Του
Βασίλη Καλλία,
παιδαγωγού κυκλοφορίας
– εκπαιδευτή οδηγών
Υπάρχουν φορές που η συχνότητα της παρανομίας είναι τόση πολλή, που μου έρχεται να ξεσκονίσω ξεχασμένα ράφια βιβλιοθήκης με βιβλία και σημειώσεις που αναφέρονται στα απλά και αυτονόητα. Ευτυχώς όμως, έσπασε η μοναξιά του σχοινοβάτη χάρη σε εσάς.
Ένα μεγάλο ευχαριστώ στους φίλους αναγνώστες για τα θετικά σχόλια της πρώτης προσπάθειας όσο αφορά την καταγραφή – επισήμανση επικίνδυνων σημείων στην πόλη μας. Μου δώσατε κουράγιο ότι δεν είμαι μόνος μου, αλλά και δύναμη να συνεχίσω με το δεύτερο μέρος.
Πριν συνεχίσω την αναφορά μου, θα ήθελα να σας επιστήσω την προσοχή για τις επόμενες μέρες. Θα παρατηρήσετε ανθρώπους να οδηγούν πολύ αργά το αυτοκίνητο τους ή να περπατάνε στον δρόμο κοιτάζοντας ψηλά. Φαίνονται απρόσεκτοι αλλά δεν είναι. Απλά, η προσοχή τους εξαντλείται στην ονομασία των οδών και στα ‘’ενοικιάζεται’’. Είναι οι γονείς των φοιτητών που ψάχνουν για σπίτι. Πολλή προσοχή και κατανόηση…. ας δείξουμε επίπεδο.
Ας μείνουμε στους φοιτητές και μεταφερόμαστε στην οδό Σέκερη. Λόγω του επαγγέλματός μου, περνάω καθημερινά πάνω από δέκα φορές και παρατηρώ τα οχήματα που τον χρησιμοποιούν εγκαταλείποντας την Λ. Αθηνών για να κατευθυνθούν προς τα ΚΤΕΛ, εισέρχονται με μεγάλη ταχύτητα, παρόλο που το όριο είναι τα 30km. Υπάρχουν τρεις διαβάσεις πεζών, που τις διασχίζουν καθημερινά φοιτητές, είτε αγουροξυπνημένοι, είτε ζαλισμένοι από μαθήματα σχεδίου και υπολογιστών, για να μετακινηθούν από το ένα κτίριο στο άλλο.
Πεταγόμαστε στην καρδιά της πόλης, πιο κέντρο δεν γίνεται και αναφέρομαι σε δύο επικίνδυνες διαβάσεις πεζών Αλεξάνδρας με Σ. Σπυρίδη και Αλεξάνδρας με Αντωνοπούλου. Στην πρώτη, δεν υπάρχει καθόλου βάθος ορατότητας και βρίσκεσαι πολλές φορές οδηγώντας στην Αλεξάνδρας, αντιμέτωπος με διακτινισμένο πεζό, ο οποίος μάλιστα αγαπητέ οδηγέ έχει προτεραιότητα. Κόψε ταχύτητα πλησιάζοντας, μην σκέφτεσαι την ουρά μπροστά σου και το φανάρι της Καρτάλη.
Ασχολήσου και με τον ‘’γρήγορο’’ από Σπυρίδη που παρ’όλο που έχει stop… ‘’ψάχνεται να χωθεί. Στη δεύτερη διάβαση, στην Αντωνοπούλου, έχουμε το ίδιο χάλι με μηδαμινή ορατότητα. Μην παρασύρεστε από τον διαβολεμένο ρυθμό των υπολοίπων και κόψτε νωρίς χιλιόμετρα, προϊδεάζοντας τους ακολουθούντες για την πιθανή ακινητοποίηση σας. Μην ξεχνάτε ότι ο συγκεκριμένος δρόμος φιλοξενεί καφετέριες και τσιπουράδικα.
Το βραδάκι πολλά παιδιά παίζουν σε αυτόν, προσπαθώντας μέσα σε δύο ώρες, να εξαντλήσουν όλη την συσσωρευμένη ενέργεια της ημέρας. Δεν θέλω να τρομάξω κανέναν, για αυτό δεν θα αναφερθώ στο τι έχουν δει τα ματάκια μου, αρκούν οι επισημάνσεις.
