Η υποψήφια βουλεύτρια Μαγνησίας με τον συνδυασμό του ΜέΡΑ 25 – Συμμαχία για τη Ρήξη κ. Φαίη Τζανετουλάκου με αφορμή την προχθεσινή επίσκεψή της στο Λύκειο Ελληνίδων Βόλου τονίζει τα ακόλουθα:
«Η ανακάλυψη και η εκ νέου ανάγνωση της παράδοσης, είναι το μεγάλο διακύβευμα της τέχνης σήμερα.
Στις μεγαλύτερες εκθέσεις τέχνης ανά τον κόσμο παρουσιάζονται τοπικές κοινότητες που με τον χειρωνακτικό χαρακτήρα των μέσων και την αμεσότητα της έκφρασης, στέκονται ανάχωμα στα μεγάλα παιχνίδια της τέχνης των ισχυρών που προτάσσουν τα στυλ και διαμορφώνουν μια παγκοσμιοποιημένη-και ανούσια-πολιτιστική συνείδηση.
Στη Μπιενάλε της Βενετίας πέρυσι, δεν ήταν τα μεγάλα ονόματα αυτά που τράβηξαν την προσοχή ενός κοινού κορεσμένου σε γρήγορα εναλλασσόμενες εικόνες, αλλά πχ η κοινότητα των Λαπώνων Σάμι με τις τοπικές τους ενδυμασίες και τα γλυπτά από τη ζωική ύλη των προαιώνιων φυσικών συνεργατών τους, των ταράνδων. Η πίκρα τους για την γκετοποίηση που υφίστανται από τις «προηγμένες» Σκανδιναβικές χώρες, που τους στερούν τη νομαδική τους φύση και την εξάσκηση των αρχέγονων εθίμων τους ήταν μια σπλαχνική εμπειρία για όλους μας.
Χτες όταν επισκέφτηκα για άλλη μία φορά το Λύκειο των Ελληνίδων Βόλου, ούσα κάποτε παιδί του Λυκείου της Αθήνας, βίωσα την αίσθηση της επέλασης της διατεταγμένης λήθης από την αδιάφορη ως προς το χειροποίητο έργο τέχνης, κοινωνία μας.
Αλλά και γέμισα ελπίδα με τις ευαγείς προσπάθειες του ιστορικού Λυκείου του Βόλου που επιβιώνει κόντρα στους καιρούς και φτάνει να εκπαιδεύει παιδιά της Αρχιτεκτονικής στους 15 αργαλειούς που έχει-αριθμός ρεκόρ στη χώρα- μα και για την πίστη του τόσου ενεργού ΔΣ, το οποίο πρόσφατα παρουσίασε την κεντημένη Χάρτα του Ρήγα στο Μουσείο Λαϊκής Τέχνης και Παράδοσης «Αγγελική Χατζημιχάλη» στην Αθήνα, ένα ΔΣ που προωθεί διαρκώς τη χειροποίητη καλλιτεχνική δημιουργία σε πείσμα της εποχής, όταν έχουν κλείσει τόσες εριουργίες και κλωστοϋφαντουργίες, όταν δεν υπάρχουν πια υφάντρες και υφάντες αργαλειών, όταν ο ΕΟΜΜΕΧ χάθηκε για πάντα.
Παρακολούθησα την εξαιρετική ομιλία για την υφαντική στο Περιβόλι Γρεβενών και συνομίλησα με τη Μαρία Σπανού και την Άννα Κουτσελίνη όπως και με μέλη και φίλους του Λυκείου, για την επανεμφάνιση της υφαντικής τέχνης σήμερα, αλλά και το πρόγραμμα του ΜέΡΑ25 για τον πολιτισμό που στηρίζει τις τοπικές κοινότητες, όλες κομμάτια του πολύτιμου υφαντού ενός πολυποίκιλτου και όχι ομογενοποιημένου, παγκόσμιου πολιτισμού».