Του
Γιώργου Τόρη,
προέδρου της ΔΕΥΑΜΒ
Αν και για πολλά χρόνια επιχειρηματίας στον Βόλο και τη Μαγνησία και αρκετά ασχολούμενος με τα κοινά, δεν παύω να εκπλήσσομαι με όσα καθημερινά γύρω μας διαδραματίζονται και μας αφορούν.
Αφορμή για να καταθέσω δημόσια, υπόψη σας, αυτές τις σκέψεις, τις απόψεις, τις θέσεις, είναι η δήθεν αποκάλυψη των οφειλών της ΔΕΥΑΜΒ, της οποίας προεδρεύω, προς τη ΔΕΗ ύψους 20 εκατομμυρίων ευρώ. Και τη χαρακτηρίζω δήθεν αποκάλυψη, γιατί το θέμα μας είναι γνωστό από καιρό, αφορά στο σύνολο σχεδόν των ΔΕΥΑ της χώρας και παλεύουμε, με πρωτεργάτη, όπως πάντα, τον δήμαρχό μας, Αχιλλέα Μπέο για τη λύση του στο πλαίσιο μιας συνολικής κυβερνητικής παρέμβασης με χρηματοδότηση του μεγαλύτερου μέρους των οφειλών αυτών.
Δυο σύντομα λόγια τώρα για το πώς δημιουργήθηκε αυτή η οφειλή.
-Ένα μέρος της οφείλεται στο γεγονός των κατασχέσεων των χρημάτων της επιχείρησης από την ΕΡΓΗΛ, που καθιστούσε αδύνατη την εξυπηρέτηση της όποιας άλλης δαπάνης, πλην αυτών της μισθοδοσίας και της διασφάλισης της ομαλής λειτουργίας των δικτύων ύδρευσης και αποχέτευσης.
-Ένα άλλο μέρος οφείλεται στην απαράδεκτη τιμολογιακή μεταχείριση της ΔΕΗ σε κοινωφελείς, μη κερδοσκοπικού χαρακτήρα, επιχειρήσεις όπως οι ΔΕΥΑ, στις οποίες χρεώνει την κιλοβατώρα με το οικιακό τιμολόγιο. Παρά το πάγιο αίτημά μας να εφαρμοστεί, για ευνόητους, προφανείς, λόγους το αγροτικό ή και το βιομηχανικό τιμολόγιο.
-Τέλος, ένα άλλο μέρος, το μεγαλύτερο, οφείλεται στην ιλιγγιώδη αύξηση των τιμολογίων (τετραπλασιασμός και πενταπλασιασμός), με τη ρήτρα αναπροσαρμογής, λόγω της ενεργειακής κρίσης και του πολέμου στην Ουκρανία.
Το μείζον τώρα για όλους μας, Δήμο και πολίτες, είναι η εξεύρεση της πιο πρόσφορης και αποτελεσματικής λύσης. Ο δήμαρχός μας, Αχιλλέας Μπέος, είναι σαφής και κατηγορηματικός: Η κυβέρνηση έχει υποχρέωση (και ευτυχώς έχει και την ευαισθησία) να δώσει προσωρινή λύση χρηματοδοτώντας το μεγαλύτερο μέρος των οφειλών.
Η οριστική λύση δεν μπορεί να βρεθεί, πριν η κυβέρνηση υποχρεώσει τη ΔΕΗ να αναθεωρήσει την τιμολογιακή της πολιτική και να αντιμετωπίσει με λογική και κοινωνική ευθύνη επιχειρήσεις κοινωνικής ωφέλειας, μείζονος σπουδαιότητας και σημασίας για τον άνθρωπο και την κοινωνία. Κι αυτό γιατί ακόμη και αν αυτή τη στιγμή εξοφληθούν οι οφειλές, σε δυο τρία χρόνια θα έχουν πάλι δημιουργηθεί, ίδιου ύψους, ίσως και μεγαλύτερες.
Ειδικά για τον Δήμο μας δε, η πλήρης, ριζική λύση έχει δρομολογηθεί με τη δημιουργία των ενεργειακών κοινοτήτων, που θα διασφαλίσουν δωρεάν ηλεκτροδότηση στα δίκτυά μας.
Στον αντίποδα αυτών των ρεαλιστικών θέσεων και της κοινωνικής πολιτικής της Δημοτικής μας Αρχής έρχεται η ανέξοδη και άκοπη (γι’ αυτούς) κριτική των αντιπάλων μας. «Η σωστή διαχείριση επιτάσσει να πληρώνουμε όλες τις οφειλές» είναι η μονότονη και άκρως υποκριτική επωδός τους, ανακαλύπτοντας προφανώς την… Αμερική!
Δεν μπαίνουν (ή καλύτερα αποφεύγουν) στη διαδικασία να εξηγήσουν στον κόσμο τι θα έκαναν. Με δεδομένο ότι τα έσοδα της ΔΕΥΑΜΒ είναι από πολύ συγκεκριμένες πηγές οι επιλογές είναι δεσμευτικές και σε κάθε περίπτωση πλήττουν τον πολίτη – καταναλωτή. Δηλαδή:
-Ή θα προχωρούσαν σε αυξήσεις της τάξης των 400 και 500% στα τέλη ύδρευσης και αποχέτευσης, με υπέρμετρη και εν τέλει αβάσταχτη επιβάρυνση των νοικοκυριών και επιχειρήσεων,
-ή θα έκαναν περικοπές μεγάλων έργων, απαραίτητων για την ίδια τη ζωή και τη δημόσια υγεία (νερό – ποιότητα) και την προστασία του περιβάλλοντος (αποχέτευση – Παγασητικός),
-ή θα προχωρούσαν σε δανεισμό. Άλλη μαγική λύση δεν υπάρχει.
Από όλα αυτά επιλέξαμε τον δρόμο της λογικής και της εξυπηρέτησης των αναγκών των πολιτών. Οι άλλοι επιλέγουν να μεταφέρουν στους πολίτες το κόστος από πρακτικές για τις οποίες ουδεμία ευθύνη (οι πολίτες) φέρουν. Ο καθένας ας βγάλει τα συμπεράσματά του. Και όλοι μας θα κριθούμε στις 8 Οκτωβρίου. Εμείς για ό,τι κάναμε, εκείνοι για όσα απεργάζονται σε βάρος της κοινωνίας με την ελιτίστικη και αντικοινωνική τους στάση.
ΥΓ. Αλήθεια αυτή η πρεμούρα για τους οφειλέτες της ΔΕΥΑΜΒ και την άμεση είσπραξη των οφειλών τους δεν σας θυμίζει λογικές δικηγορικών εισπρακτικών εταιρειών; Να εισπράξουμε με κάθε κόστος σε βάρος της λειτουργίας σχολείων και ιδρυμάτων, αλλά και επιχειρήσεων κάθε είδους και μεγέθους οδηγώντας τες ενδεχομένως σε λουκέτα και αύξηση της ανεργίας…