Με στόχο την ευαισθητοποίηση για την πρόληψη και την αντιμετώπιση της έμφυλης βίας, με σκοπό ένα θέμα που αφορά θανάτους γυναικών να μη μένει τίτλος εφημερίδων και συζήτησης σε τηλεοπτικά πάνελ, το CineDoc Βόλου προβάλει το ντοκιμαντέρ «Femicidio» της βραβευμένης σκηνοθέτιδας Νίνας – Μαρίας Πασχαλίδου το Σάββατο 7 Μαΐου, στις 7.30 μ.μ., στον κινηματογράφο «Αχίλλειον».
Δεν θα είναι μια ακόμη προβολή ενός θέματος, αλλά και μια συζήτηση, καθώς η Νίνα Μαρία Πασχαλίδου θα είναι εδώ και μετά την προβολή του ντοκιμαντέρ θα συζητήσει το θέμα των γυναικοκτονιών με τη δημοσιογράφο και ειδική σε θέματα έμφυλης βίας Μαρία Λουκά και με τις συμβούλους του Ξενώνα Φιλοξενίας Γυναικών Θυμάτων Βίας του Δήμου Βόλου, την κοινωνική λειτουργό Βασιλική Μακρυγιάννη και την ψυχολόγο Φιλίτσα Κουλούμπαρδου.
Femidicio είναι η ταινία, που θα μπορούσε να έχει γυριστεί παντού και σε κάθε χώρα, είναι η ταινία που ξεπερνά τον όρο εγκλήματα πάθους και δείχνει την πραγματικότητα: Γυναίκες να δολοφονούνται από τους άνδρες τους, τους ερωτικούς τους συντρόφους, τους πρώην συντρόφους τους… Το νέο ντοκιμαντέρ της Νίνας – Μαρίας Πασχαλίδου δίνει σοβαρούς λόγους και όχι απλά αφορμές για αναζήτηση αιτίων και όχι μόνον αφορμών. Πριν έρθει στον Βόλο κι ανάμεσα σε πολλές ενασχολήσεις και γυρίσματα μίλησε για όσα την οδήγησαν στην αναζήτηση του θέματος και όσα θέλει να δώσει με το συγκεκριμένο ντοκιμαντέρ.
Πολυπράγμων, πολυβραβευμένη, πολυθεματική καθώς είστε, πώς αισθάνεστε όταν ασχολείστε και αναδεικνύετε ένα θέμα που είναι πολύ με κάθε πρόθεμα: Τη γυναικοκτονία. Σε εσάς πώς προέκυψε;
H ιδέα ήρθε πριν από τέσσερα χρόνια, από έναν φίλο στο κανάλι RAI, o οποίος μου συνέστησε να διερευνήσω το θέμα. Τότε στην Ιταλία 1 γυναίκα σκοτωνόταν ανά 2,5 μέρες και το φαινόμενο ήταν ήδη σε έξαρση.
Tο θέμα που σας φέρνει κοντά μας, εκτός της σοβαρότητας και της επικαιροποίησής του λόγω των καταστάσεων, υπήρχε στη θεματική σας φαρέτρα;
Από τη μια οι συνθήκες, η οικονομική κρίση, η πανδημία έχουν φέρει αύξηση των γυναικοκτονιών σε όλο τον κόσμο, από την άλλη τα ΜΜΕ έχουν στρέψει το βλέμμα τους επάνω στα συμβάντα αυτά. Όταν πρωτοασχολήθηκα με το θέμα δεν υπήρχε επικαιρότητα, στην Ελλάδα δεν ασχολούμασταν καν με το θέμα.
Η συνάντηση με τους θεατές, η επαφή και η επικοινωνία μαζί τους μετά την προβολή της δημιουργίας σας επιφέρει κατά τη γνώμη σας γνώση και συνειδητοποίηση;
Οι θεατές είναι το φίλτρο για τις ταινίες μας. Όταν μια ταινία μου δεν αρέσει στο κοινό είμαι πιο χαρούμενη. Χαίρομαι γιατί γνωρίζω πως έχω χτυπήσει ευαίσθητες χορδές.
Ποιο κοινό θεωρείτε ότι επικοινωνεί περισσότερο με θέματα που κοινωνείτε; Υπάρχει ηλικιακό, κοινωνικό ή και γεωγραφικό πλαίσιο προσδιορισμού;
Τα ντοκιμαντέρ είναι για όλες τις ηλικίες πιστεύω. Ούτως ή άλλως πιστεύω πως οι άνθρωποι εμπεριέχουμε όλες τις ηλικίες από τη στιγμή που γεννιόμαστε.
