών στα διοικητικά δικαστήρια από ενδιαφερόμενους που θα επικαλεστούν την απόφαση του Συμβουλίου της Επικρατείας».
Επιμένει ωστόσο ότι τα έσοδα από τη φοροδιαφυγή του παρελθόντος είναι λιγότερα σε σχέση με την τρέχουσα (σ.σ.: των τελευταίων ετών) και πως εκεί πρέπει να ρίξουν όλο το βάρος τους οι οικονομικοί εισαγγελείς και οι ελεγκτές.
Τα όπλα και τα… παράθυρα
Δικαστικές και εισαγγελικές πηγές υπενθυμίζουν ότι εκτός από τα διοικητικά πρόστιμα και την ενδεχόμενη παραγραφή τους, υπάρχει και το ποινικό σκέλος των δικογραφιών που αφορά -σε πολλές περιπτώσεις- το αδίκημα του ξεπλύματος βρώμικου χρήματος.
Το αδίκημα αυτό υπόκειται σε 15ετή παραγραφή και μπορεί να επισύρει βαριές καθείρξεις σε όσους αποδειχθεί ότι το διέπραξαν. Το ερώτημα που τίθεται ωστόσο είναι, εάν το διοικητικό πρόστιμο παραγραφεί, μπορεί να «σταθεί» το ποινικό αδίκημα. Το ξέπλυμα προϋποθέτει για τη στοιχειοθέτησή του την ύπαρξη του βασικού εγκλήματος, που είναι η φοροδιαφυγή (σ.σ.: ανά χρήση).
Για να τεκμηριωθεί το αδίκημα της φοροδιαφυγής όμως πρέπει να προηγηθεί φορολογικός έλεγχος, ο οποίος μετά την απόφαση του ΣτΕ υπόκειται σε 10ετή παραγραφή. «Συνεπώς, εάν δεν υπάρχει το βασικό αδίκημα, πώς θα προχωρήσει σε ποινικό επίπεδο η νομιμοποίηση εσόδων από εγκληματικές δραστηριότητες;» υποστηρίζουν με νόημα νομικοί που έχουν ασχοληθεί επί μακρόν με τέτοιες υποθέσεις.
Οι ίδιες πηγές τονίζουν ότι το αδίκημα της φοροδιαφυγής πήρε σάρκα και οστά ως βασικό αδίκημα με νόμο του 2008, συνεπώς από αυτό το χρονικό σημείο και εντεύθεν θα πρέπει να ρίξει το βάρος της η φορολογική διοίκηση για να εισπράξει ή να κυνηγήσει ποινικά τους ελεγχόμενους. Οτιδήποτε άλλο αποτελεί μάχη με ανεμόμυλους, χωρίς αποτέλεσμα, λένε οι ίδιοι κύκλοι… Μερίδα δικαστών, πάντως, βλέπει ένα «παράθυρο» στην απόφαση του Συμβουλίου της Επικρατείας, σε κάποιο σημείο της οποίας αναφέρεται ότι ναι μεν απαιτείται να εφαρμόζεται μία προθεσμία παραγραφής, η οποία πρέπει εκ των προτέρων να ορίζεται και να είναι επαρκώς προβλέψιμη για τον ενδιαφερόμενο, «δύναται δε, κατ’ εξαίρεση -υπό τον όρο της συνδρομής ειδικώς τεκμηριωμένων περιστάσεων- η οποία είναι στενώς ερμηνευτέα, να παραταθεί».
Το θέμα, πάντως, απασχολεί ήδη την κυβέρνηση, το οικονομικό επιτελείο και τους οικονομικούς εισαγγελείς, ενώ δεν αποκλείεται σύντομα να υπάρξει και νομοθετική πρωτοβουλία για το καυτό αυτό θέμα.
Πηγή www.ethnos.gr