Ο Γιώργος Τσιντσίνης και οι «Ίωνες»

Του
Δημήτρη Κωνσταντάρα-Σταθαρά

Το περασμένο Σάββατο (9 Μαρτίου 2024) «έφυγε» για τη «γειτονιά των Αγγέλων» ένας σπουδαίος άνθρωπος του Βόλου, της Νέας Ιωνίας και του Αλμυρού, ο δημοσιογράφος, λογοτέχνης, ποιητής, εκδότης εφημερίδων, περιοδικών και βιβλίων, Γιώργος Τσιντσίνης. Πήγε να συναντήσει πνευματικούς ανθρώπους και λογοτέχνες, φίλους του, της Μαγνησίας, τον Παναγιώτη Κατσιρέλο, τον Κώστα Λιάπη, τον Ηλία Λεφούση και άλλους με τους οποίους είχε συνεργαστεί και είχε εκδώσει τα βιβλία τους.
Οι εφημερίδες του Βόλου, «Θεσσαλία», «Ταχυδρόμος» και «Μαγνησία», παρουσίασαν με πληρότητα το βιογραφικό και τη δράση του εκλιπόντος.
Η οικογένεια της Νίκης (επαγγελματική, ερασιτεχνική, όμιλοι Φιλάθλων), την οποία υπεραγαπούσε και διετέλεσε και πρόεδρός της, εξέδωσαν σχετικά Ψηφίσματα. Το ίδιο έπραξε και η Πολιτιστική Εστία Μικρασιατών Νέας Ιωνίας Μαγνησίας «Ίωνες», αναφέροντας ότι «ο εκλιπών Γεώργιος Τσιντσίνης υπήρξε από τα ιδρυτικά μέλη της Εστίας». Πάνω σ’ αυτό το τελευταίο θα ήθελα, με το παρόν σημείωμά μου, να προσθέσω μερικά στοιχεία για να καταδείξω ότι ο Γιώργος Τσιντσίνης – γέννημα θρέμμα Νέας Ιωνίας – ήταν ένας άνθρωπος γεμάτος αγάπη και συναίσθημα για τους Μικρασιάτες πρόσφυγες της Νέας Ιωνίας με οράματα την προβολή και την πρόοδό τους, καθότι η πολυμελής οικογένειά του καταγόταν από τη Σμύρνη. Είχε επίγνωση της καταγωγής του και του «ειδικού βάρους» που ζύγιζαν οι πρόσφυγες στον Πολιτισμό και την Πρόοδο. Δεν ήταν απλώς «ένα από τα ιδρυτικά μέλη της Εστίας», αλλά ο πρώτος που οραματίστηκε την ίδρυσή της Εστίας «Ίωνες».
Έτσι, λοιπόν, αρχές του 1994, προχώρησε στην υλοποίηση του οράματός του. Θεωρώ, πως με δική του πρωτοβουλία μαζευτήκαμε στο γραφείο του (Σπυρίδη με Ερμού) μια ομάδα που την αποτελούσαν οι: Άννα Αϊβαζόγλου, φιλόλογος, Βασιλεία Γιασιράνη-Κυρίτση, φιλόλογος, Γεωργία Καρακατσοπούλου-Χαϊδούλη, διοικητική υπάλληλος της Νομαρχίας, Μαρία Καρουκανίδου, φιλόλογος, και ο υπογράφων το σημείωμα αυτό και σε δύο συνεδριάσεις μας αποφασίστηκε η ίδρυση ενός νέου Πολιτιστικού Σωματείου στη Νέα Ιωνία, με την επωνυμία «Πολιτιστική Εστία Μικρασιατών Νέας Ιωνίας Μαγνησίας, με τον λογότυπο «Ίωνες», τον οποίο πρότεινε η Γεωργία Καρακατσοπούλου-Χαϊδούλη. Ήταν αυτός που μερίμνησε για το Καταστατικό, για τη φόρμα της αίτησης εγγραφής, που ισχύει μέχρι σήμερα και για την κατασκευή μεταλλικών σημάτων με την επιγραφή «Ίωνες». Στα πρώτα βήματα της Εστίας «Ίωνες», ως αντιπρόεδρος του πρώτου Δ.Σ. με πρόεδρο την αείμνηστη Άννα Αϊβαζόγλου, είχε άποψη για την οργάνωση εκδηλώσεων και επέμενε στις λεπτομέρειες, που έδειχνε τη θερμή αγάπη του για την πρόοδο του Συλλόγου.
Ο υπογράφων το σημείωμα αυτό τον θεωρεί «δάσκαλό» του, στην επεξεργασία και οργάνωση βιβλίων μέσω του Η/Υ, καθότι στον εκδοτικό του οίκο, οι ΩΡΕΣ, εξέδωσε τα δύο πρώτα βιβλία του, «Αληθινές Μικρασιάτικες Ιστορίες» (1992) και «Το Χρονικό της Νέας Ιωνίας 1924-1994» (1994), στα οποία παρακολουθούσε σελίδα προς σελίδα τις διορθώσεις, που έκανε εκείνος. Και κάτι άλλο. Στις «Αληθινές Μικρασιάτικες Ιστορίες» είναι αφηγητής σε μια συγκλονιστική αληθινή ιστορία της οικογένειάς του στην καταστροφή της Σμύρνης με τίτλο «Η Δημητρία». Επίσης μέσα στον ιερό ναό της Ευαγγελίστριας (Κυριακή 13 Δεκεμβρίου 2015), ήταν ο συντονιστής της παρουσίασης του βιβλίου μου «Η Ευαγγελίστρα μας, ενενήντα χρόνια ζωής και διακονίας (1926-2016)», όπου εκεί του δόθηκε η ευκαιρία να αναφερθεί για την Ευαγγελίστρια και για τα συναισθήματα των απογόνων των Μικρασιατών, που εισέρχονται σ’ αυτήν.
Γιώργο, ευχαριστούμε για την προσφορά σου και «Καλόν Παράδεισο», όπως εύχονταν οι γονείς μας Μικρασιάτες.