Πώς ξεκινάτε, πώς αρχίζετε να καταπιάνεστε με ένα θέμα; Πώς λειτουργείτε στην πρώτη φάση, πώς εξελίσσεστε και πώς καταλήγετε μαζί του;
Μια ταινία είναι μια ιδέα στην αρχή. Ένα άρθρο, μια κουβέντα, μια κίνηση. Εκείνη τη στιγμή ξέρω αν θα ασχοληθώ με το θέμα, διότι στο μυαλό μου έχω ήδη δει την ταινία.
Το βιογραφικό σας δίνει πολλά στοιχεία με προσωπικότητες που συνεργαστήκατε, που ζήσατε και δουλέψατε μαζί. Ποιο πρόσωπο από όλα θεωρείτε ότι καθόρισε τη σκέψη και τη ζωή σας;
Νομίζω πως μεγαλώνοντας συνειδητοποιώ πόσο με έχει επηρεάσει ο πατέρας μου, αν και ο ίδιος είναι επιχειρηματίας. Μου έμαθε να είμαι τολμηρή. Όταν ήμουν μικρή ταξιδεύαμε πολύ και με το αυτοκίνητο, από τη Βέροια στο Βελιγράδι, στη Βουδαπέστη. Πάντοτε με έβαζε μπροστά να κανονίζω εγώ, να ρωτάω για τα δωμάτια, να βλέπω πού πάμε, τις πινακίδες, στα αγγλικά, στα οποία ήμουν τότε καλύτερη. Εγώ ντρεπόμουν. Πολύ. Κάπως έτσι ξεπέρασα τους φόβους μου. Επίσης αγάπησα τα ταξίδια. Ακούγαμε Βίκυ Μοσχολιού και Kαλογιάννη θυμάμαι, και με ζάλιζε ο δρόμος. Αυτή την αίσθηση την έχω ακόμη σήμερα όταν ταξιδεύω.
Είναι τελικά η ζωή μίμηση της τέχνης ή το αντίστροφο;
Είναι και τα δύο. Βλέπουμε και μιμούμαστε, ζούμε και κάνουμε ταινίες για να πούμε τις ιστορίες μας. Μου αρέσει πολύ ο κλασικός γραμμικός τρόπος αφήγησης, για αυτό αγαπώ πολύ τον γαλλικό κινηματογράφο. Τελευταία ξαναβλέπω παλιές ταινίες όπως «Ο Ρόκο και τα αδέρφια του» και «Η Παρισιάνα», και ονειρεύομαι να γυρίσω μια ταινία μυθοπλασίας. Μου αρέσει να συλλέγω ιδέες. Τις συλλέγεις, από τη ζωή, από την εικόνα, και έπειτα δημιουργείς κάτι νέο.
Κάνετε όνειρα ή σχέδια; Πιστεύετε στην τύχη ή στην αναγκαιότητα εξέλιξης των πραγμάτων…
Πιστεύω και στους στόχους, αλλά και στην τύχη. Αυτό που λένε στην Αμερική, «timing». Ο Φρεντ Αστέρ χορεύει με την Τζίντζερ Ρότζερς, έχει ταλέντο, αλλά έχει και ρυθμό. Αλλά τη στιγμή αυτή που εξελίσσεται μπροστά σου πρέπει να μπορείς να τη δεις. Η τύχη είναι εκεί, αλλά δεν μπορούν όλοι να την ακουμπήσουν. Ο ρυθμός μας είναι η αλήθεια μας.
