Έκθεση σκανογραφίας του Theo Milon

Μια πρωτοποριακή σειρά έργων παρουσιάζονται μέσα από την έκθεση σκανογραφίας του Theo Milon μέχρι την Κυριακή 7 Ιανουαρίου στο πατάρι της «Περισπωμένης». Μέρος των εσόδων από τυχόν πωλήσεις έργων θα διατεθούν στην Κουζίνα Αλληλεγγύης. Είσοδος για το κοινό ελεύθερη.

Με την παρούσα έκθεση παρουσιάζονται έργα με την τεχνική της σκανογραφίας (scannography). Η σκανογραφία (scanography) είναι η διαδικασία λήψης ψηφιοποιημένων εικόνων αντικειμένων με σκοπό τη δημιουργία εκτυπώσιμης τέχνης χρησιμοποιώντας έναν επίπεδο σαρωτή. Χρησιμοποιώντας τρισδιάστατα ή κινούμενα αντικείμενα διαφέρει από την παραδοσιακή σάρωση εγγράφων και προσφέρει πολλαπλά ευρύτερες προοπτικές εφαρμογών, αρκετά συχνά δε με σχεδόν φωτογραφικό αποτέλεσμα.

Όπως αναφέρει ο καλλιτέχνης, προς ευχάριστο προβληματισμό μου, οι τεχνικές μου κατά κύριο λόγο, αλλά και οι υπαρξιακές ανησυχίες, τις οποίες υπηρέτησαν, σε μικρότερο βαθμό εντάσσονται στη διεθνή αναδυόμενη σχολή της σκανογραφίας, χωρίς κατά τη διάρκεια της δημιουργίας να έχω συνειδητοποιήσει ότι ανήκουν σε κάποιο συγκεκριμένο πλαίσιο. Προσωπικά βλέπω σε αυτό το είδος τέχνης τη δυνατότητα απεικόνισης του χρόνου και μια εύκολα διαχειρίσιμη διαστρέβλωση του χώρου.

Πρόκειται για πρόγραμμα που πήρε έντεκα ολόκληρα χρόνια έως ότου φθάσει στη σημερινή μορφή του, δεδομένης της καινοτομίας, καθώς και της επεξεργασίας της ιδέας από την αρχική σύλληψη και κατά την πορεία εξέλιξής της. Δουλεύοντας παράλληλα και επάλληλα πάνω σε διαφορετικά έργα και τεχνικές ήταν φυσικό να αλλάξει η εικόνα του προγράμματος, αν και η βασική δομή όπως διακρίνεται παραμένει η αρχική.

Η σύλληψη της τεχνικής ήρθε με τον πειραματισμό της αποτύπωσης κίνησης σε ένα απλό φωτοτυπικό μηχάνημα, ενώ το θέμα αναδύθηκε μέσα από προβληματισμούς σχετικά με την ιδιότητα και τη φύση των χεριών. Τα χέρια είναι η κοινή συνιστώσα όλων των έργων της σειράς: Χέρια ως χειριστές εργαλείων, χέρια ως εργαλεία καθαυτά, αλλά και το χέρι ως αυτοαναιρούμενο τελεσιουργό στοιχείο του λεγόμενου ανθρώπινου πολιτισμού. Χέρια, που είναι ικανά για το καλύτερο και το χειρότερο, ταξιδεύουν από την αρχή της ανθρωπότητας, πρόσφατα δε όλο και συχνότερα προς τον αυτο-αφανισμό τους. Άραγε πώς φαίνονται όταν οι ενέργειές τους κυλούν μέσα στον χρόνο, αλλά μένουν μονίμως στάσιμα; Ποιο μόρφωμα θα έχουν λίγο πριν το τέλος του χρόνου;