H Μαρία Ανδρομάχη Χατζηνικολάου είδε το όνομά της να περιλαμβάνεται στη λίστα των 21 εικαστικών, οι οποίοι θα συμμετέχουν στην έκθεση «Κέλυφος – Η πολιτική της ύπαρξης». Τα εγκαίνια της έκθεσης είναι προγραμματισμένα για τη μεθεπόμενη Τρίτη 26 Ιουνίου στην Αθήνα, σ’ ένα από τα πλέον εμβληματικά οικοδομήματα της Κυψέλης που χτίστηκε στις αρχές του προηγούμενου αιώνα και σήμερα χρησιμοποιείται ως σχολικό κτίριο.
Την επιμέλεια της έκθεσης έχει ο Κώστας Πράπογλου, ο οποίος θα συνεργαστεί για 2η φορά με τη Βολιώτισσα εικαστικό. Η αρχή έγινε μέσα στο 2017 πάλι στην Κυψέλη, όπου ο γνωστός επιμελητής αξιοποίησε ένα άλλο ιστορικό κτίριο της αθηναϊκής συνοικίας, την πρώην οικία Ζαρίφη, όπου ενεργοποίησε το πρώτο κεφάλαιο της έκθεσης «Άγνωστοι προορισμοί». Τώρα στον χώρο που λειτουργεί το 15ο Λύκειο Κυψέλης, οργανώνεται το δεύτερο μέρος της έκθεσης σε άμεση συνάφεια με το περσινό εγχείρημα, αναδεικνύοντας άγνωστες πτυχές της διαδρομής του στον χρόνο.
Είναι ενδεικτικό ότι από τις αρχές του 1900, όταν και πρωτολειτούργησε ως Ιταλική Σχολή Καλογραιών του Τάγματος του Αγίου Δομίνικου, άλλαξε πολλές χρήσεις. Στα χρόνια της Κατοχής λειτούργησε ως νοσοκομείο των Γερμανών κατακτητών, ενώ μετά την απελευθέρωση εξυπηρέτησε ανάγκες νοσηλευτικού ιδρύματος της Πολεμικής Αεροπορίας, μέχρι που πριν από 40 χρόνια άρχισε να χρησιμοποιείται για εκπαιδευτικούς σκοπούς.
«Όποιος είναι στην Αθήνα και περνά από την οδό Κυψέλης, αντικρίζει ένα ξεχωριστό κτίριο με ιδιαίτερη αρχιτεκτονική. Και παρότι χτίστηκε αρχές του 20ού αιώνα, παραμένει σε χρήση μέχρι τις ημέρες μας και διατηρεί μία επιβλητική όψη στον κόσμο», τόνισε η κ. Χατζηνικολάου και πρόσθεσε: «Ο Κώστας Πράπογλου κάλεσε 21 καλλιτέχνες να μπούμε στο κτίριο του 15ου Λυκείου Κυψέλης και να κάνουμε ένα έργο που έχει σχέση με το πώς αντιλαμβάνεται ο καθένας αυτή την πολιτική της ύπαρξης και κατ’ επέκταση το ίδιο το κτίριο που συνδυάζει πολλά κομμάτια, παλιά και νέα».
Το project «Κέλυφος – Η πολιτική της ύπαρξης» δίνει την ευκαιρία στους διοργανωτές της έκθεσης να πραγματευθούν τη συλλογική μνήμη μέσα από τη σύγχρονη τέχνη. «Το έργο μου ονομάζεται «Η χαρτογράφηση της λήθης». Ουσιαστικά είναι μια οπτικοακουστική εγκατάσταση κι επειδή δουλεύω και με το «black light» ως υλικό, το πάτωμα του χώρου ενεργοποιείται με έναν τρόπο και στο κοινό αυτό θα λειτουργεί βιωματικά. Το ίδιο ισχύει και για τα υπόλοιπα έργα της έκθεσης. Δεν μιλάμε για μία απλή μεταφορά έργων από ένα εργαστήρι στον χώρο του κτιρίου. Έγιναν για την έκθεση αυτή και τους συγκεκριμένους χώρους», είπε η κ. Χατζηνικολάου, η οποία αναφέρθηκε επίσης στην έρευνα που πραγματοποίησε για τη συγκέντρωση του αρχειακού υλικού που χρησιμοποίησε: «Συγκέντρωσα προφορικές μαρτυρίες κατοίκων της Κυψέλης. Από την περίοδο της Κατοχής, τα Δεκεμβριανά, τη δικτατορία των συνταγματαρχών, μέχρι λίγο μετά τη μεταπολίτευση. Με βοήθησε και η ιστορικός Τασούλα Βερβενιώτη. Έχουν μία ομάδα προφορικής ιστορίας στην Κυψέλη και μου παραχώρησαν ένα μέρος του έργου, ενώ θα εκφωνείται στον χώρο μέχρι και ένα απόσπασμα από αρχειακό υλικό της Διεύθυνσης Ιστορίας Στρατού. Επικεντρώθηκα στις ιστορίες που είχαν να διηγηθούν τόσοι και τόσοι άνθρωποι και μέσα από τη δουλειά αυτή, χαρτογραφώ όλα εκείνα τα πράγματα που κοντεύουν να ξεχαστούν».