Μήνυμα ζωής για όσους πάσχουν από ανίατες ασθένειες στέλνει το βιβλίο του «Όταν γεννιέσαι τρεις φορές» ο Δημήτρης Στρατούλης, ένα βιβλίο γεμάτο εμπειρίες από τη δική του ιστορία, τον δικό του αγώνα που κέρδισε, στέλνοντας παράλληλα μήνυμα σε όλους μας να γίνουμε δωρητές οργάνων. Το μήνυμα αυτό θα διατυπωθεί από ειδικούς επιστήμονες, αλλά και τον ίδιο σε ανοικτή εκδήλωση που θα πραγματοποιηθεί στον Βόλο, την Παρασκευή 15 Απριλίου, στις 7.30 μ.μ., στο αμφιθέατρο «Κορδάτος» του παραλιακού συγκροτήματος Παπαστράτου του Πανεπιστημίου Θεσσαλίας.
Για το βιβλίο και την εκδήλωση, για όσα έζησε και αξίζει να ακουστούν ο Δημήτρης Στρατούλης, γνωστός από την ενεργή ενασχόλησή του με την πολιτική, έδωσε τη δική άποψη και τις απαντήσεις που αφορούν τον ίδιο και τη ζωή του, τη μάχη που κέρδισε και αξίζει να κερδηθεί από όλους.
Γεννηθήκατε τρεις φορές, όπως αναφέρει και ο τίτλος του βιβλίου σας. Άραγε πώς νιώθει ένας άνθρωπος ενεργός, όπως εσείς, που αγγίζει το αδιέξοδο με την υγεία του και το ξεπερνά;
Συνειδητοποίησα ακόμα περισσότερο ότι οι άνθρωποι είμαστε περαστικοί σε αυτό τον κόσμο και ότι μπορούμε να δίνουμε πραγματικό νόημα στη σύντομη και θνητή ζωή μας, όταν αγωνιζόμαστε συλλογικά να τον κάνουμε καλύτερο, ακόμα κι αν αυτό τον καλύτερο κόσμο δεν προλάβουμε να τον ζήσουμε. Οι πολλαπλές περιπέτειες της υγείας μου συντέλεσαν στη δημιουργία εντονότερων αισθημάτων αισιοδοξίας, αγάπης, κατανόησης, αλληλεγγύης για τους συνανθρώπους, κυρίως, γι’ αυτούς κι αυτές που έχουν ανάγκη.
Θεωρείτε ότι η ενθάρρυνση, που εσείς υπηρετείτε με την ιστόρηση της προσωπικής σας περιπέτειας, παίζει σημαντικό ρόλο σε ανθρώπους, που αντιμετωπίζουν ανάλογα προβλήματα;
Με το βιβλίο μου επιδιώκω να μεταδώσω θάρρος, κουράγιο, αγωνιστικό φρόνημα κι ελπίδα σ’ όσους και όσες βαδίζουν τον δύσβατο δρόμο της νεφρικής ανεπάρκειας τελικού σταδίου, που βάδισα κι εγώ, ή κι άλλων σοβαρών ασθενειών και χρόνιων παθήσεων.
Για να τους πω ότι η αισιοδοξία, το πείσμα να γίνουν καλά, η επιμονή και υπομονή, η αξιοπρέπεια και η αλληλεγγύη είναι απαραίτητα εφόδια στις αποσκευές τους.
Για να στείλω το μήνυμα σε όσους και όσες πάσχουν από σοβαρές ασθένειες και χρόνιες παθήσεις, στις οικογένειες και στους φίλους τους ότι «όσο υπάρχει ζωή, υπάρχει ελπίδα» και ότι «όσο υπάρχει αγώνας, υπάρχει ζωή». Ότι όταν βρίσκουν μπροστά τους το θηρίο της αρρώστιας, ακόμα κι αν είναι στο τελικό στάδιο, δεν πρέπει να το βάζουν κάτω, αλλά να δίνουν τη μάχη «να γυρίσουν το παιχνίδι».
Το βιβλίο «Όταν γεννιέσαι τρεις φορές» δίνει με τον υπότιτλο του «δωρεά οργάνων – δώρο ζωής» το μήνυμα… Ο δικός σας στόχος ποιος ήταν και ποιος είναι με τη συγγραφή και έκδοση του βιβλίου;
Να αναδείξω τη σημασία της δωρεάς οργάνων και την ανάγκη να υπάρχουν δημόσια συστήματα υγείας, που να μπορούν να υποστηρίξουν τη δωρεά οργάνων, τις μεταμοσχεύσεις και την ιατρική επιστημονική έρευνα.