Μόνο μια παρένθεση πριν συνεχίσω. Όταν το παιδί σας τρέχει στο πεζόδρομο και πλησιάζει τον δρόμο, ΠΟΤΕ μην υπολογίσετε ότι προλαβαίνετε και σηκωθείτε τελευταία στιγμή να το πιάσετε. Κάποτε, ένα ζεστό καλοκαιρινό απόγευμα, κάθισα σε γνωστό μαγαζάκι να ηρεμήσω και να τσιμπήσω κάτι πρόχειρο. Η μεγάλη παρέα δίπλα μου, με καρφώνει με θυμωμένες ματιές, καθώς παρατηρώ τα παιδιά τους που παίζουν κυνηγητό. Κάποια στιγμή το μικρότερο της παρέας αρχίζει να τρέχει προς την Σωκράτους. Σηκώνομαι γρήγορα, όπως και ο πατέρας του παιδιού. Στρεσαρισμένος ο μπαμπάς, παραπατάει και πέφτει. Μένω εγώ να σταματήσω το παιδί, όπως και έγινε. Αν η παρέα του καλοκαιριού 2019 διαβάζει αυτό το άρθρο, θέλω να ζητήσω δημόσια συγνώμη για τα εξ αμάξης που σας έψαλλα, αν και ξανά συγχωρέστε με, θα το επαναλάβω σε παρόμοιο ‘’εγκληματικό’’ περιστατικό. Συνεχίζω στο τέρμα της οδού Γαλλίας με Ι. Τζάνου. Τι να πρωτοπεί κανείς για αυτή την διασταύρωση. Ξεκινάω με αναφορά στον οδηγό επί της οδού Γαλλίας που έχει διασταυρωθεί με δεκάδες δρόμους, που οι οδηγοί αυτών οφείλουν να του παραχωρήσουν προτεραιότητα. Έτσι λοιπόν, σαν εφησυχασμένος δικαιούχος προτεραιοτήτων, δεν παρατηρεί το STOP και τις (κατά καιρούς φρεσκαρισμένες) οριζόντιες σημάνσεις στη διασταύρωση με Τζάνου. Ο δρόμος χρειάζεται επειγόντως φωτεινή επισήμανση και όχι τρίχρωμο φωτεινό σηματοδότη, όπως κακώς έχει επισημανθεί από πολλούς στο παρελθόν, καθώς η Τζάνου κάνει γκελ σε εκείνο το σημείο και οι οδηγοί της θα έρχονταν ξαφνικά αντιμέτωποι με οχήματα που θα είχαν ακινητοποιηθεί λόγω ερυθρού σηματοδότη. Ακόμα μια επισήμανση. Οι παράλληλοι δρόμοι… κυρίως με Αναλήψεως και Πολυμέρη, είναι σχεδιασμένοι για να εξυπηρετούν τις παρόδιες ιδιοκτησίες (οικίες και μαγαζιά) και όχι να χρησιμοποιούνται από εμάς τους ‘’εξυπνάκηδες’’ για να μεταφερθούμε σβέλτα, από το ένα σημείο στο άλλο. Δεν θα πάμε μακριά καθώς μένουμε στο σημείο της Πολυμέρη στο ύψος του Νοσοκομείου. Δεν μας φτάνουν οι απρόσεκτοι πεζοί – συνοδοί ασθενών που οι άνθρωποι κάπως δικαιολογημένα βρίσκονται σε έναν άλλο κόσμο, έχουμε την απόλυτη κατάληψη με παρκαρισμένα οχήματα ακόμα και σχεδόν μέσα(!) στη στάση λεωφορείου. Σημείο – πέρασμα από ανυποψίαστους τουρίστες οδηγούς, σφήνες από θερμόαιμους ‘’μηχανάκηδες’’ (όχι μοτοσυκλετιστές , καθώς αυτός είναι τίτλος) επιστρέφοντας από τα μπάνια στις κοντινές ακτές. Μεγάλη προσοχή στους οδηγούς οχημάτων που μπαίνουν στην Πολυμέρη από την παραλαβή του νοσοκομείου με κατεύθυνση προς κέντρο, γιατί πολλές φορές αντιλαμβάνονται τελευταία