Ένα από τα μεγαλύτερα ταλέντα που ανέδειξε τα τελευταία χρόνια το βολιώτικο χάντμπολ είναι χωρίς αμφιβολία ο Ορφέας Ανδρέου που από νωρίς άνοιξε τα… φτερά του για το εξωτερικό όπου διαπρέπει. Μετά τη συμμετοχή του στο προηγμένο πολωνικό πρωτάθλημα μετακόμισε στην Ισλανδία, χώρα στην οποία επίσης λατρεύουν το άθλημα της χειροσφαίρισης. Ο ίδιος δημιούργησε μία νέα ομάδα, ήταν φέτος ο πρώτος σκόρερ της και μιλά στη «Θ» για τη νέα πρόκληση στην καριέρα του.
Ο Ορφέας Ανδρέου γεννήθηκε στις 19 Ιουλίου 1995 στο Βόλο και έχει στα γονίδιά του την χειροσφαίριση, αφού παππούς, μητέρα και θείος υπήρξαν αθλητές της.
Ξεκίνησε στον Εύρυτο Βόλου και το 2011 πήρε μεταγραφή για τον Κένταυρο Αγριάς, έχοντας προλάβει στα 16 του να πανηγυρίσει, με τον Εύρυτο, τίτλους στο περιφερειακό Πρωτάθλημα Κεντρικής Ελλάδας, τόσο στους Άνδρες όσο και στους Παίδες (την περίοδο 2010-2011).
Τη σεζόν 2012-2013 κατέκτησε το πρώτο πρωτάθλημα Β’ Εθνικής με την ομάδα του Κενταύρου Αγριάς, ενώ κλήθηκε και στην Προεθνική Εφήβων Βορείου Ελλάδας. Την επόμενη χρονιά πανηγύρισε το δεύτερο πρωτάθλημα Β’ Εθνικής με τον Κένταυρο, όπως και την άνοδο του συλλόγου στην Α2 Εθνική κατηγορία, ενώ παράλληλα έγινε στα 19 του, ο πρώτος σκόρερ της ομάδας. Επίσης, την ίδια χρονιά πήρε τον τίτλο του πρωταθλητή Εφήβων στην περιφέρεια Κεντρικής Ελλάδας και κλήθηκε στην Προεθνική Νέων.
Την περίοδο 2014-15, αγωνιζόμενος για πρώτη φορά με τον Κένταυρο Αγριάς στο πρωτάθλημα της Α2 κατηγορίας, άφησε και πάλι το στίγμα του. Και αυτό διότι αναδείχθηκε ένας εκ των πρώτων σκόρερ της ομάδας, παρόλο που ενσωματώθηκε σε αυτή από το Δεκέμβριο του 2014 λόγω της στρατιωτικής θητείας του. Επίσης, για μία τριετία βραβεύτηκε από τον Δήμο Βόλου ως κορυφαίος παίκτης του χάντμπολ, μετά από ψηφοφορία που διενεργήθηκε μεταξύ των αθλητικών συντακτών της Μαγνησίας.
Το καλοκαίρι του 2015 έκανε το μεγάλο άλμα στην καριέρα του. Μετακόμισε στην Πολωνία και αγωνίστηκε με τα χρώματα της φημισμένης Σλασκ Βρότσλαβ, ενώ την επόμενη χρονιά πήρε μεταγραφή σε μία ακόμη ομάδα της Α’ κατηγορίας της χώρας, την Πιοτκοβιάνιν.
Το 2019 παρουσιάστηκε μία νέα πρόκληση στη ζωή του Ορφέα Ανδρέου. Πήγε για εργασία στην Ισλανδία και εκεί δημιούργησε την ομάδα χάντμπολ της Βίδιρ Γκάρδι που αγωνίζεται στο τρίτο επίπεδο της χώρας (κάτι αντίστοιχο με τη δική μας Β’ Εθνική, αλλά με πολύ υψηλότερο αγωνιστικό επίπεδο). Μάλιστα, φέτος ήταν και ο πρώτος σκόρερ της κατηγορίας με 164 γκολ.