Για μένα η δωρεά δεν είναι, απλώς, μια ατομική πράξη, που βοηθάει κάποιον συνάνθρωπο. Συμπυκνώνει μια στάση ζωής και ένα όραμα κοινωνικό, που βασίζεται στην αλληλεγγύη και στην ανθρωπιά.
Παραπέμπει σε μια κοινωνία όπου οι άνθρωποι δεν είναι απρόσωπες μονάδες, ούτε ατομικοί καταναλωτές, αλλά αγωνίζονται συλλογικά και σκέφτονται ως τμήμα ενός κοινωνικού συνόλου, που προσπαθεί από κοινού.
Προσπαθώ, λοιπόν, να διαδοθεί, όσο το δυνατόν ευρύτερα και πιο παραστατικά, μέσα από τη δική μου προσωπική εμπειρία, η χρησιμότητα της δωρεάς οργάνων ως πολύτιμου δώρου ζωής σε σοβαρά ασθενείς συνανθρώπους μας. Προσπαθώ δηλαδή να χρησιμεύσω ως ζωντανό παράδειγμα, για να πειστούν οι συμπολίτες μας για το πόσο βοηθούν οι μεταμοσχεύσεις να «ξαναγεννηθούν» συνάνθρωποί τους. Και, επομένως, γιατί αξίζει να συμμετέχουν στη διαδικασία προσφοράς ελπίδας με τη δωρεά οργάνων, που είναι η βασική προϋπόθεση για να γίνονται μεταμοσχεύσεις. Μ’ αυτό τον τρόπο συμβάλλω στη σχετική καμπάνια, που διεξάγεται στη χώρα μας.
Πώς αισθάνεται κάποιος που ανασύρει μνήμες και δύσκολες στιγμές και τις καταγράφει, τις εκθέτει, τις κάνει βιβλίο;
Παντοτινή ευγνωμοσύνη καταρχάς για τη μητέρα μου, που μου δώρισε ένα από τους δύο νεφρούς της για να γίνει η πρώτη μεταμόσχευσή μου το 1999, αλλά και για τους γονείς της Γαλλίδας, που πέθανε νέα, οι οποίοι το 2011, στις στιγμές του ανείπωτου και αβάστακτου πόνου τους για την απώλεια της κόρης τους, βρήκαν το κουράγιο και το ψυχικό μεγαλείο με τη δωρεά των οργάνων της να σώσουν οκτώ συνανθρώπους τους ασθενείς τελικού σταδίου, μεταξύ των οποίων κι εμένα.
Το βιβλίο σας δεν είναι μόνον αναφορά δράσεων και γεγονότων που αφορούν το ιατρικό θέμα. Η καταγραφή στιγμών και ημερών προσφέρει παράλληλα στοιχεία και πληροφορίες για παράδειγμα για τα βιβλία που διαβάζατε, τα μέρη που πηγαίνατε… Αντιλαμβάνεστε αυτή τη διάδραση που προσφέρει;
Ναι, γι’ αυτό το έγραψα με αυτό τον τρόπο. Για να υπογραμμίσω ότι αυτό, που με βοήθησε πολύ να αντιμετωπίσω με θάρρος και ελπίδα τα σοβαρά προβλήματα της υγείας μου, ήταν το γεγονός ότι συνέχισα να είμαι ενεργός επαγγελματικά, οικογενειακά, επιστημονικά, κοινωνικά και πολιτικά. Ότι δεν μπήκα απελπισμένος μέσα σε μία «προστατευτική γυάλα» να «κλαίω τη μοίρα μου» και ότι θα βοηθούσε πολύ κι άλλους συμπάσχοντες να κάνουν το ίδιο. Φυσικά, πάντα με μέτρο, γιατί η υπερβολική καταπόνηση και το άγχος λειτουργούν επιβαρυντικά.
Γι’ αυτό τον λόγο, στο βιβλίο αναφέρομαι αναλυτικά και παράλληλα με τις μάχες που έδινα για την υγεία μου σε πολιτικές παρεμβάσεις και δράσεις, που είχα κατά τη δύσκολη χρονική περίοδο – πολύ διαφορετική σε σύγκριση με τη σημερινή – από τη μία μεταμόσχευσή μου μέχρι και την άλλη.
