Της Μαρίνας Χρυσοβελώνη*
Σε δύο ημέρες από σήμερα ο καθένας και η καθεμιά καλούνται να καταθέσουν στην κάλπη με την μορφή μίας επιλογής, της ψήφου, το συμπέρασμα από εκείνα που είδαν, άκουσαν και βίωσαν κατά την προεκλογική περίοδο αλλά και το σύνολο της τετραετίας από μία κυβερνητική ή αντιπολιτευτική θητεία. Πολλά είναι τα κριτήρια με τα οποία ο καθένας κάνει της επιλογές του. Όμως οι πολιτικοί και οι πολίτες πολλές φορές δεν ομολογούν εύκολα ότι υπάρχει και το κριτήριο του συμφέροντος με βάση το οποίο οι ψηφοφόροι παίρνουν τις τελικές τους αποφάσεις.
Προσωπικά, μετά από αρκετά χρόνια στα κοινά και έχοντας πάντοτε την πόρτα του γραφείου μου ανοικτή σε όλους τους συμπολίτες ανεξαρτήτως κόμματος, καθόλου δεν υποτιμώ την ανάγκη των οικογενειών του τόπου και της χώρας μας να επιλέγουν πολιτικούς και κυβέρνηση με βάση το συμφέρον. Ασφαλώς, δεν εννοώ το στενά ατομικό συμφέρον με την λογική: «να ψηφίσω εκείνον που θα δώσει μία ευκαιρία σε εμένα… και ας έχει καεί το σύμπαν γύρω». Άλλωστε, παρά του ότι σε σκληρές εποχές μεγεθύνεται ο ατομικισμός, ο ορθολογισμός και η ιστορική εμπειρία αποδεικνύουν ότι ουδέποτε, ουδείς σώθηκε μόνος ή μόνη, σε μία γειτονιά, μία πόλη ή μία χώρα που οι περισσότεροι δυστυχούσαν.
Άρα, η αλήθεια που υπαγορεύει η λογική και η πρακτική της ζωής, βρίσκεται κάπου στη μέση: σκεπτόμαστε την παρούσα κατάσταση (ατομικά και οικογενειακά) αλλά και τις δυνατότητες μας, επιδιώκοντας την καλύτερη θέση που επιθυμούμε να έχουμε στην κοινωνία, με βάση τις ευκαιρίες που μας δίνονται από τη μία ή την άλλη πολιτική την οποία ασκεί ή θέλει να ασκήσει το κάθε κόμμα. Σκεφτόμαστε πόσο καλύτερα μπορούμε να πάμε οικογενειακά, αν στην πατρίδα επικρατούσε η «Α» ή η «Β» κατάσταση, την οποία είτε προτείνει, είτε έχει εφαρμόσει η κάθε παράταξη που ζητά την ψήφο μας.
Τι λέει η εμπειρία μας;
Η προσωπική μου εκτίμηση είναι ότι όλοι οι πολίτες που βρίσκονται σε ηλικία δικαιώματος ψήφου, έχουν τη δυνατότητα, γνωρίζουν τα όσα έγιναν στην χώρα μας τα τελευταία δέκα χρόνια. Ποιες κυβερνήσεις και ποια κόμματα, αλλά και ποια πρόσωπα μας έβαλαν στην κρίση, ποιοι έκαναν την επιλογή να πληρώσουν οι μικρομεσαίοι και οι φτωχοί τον πολύ μεγάλο «λογαριασμό» μέχρι το 2015.
Από την άλλη, γνωρίζουν και ποιοι – παρά τα λάθη – πάλεψαν με ό,τι μέσα είχαν και μπορούσαν, ώστε μετά από τρία χρόνια να δεχθούν με επίσημες ανακοινώσεις τους οι αρμόδιοι φορείς της Ευρωπαϊκής Ένωσης, τον Αύγουστο του 2018, ότι η Ελλάδα βρίσκεται πια έξω από τις βαριές υποχρεώσεις των μνημονίων και έτσι, να συμφωνήσουν να ληφθούν τα πρώτα μέτρα οικονομικής ανακούφισης των μικρομεσαίων.