Όμως ας αφήσουμε τον ίδιο να μας μιλήσει για τα αθλητικά του κατορθώματα, αλλά και γενικότερα τη ζωή του σε αυτή την απομακρυσμένη σκανδιναβική χώρα. Αναλυτικά, τα όσα μας είπε:
Για τη μετακόμισή του από την Πολωνία στην Ισλανδία και πως έφτασε στο σημείο να δημιουργήσει ο ίδιος μία ομάδα χάντμπολ: «Είχα επισκεφθεί την Ισλανδία το 2017 και με την ευκαιρία αυτή πήγα να δω τελικούς χάντμπολ. Μου άρεσε πολύ το επίπεδο του παιχνιδιού και ήθελα, μόλις τελειώσω το συμβόλαιο με την πολωνική ομάδα, να πάω να παίξω στο ισλανδικό πρωτάθλημα ξεκάθαρα γιατί χρειαζόμουν μια αλλαγή στη συγκεκριμένη φάση της ζωής μου. Ήθελα καινούργιες εμπειρίες από το σκανδιναβικό στιλ παιχνιδιού το οποίο είναι αρκετά γρήγορο και δυναμικό.
Τελικά, αποφάσισα και ήρθα στην Ισλανδία τον Οκτώβριο του 2019 και ξεκίνησα κατευθείαν προπονήσεις με μια ομάδα της Α’ κατηγορίας. Δεν βρήκαμε όμως λύση για συμβόλαιο διότι μπορεί το επίπεδο να είναι δυνατό, αλλά στο οικονομικό κομμάτι υπάρχει μεγάλο πρόβλημα στο άθλημα του χάντμπολ γενικά. Οπότε μου είπαν «καλή τύχη» και εγώ συνέχισα να ψάχνω ομάδες.
Μεγάλη τροχοπέδη αποτέλεσε η έλευση του Covid 19 που δυσκόλεψε την κατάσταση σε όλα τα επίπεδα για όλους. Παρ’ όλα αυτά βρήκα μια δεύτερη ομάδα πριν την έναρξη της επόμενης σεζόν. Έκανα όλη την προετοιμασία μαζί τους για τρεις μήνες και λίγο πριν ξεκινήσουν οι αγώνες μου έστειλαν μήνυμα πως δεν καταφέρνουν να μου φέρουν το δελτίο στην ομάδα τους διότι κοστίζει η μεταφορά και αυτοί δεν διαθέτουν αρκετά χρήματα για αυτό. Οπότε και αυτοί μου είπαν «καλή τύχη».
Μετά από αυτό το γεγονός απογοητεύτηκα πολύ με το άθλημα που λάτρευα όσο τίποτα και για λίγο χρονικό διάστημα δεν ήθελα ούτε να ακούσω για χάντμπολ. Μια μέρα όμως σηκώθηκα το πρωί και άρχισα να καλώ κόσμο, μέσω αφισών και δημοσιεύσεων στο Facebook, που ήθελε να παίξει χάντμπολ στην περιοχή του Ρέικιανες. Στην αρχή ήταν δύσκολο να βρω κόσμο, αλλά και κλειστό γήπεδο για τις προπονήσεις. Όμως, με πολλή υπομονή και επιμονή μαζεύτηκαν γύρω στα 20 άτομα. Η ομοσπονδία χάντμπολ της Ισλανδίας ενημερώθηκε για την κίνηση και επικοινώνησε μαζί μου κατευθείαν. Μου είπαν πως και οι ίδιοι ήθελαν να δημιουργηθεί ομάδα στην περιοχή και με βοήθησαν πολύ με τα γραφειοκρατικά, αλλά μαζί μ αυτούς και ο αθλητικός σύλλογος του Βίδιρ Γκάρδι, ώστε να φτιάξουμε το τμήμα χάντμπολ με το δικό του brand name. Μέχρι τότε ο συγκεκριμένος σύλλογος είχε μόνο τμήμα ποδοσφαίρου.