Πολιτική, ενεργή σχέση με την άσκηση πολιτικής, αλλαγές, ανατροπές… Από όλα όσα ζήσατε και αντιμετωπίσατε τι θεωρείτε ότι δεν θα αλλάζατε;
Δεν θα άλλαζα τις ιδεολογικές και πολιτικές αρχές και αξίες μου. Αισθάνομαι ηττημένος και γι’ αυτό στενοχωρημένος, αλλά όχι απογοητευμένος ούτε μετανιωμένος γι’ αυτά, που ονειρεύτηκα και αγωνίστηκα. Πάλι τα ίδια θα έκανα. Για το όχι που είπα στα μνημόνια και με οδήγησε και σε απώλεια της υπουργικής και βουλευτικής ιδιότητας, που είχα τότε, έχω ήσυχη τη συνείδησή μου. Και σήμερα, εάν ξαναβρισκόμουν μπροστά στα ίδια πολιτικά και αξιακά διλήμματα, και πάλι όχι θα έλεγα.
Αισθάνεστε δικαιωμένος από τις δράσεις σας και από τη στάση ζωής που τηρήσατε;
Η συμμετοχή μου στους λαϊκούς και κοινωνικούς αγώνες μου εμπέδωσε τις αξίες και αρχές του ανυποχώρητου αγώνα, της αλληλεγγύης, της αντίστασης, της αυτοθυσίας για μεγάλα ιδανικά και την ισχυρή πεποίθηση ότι ένας άλλος κόσμος κοινωνικής δικαιοσύνης, ελευθερίας, δημοκρατίας και ισότητας είναι εφικτός. Αυτές οι αρχές με βοήθησαν ν’ αντιμετωπίσω πιο αγωνιστικά και αποτελεσματικά και τα προβλήματα υγείας μου.
Υπάρχουν συμβουλές και απόψεις, που επιθυμείτε να μοιραστείτε ή αλλιώς να μοιράσετε μαζί με το βιβλίο σας;
Ναι, την άποψή μου ότι ένας ασθενής τελικού σταδίου, όσο θέληση και να έχει, δεν του φτάνει, εάν δεν έχει την αλληλεγγύη των άλλων. Στις μάχες για την υγεία μου τα κατάφερα, γιατί στηρίχτηκα στο «εμείς», στην αλληλεγγύη οικογένειας, φίλων, συντρόφων, γιατρών και νοσηλευτών.
Η δωρεά οργάνων αποτελεί κορυφαία έκφραση εθελοντικής προσφοράς, κοινωνικής αλληλεγγύης, ανθρωπισμού, ανιδιοτέλειας. Μετατρέπει τον πόνο για την απώλεια αγαπημένου/ης μας σε ελπίδα και δώρο ζωής για συνανθρώπους μας.
Στην Ελλάδα υπάρχει πολύ αυστηρή νομοθεσία για την πάταξη του λαθρεμπορίου ανθρωπίνων οργάνων και, ευτυχώς, δεν υπάρχουν καταγγελίες για εμπόριο οργάνων.
Ο Εθνικός Οργανισμός Μεταμοσχεύσεων τηρεί Εθνικό Μητρώο (λίστα) υποψήφιων ληπτών, κατάλληλων για μεταμόσχευση. Η κατανομή των μοσχευμάτων από θανόντες δότες στους υποψήφιους λήπτες πραγματοποιείται με διαφάνεια και ίση μεταχείριση, με μοριοποιημένο σύστημα βαθμολόγησης, με βάση ιατρικά δεδομένα, την ιστοσυμβατότητα, τον χρόνο αναμονής για μεταμόσχευση κ.λπ.
Οι οικογένειες, λοιπόν, μπορούν να δωρίζουν τα όργανα αποβιώσαντα δικού τους ανθρώπου, για να σώσουν βαριά ασθενείς συνανθρώπους τους, χωρίς να φοβούνται ότι θα γίνει αντικείμενο παράνομης εμπορίας.