Ίσως οι νέες και οι νέοι ψηφοφόροι δε θυμούνται τι προηγήθηκε από τη βαθιά κρίση, αλλά έχουν και εκείνες και εκείνοι μία αρκετά καλή αίσθηση. Βεβαίως, η ψήφος λόγω παραδοσιακής ένταξης σ’ έναν πολιτικό χώρο, αλλά κυρίως λόγω θυμού έναντι όλων, δηλαδή εξαιτίας χρόνιας πολιτικής κόπωσης και ταλαιπωρίας, παρεμβαίνουν αποφασιστικά στα κριτήρια μας. Σέβομαι ειλικρινά αυτές τις εκδοχές και τις εξωτερικεύσεις τους με ψήφο διαμαρτυρίας.
Όμως, την επόμενη ημέρα από τις 7 Ιουλίου, δεν θα ζήσουμε πολλές ημέρες με την ψευδο-ικανοποίηση από το εκλογικό ξέσπασμα ενός παροδικού θυμού.
Δεν θα υπάρξουν περισσότερες ευκαιρίες για τους νέους, τους μικρομεσαίους καταστηματάρχες και αγρότες, τους ελεύθερους επαγγελματίες και τους πολλούς ακόμη άνεργους, επειδή ο ΣΥΡΙΖΑ – Προοδευτική Συμμαχία θα έχει «πληρώσει» τον θυμό μας για όλες τις δεκαετίες που οδήγησαν στην κρίση. Πόσο μάλλον επειδή η κυβέρνηση του Αλέξη Τσίπρα κέρδισε για πρώτη φορά την μάχη εξόδου από αυτήν.
Το αντίθετο μάλιστα. Όλα δείχνουν ότι η Νέα Δημοκρατία του Κυριάκου Μητσοτάκη, του Γιάννη Στουρνάρα, του Μπάμπη Παπαδημητρίου, της Μιράντας Ξαφά, έχει βαθύτερη πεποίθηση από παλιά για επιβολή πολιτικής σκληρών δημοσιονομικών μέτρων, υποστηρίζει ακλόνητα την ακραία γραμμή να στηρίξει πλήρως την νεοφιλελεύθερη ατζέντα, δηλαδή τα συμφέροντα των μεγάλων πολυεθνικών, των τραπεζών και ελάχιστων ολιγαρχών της Ελλάδας, ώστε να αναλάβουν ανεξέλεγκτοι την οικονομία της χώρας.
Ο τρόπος που θα επιτεθούν ξανά στην μικρομεσαία ελληνική τάξη είναι τα κόκκινα δάνεια. Το μέσο για να αυξήσουν τα πλούτη τους θα είναι η άνευ όρων ιδιωτικοποίηση της ΔΕΗ, του ασφαλιστικού συστήματος και κάθε αξίας που έχει δημιουργηθεί με κόπους και ιδρώτα την τελευταία τετραετία, όπως το αποθεματικό των 35 δισ. ευρώ που έχει δημιουργηθεί από την πολιτική που ασκήθηκε αυτήν την τετραετία, για να μας προστατεύει από εκβιασμούς.
Για τους παραπάνω λόγους, πιστεύω ότι η συντριπτική πλειοψηφία των πολιτών της χώρας, συνεπώς και της Μαγνησίας μας, οι μικρομεσαίοι οικογενειάρχες και κυρίως οι νέοι πολίτες, μπορούν να διεκδικήσουν το πραγματικό τους συμφέρον επιλέγοντας στις βουλευτικές εκλογές της προσεχούς Κυριακής την πολιτική παράταξη που αποδεδειγμένα έχει υποστηρίξει και που ταυτίζεται με τη δική τους πλευρά.
Έχουν συμφέρον να ψηφίσουν ΣΥΡΙΖΑ – Προοδευτική Συμμαχία.
*Η Μαρίνα Χρυσοβελώνη είναι υποψήφια βουλευτής Μαγνησίας ΣΥΡΙΖΑ – Προοδευτική Συμμαχία