στιγμή ότι δεν χωράνε να στρίψουν λόγω των παρκαρισμένων, ακινητοποιούνται και κάνουν ελιγμούς με όπισθεν μέσα στον δρόμο! Τρίτη επισήμανση. Οι περισσότερες θέσεις για νόμιμη στάθμευση και οι χώροι πάρκινγκ, διεκδικούνται από πολίτες ενωμένους με βροντερή φωνή που τους έχουν προηγουμένως ‘’κόψει τον βήχα’’ με πρόστιμα και αφαίρεση πινακίδων. Αλλά επίτηδες μας ‘’χαϊδεύουν’’ με αδιαφορία στις παρανομίες των ‘’λίγων λεπτών και έφτασα’’, ώστε το θέμα να μην μας αφορά συλλογικά, αλλά ατομικά και περιστασιακά, με συνέπεια κανένα προστιματάκι στον άτυχο οδηγό της ημέρας, ’’χαχαχα… την πάτησες’’. Μεταφερόμαστε στη συνοικία της Αγίας Παρασκευής. Εγκαταλείποντας την Ιωλκού στρίβοντας στην οδό Αγ. Παρασκευής, ο δρόμος έχει πεζοδρόμηση μέχρι και λίγο μετά την γέφυρα του Κραυσίδωνα. Από εκεί και πέρα, ο δρόμος στενεύει δραματικά, οι πεζοί αναγκάζονται να συνυπάρξουν με οδηγούς στην άσφαλτο και να αποφύγουν παρκαρισμένα αυτοκίνητα και δίκυκλα, από ανεγκέφαλους ιδιοκτήτες. Απόλυτη λύση δεν υπάρχει. Δεν γίνεται να γκρεμιστεί μια γειτονιά όπου οι τοίχοι των σπιτιών οριοθετούν τα σύνορα του δρόμου (εεε, τι λέτε…κάνω για πολιτικός;). Μπορεί όμως να υπάρξει καλύτερη επισήμανση για αυτούς που θα έρθουν αντιμέτωποι με τους παραπάνω κινδύνους, αυστηρότητα για τα σταθμευμένα οχήματα και οδική ενσυναίσθηση σε μας τους ντόπιους που ξέρουμε το πρόβλημα οδηγώντας πολύ αργά. Επίσης, κρυμμένα φανάρια λόγω βλάστησης συναντάμε στην οδό Απόλλωνος με Αγ. Δημητρίου. Δεύτερο επικίνδυνο σημείο, το φανάρι (πορτοκαλί παλλόμενο για στροφή αριστερά με αντιθέτως ερχόμενα αυτοκίνητα που έχουν πράσινο) και συγκεκριμένα στην οδό Αγ. Διονυσίου. Είναι ο δρόμος που διασταυρώνεται με την Σταδίου στο ύψος του 2ου γενικού λυκείου Ν. Ιωνίας πρώην Πολυκλαδικό. Θέλω να ξέρετε ότι καθημερινά, όπως και άλλοι συνάδερφοί μου εκπαιδευτές, συναντώ πράγματα και ενημερώνω όταν πρέπει, αυτούς που πρέπει. Δεν αφήνω κάτι να διαιωνίζεται σαν πρόβλημα για να γεμίζω γραμμές σε στήλες της εφημερίδας. Δεν μπορώ όμως να κουβαλάω και χορτοκοπτικό στο εκπαιδευτικό αυτοκίνητο, κάτι που κατά καιρούς κάνει ένας αξιόλογος και φίλος συνάδελφός μου. Τελευταία επισήμανση – επίλογος για το σημερινό (θα υπάρξει και άλλο) άρθρο ‘’δρόμοι – παγίδες’’. Μην οριοθετούμε τις υποχρεώσεις μας και την ευαισθησία μας σε ‘’στενά’’ σύνορα γύρω από την γειτονιά μας. Ας αγαπήσουμε αυτή την πόλη. Εμείς να κινούμαστε αργά και να τρέχουμε αυτούς που πρέπει για να κάνουν το καλύτερο για μας και τη πόλη μας. Έχουμε υποχρέωση, έχουν την υποχρέωση.