Φυσικά η ομάδα λέγεται Βίδιρ Γκάρδι με έδρα την πόλη Γκάρδουρ που ανήκει στον δήμο Σαουδερνέσια-Μπάερ. Το Γκάρδουρ έχει περίπου 3-4 χιλιάδες μόνιμους κατοίκους, αλλά το Κέφλαβικ στο οποίο διαμένω και είναι πέντε λεπτά με το αυτοκίνητο, είναι μεγαλύτερη πόλη με 30.000 κατοίκους».
Για τα επιτεύγματα της νέας ομάδας, αλλά και τη δική του συμμετοχή στο πρωτάθλημα: «Η ομάδα δημιουργήθηκε κυριολεκτικά από το… μηδέν και έτσι στην πρώτη χρονιά δεν είχαμε πολλές απαιτήσεις. Ήταν μία σεζόν δοκιμαστική και εμπειρική για τα υπόλοιπα παιδιά που δεν είχαν ξαναπαίξει σε πρωτάθλημα Ανδρών. Δεν καταφέραμε να πάρουμε κάποια νίκη, αλλά είχαμε πολύ ανοδική πορεία απ την αρχή ως το τέλος.
Προσωπικά βγήκα πρώτος σκόρερ της κατηγορίας η οποία ονομάζεται «2 Deild» και είναι η αντίστοιχη ελληνική Β’ Εθνική. Πέτυχα 164 γκολ και είχα αρκετή διαφορά από τον δεύτερο σκόρερ της κατηγορίας που σημείωσε 118 τέρματα. Την επόμενη σεζόν η ομάδα θα αναβαθμιστεί με κάποιες μεταγραφές, καθώς έχει στόχο να φτάσει ψηλά τα επόμενα χρόνια. Για την ιστορία πρέπει να αναφέρω ότι το ισλανδικό επίπεδο χάντμπολ είναι ένα απ τα υψηλότερα της Ευρώπης παρ’ όλο που ο πληθυσμός της χώρας δεν είναι μεγάλος. Κατά κάποιο τρόπο επέλεξα ένα δύσκολο δρόμο, αλλά αυτό έγινε κατ’ επιλογή μου».
Για το αν τον δυσκολεύει η ισλανδική γλώσσα: «Η ισλανδική γλώσσα είναι αρκετά δύσκολη. Είναι κατ’ ουσία τα αρχαία νορβηγικά με πάρα πολλές σύνθετες λέξεις. Την γλώσσα δεν την έχω μάθει ακόμα καλά διότι -λόγω και της εργασίας μου στο αεροδρόμιο- με τον περισσότερο κόσμο επικοινωνώ στα αγγλικά, καθώς και στα πολωνικά, αφού υπάρχει μεγάλη μειονότητα Πολωνών στην Ισλανδία».
Για τις ιδιάζουσες συνθήκες που επικρατούν στην νησιωτική χώρα που βρίσκεται στον Βόρειο Ατλαντικό Ωκεανό: «Εδώ έχουμε έξι μήνες μέρα και αντίστοιχα έξι μήνες νύχτα. Το χειμώνα είναι λίγο πιο σκληρά τα πράγματα διότι η μέρα κρατάει πολύ λίγες ώρες αλλά το Βόρειο Σέλας στον ουρανό τα αποζημιώνει όλα. Κάτι πολύ σημαντικό για αυτή τη χώρα είναι η αυτονομία της ενέργειας λόγω της γεωθερμίας, οπότε το μεγαλύτερο μέρος της Ισλανδίας απολαμβάνει σχεδόν άφθονο νερό, ρεύμα και θέρμανση».