Η Νίνα Μαρία Πασχαλίδου είναι σκηνοθέτης και παραγωγός. Το 2010 κατέγραψε την ελληνική κρίση μέσα από το multimedia project «ThePrismGR2011» – www.theprism.tv (idfaDocLav, FIPA, SeeFestival/finalist- 69th Pictures of the Year Awards, honoree – Webby Awards 2012). Το 2013 ολοκλήρωσε το ντοκιμαντέρ «Kismet», το οποίο απέσπασε 9 διεθνή βραβεία ανάμεσά τους και το IDFA, Διεθνές Φεστιβάλ του Άμστερνταμ – 2013 Β’ Βραβείο στην κατηγορία Mid-Length, με θέμα τις τουρκικές σαπουνόπερες και την επιρροή τους στη Μέση Ανατολή, τον αραβικό κόσμο και τα Βαλκάνια. Το ντοκιμαντέρ ολοκληρώθηκε με τη συνεργασία των τηλεοπτικών δικτύων Al Jazeera και ARTE, την υποστήριξη των Κέντρων Κινηματογράφου Κροατίας, Βουλγαρίας και Ελλάδας, τη χρηματοδότηση από το πρόγραμμα MEDIA της Ε.Ε. και τη συμμετοχή των τηλεοπτικών καναλιών SVT, RTS, Knowledge, Channel 8, YLE, MRT, RIK. Το 2017 ολοκλήρωσε το ντοκιμαντέρ «The snake charmer» σε συμπαραγωγή Al Jazeera και ΕΡΤ και τη συμμετοχή ευρωπαϊκών καναλιών, όπως το DR, YLE και SVT, με θέμα τον σταρ του Μπόλιγουντ Amir Khan και την ακτιβιστική του δράση στην Ινδία υπέρ των δικαιωμάτων των γυναικών. Η ταινία βραβεύθηκε με το Youth Jury Award από το Διεθνές Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ Θεσσαλονίκης (2017) και ήταν υποψήφια και στα Prix Europa Awards στην κατηγορία TV Documentary, ενώ τον Απρίλιο του 2019 απέσπασε και το Gold Medal καλύτερου ντοκιμαντέρ στα Διεθνή Τηλεοπτικά Βραβεία στη Νέα Υόρκη στην κατηγορία βιογραφίες (New York Festivals). Είναι ιδρύτρια της Forest Troop, μιας ανεξάρτητης εταιρείας παραγωγής ντοκιμαντέρ και multimedia. Ολοκλήρωσε τις προπτυχιακές σπουδές της στα Μ.Μ.Ε. (double major Advertising και Broadcast Journalism) στο Boston University και ολοκλήρωσε το MBA της σε Enterpreneurship στο Bentley University. Σπούδασε κινηματογράφο στο LaFemis στο Παρίσι και στο NYU της Νέας Υόρκης. Είναι επίσης fellow School of Foreign Service του Georgetown University, στην Ουάσιγκτον των ΗΠΑ στο τμήμα Διεθνών Σχέσεων. Έχει επίσης συνεργαστεί ως δημοσιογράφος με τις εφημερίδες «Το Βήμα» και «Η Καθημερινή», καθώς και με τα διεθνή δίκτυα AJ, BBC, RTL και ZDF και ως παραγωγός με τις εκπομπές «Εξάντας», «Πρωταγωνιστές» και Fault Lines του AJ America. Ήταν επίσης συνιδρύτρια του δημοσιογραφικού site protagon και συμμετέχει ως σκηνοθέτης – επιμέλεια πλάνων b-roll στην προεκλογική καμπάνια του ΣΥΡΙΖΑ (2014). Μιλάει ελληνικά, αγγλικά, γαλλικά και ισπανικά. Η φιλμογραφία της περιλαμβάνει: 2022 FEMICIDIO, Ντοκιμαντέρ (48/70) – TV (inprogress), 2018 Ένα Έργο, μια Ιστορία, 12 Eπεισόδια ΣΚΑΙ TV – Advocacy Καμπάνια για την ERGO, 2017 The Snake Charmer, Ντοκιμαντέρ (48/56) -TV2013 Kismet, Ντοκιμαντέρ (48/58/70) – TV/Cinema 2012 Krisis, Ντοκιμαντέρ μεγάλου μήκους – TV/Cinema 2011 The Prism GR2011, Ντοκιμαντέρ, Multimedia project – TV/Web.
Η δημοσιογράφος Μαρία Λουκά σπούδασε ψυχολογία στο Πάντειο Πανεπιστήμιο. Από το 2008 ζει και εργάζεται ως δημοσιογράφος στην Αθήνα. Συνεργάζεται ως freelancer με το ΒΗΜΑgazino, το protagon.gr και το The Greek Report. Στο παρελθόν έχει εργαστεί στον ραδιοφωνικό σταθμό Στο Κόκκινο, στο Ε της Ελευθεροτυπίας, στο VICE GREECE και VICE NEWS. Συμμετείχε στην ερευνητική ομάδα για τις σειρές ντοκιμαντέρ Οι Φυλές της Αθήνας στην ΕΡΤ και Beyond Gender Greece του ANT1. Το 2013 τιμήθηκε με το Δημοσιογραφικό Βραβείο Ελένη Βλάχου για την έρευνα Το Φύλο της Άκρας Δεξιάς και το 2014 με το Digital Media Awards μαζί με την υπόλοιπη ομάδα του Beyond Gender Greece. Το 2015 και το 2016 ήταν φιναλίστ για το European Press Prize. Είναι μέλος του καλλιτεχνικού project Depression Era.