Αναμνήσεις, γεγονότα, ιστορικά και ιατρικά δεδομένα, αλλά και ισχύουσα νομοθεσία για τις μεταμοσχεύσεις περιέχονται στο βιβλίο σας… Με όλα αυτά πώς θα το περιγράφατε, πού θα το κατατάσσατε;
Το βιβλίο μου εντάσσεται στην κατηγορία Μαρτυρίες – Δοκίμια και σε αυτή την κατηγορία ήρθε δεύτερο καλύτερο του 2019 στην Ελλάδα σε διαδικτυακό διαγωνισμό, που έγινε από γνωστή αλυσίδα πώλησης βιβλίων με τη συμμετοχή εκατοντάδων χιλιάδων βιβλιόφιλων χρηστών του διαδικτύου.
Ο πόνος και η αγωνία από μια περιπέτεια υγείας που τελειώνει επιτυχώς, τι αφήνει, τι σας έχει μείνει από όλα όσα έγιναν βιβλίο, το βιβλίο «Όταν γεννιέσαι τρεις φορές»;
Ότι δεν μπορούμε να αποδεχθούμε η χώρα μας να είναι τελευταία στη δωρεά οργάνων και τις μεταμοσχεύσεις στην Ευρωπαϊκή Ένωση.
Η έλλειψη ενημέρωσης και εμπιστοσύνης στο σύστημα Υγείας είναι βασικοί λόγοι δισταγμού ή ακόμα και άρνησης της δωρεάς οργάνων. Κατά βάση, όμως, αυτό είναι θέμα πολιτικής βούλησης και έχει να κάνει με την ανάγκη ενίσχυσης του δημόσιου τομέα της υγείας.
Χρειάζεται να εφαρμοστεί στη χώρα μας ένας νέος εθνικός σχεδιασμός της μεταμοσχευτικής πολιτικής, που θα λαμβάνει υπόψη τα επιτυχημένα διεθνή πρότυπα, θα αξιοποιεί τη συσσωρευμένη ελληνική εμπειρία και θα κινείται στους εξής άξονες:
-Ενίσχυση με την αναγκαία δημόσια χρηματοδότηση, κατάλληλο εξοπλισμό και ιατρικό και νοσηλευτικό προσωπικό των δημόσιων μεταμοσχευτικών κέντρων.
-Καλύτερη οργάνωση, ενίσχυση και ουσιαστικός έλεγχος των Μονάδων Εντατικής Θεραπείας (ΜΕΘ), που αποτελούν την κύρια πηγή μοσχευμάτων, με την αναγκαία στελέχωσή τους με το κατάλληλο ιατρικό και νοσηλευτικό προσωπικό.
-Ουσιαστική αναβάθμιση του ρόλου – κλειδιού των τοπικών και κεντρικών συντονιστών μεταμοσχεύσεων.
-Σχεδιασμός και προώθηση από το δημόσιο και τους κοινωνικούς και επιστημονικούς φορείς μιας οργανωμένης, σοβαρής, πειστικής και συνεχούς καμπάνιας για τη διάδοση της δωρεάς ανθρωπίνων οργάνων και ιστών για μεταμόσχευση.
Με την Αριστερά έχετε βιωματική σχέση. Μετά την παραίτησή σας από υπουργός και βουλευτής για να μην υπογράψετε και εφαρμόσετε το 3ο μνημόνιο, τα παρατήσατε;
Όχι δεν τα παράτησα, συμμετέχω ενεργά στους κοινωνικούς και πολιτικούς αγώνες της περιόδου και, ιδιαίτερα, συμβάλλω να δημιουργηθεί ενιαίος πολιτικός χώρος της μαχόμενης ριζοσπαστικής Αριστεράς.
Η συγκρότηση της Αριστερής Πρωτοβουλίας Διαλόγου και Δράσης, με τη συμμετοχή μεγάλου αριθμού αγωνιστών της Αριστεράς, του εργατικού και λαϊκού κινήματος, της τέχνης, των γραμμάτων και του πολιτισμού, των κοινωνικών κινημάτων και της νεολαίας και τη στήριξη αρκετών πολιτικών οργανώσεων της Αριστεράς, αποτελεί θετικό βήμα.
Πρέπει, κατά τη γνώμη μου, αυτές οι ενωτικές πρωτοβουλίες και δράσεις να επιταχυνθούν και να συμβάλλουν στη συγκρότηση πολιτικού φορέα της μαχόμενης ριζοσπαστικής Αριστεράς με μετωπικά χαρακτηριστικά, που θα επιδιώξει να καλύψει το κενό πραγματικής αντιπολίτευσης και επεξεργασίας και διεκδίκησης μίας εναλλακτικής φιλολαϊκής πολιτικής, με κατεύθυνση τον σοσιαλισμό.