«Ασέλγεια» στον δημόσιο χώρο

Το αυτονόητο σε μια πόλη που λειτουργεί με κανόνες είναι η ύπαρξη μιας «γραμμής» που θα χωρίζει τη νομιμότητα από την αυθαιρεσία, την υγιή αντίληψη για τη χρήση του δημόσιου χώρου από την παρανομία, τα δικαιώματα των πολλών από την επιδεικτική αδιαφορία των λίγων. Στον Βόλο δεν ισχύει ο κανόνας των πολιτισμένων κοινωνιών. Στο «όνομα» των πελατειακών ψηφοθηρικών σχέσεων η πόλη είναι ένα ατέλειωτο «τσαντίρι», με τα τραπεζοκαθίσματα και τις αυθαίρετες κατασκευές να είναι πιο πολλές από τους κατοίκους που βιώνουν σε αυτή.
Ο Δήμος είναι ανύπαρκτος και με τη στάση του επιβραβεύει την «ασέλγεια» το δημόσιο χώρο γι’ αυτό και χρειάστηκε εισαγγελική παρέμβαση για αυθαιρεσίες 12 καταστημάτων στην παραλία.
Με την ίδια λογική, η Εισαγγελία πρέπει να παρέμβει για να ελευθερωθούν πεζόδρομοι, δρόμοι ήπιας κυκλοφορίας, πάρκα, πεζοδρόμια, στα οποία δεν μπορούμε να περπατήσουμε. Είναι αυτός ο ρόλος της; Θα έρθει ο Σεπτέμβρης και τα πλαστικά «τσαντίρια» στον δημόσιο χώρο θα ξεφυτρώσουν παντού, σε όλη την πόλη.
Στο Βόλο η Δημοτική Αρχή αδυνατεί να αντιληφθεί ότι η υγιής επιχειρηματικότητα και η ποιότητα ζωής μπορούν να συνυπάρξουν. Η οικονομική ανάπτυξη χωρίς σεβασμό στον πολίτη και τα δικαιώματά του, δεν είναι βιώσιμη. Για τον λόγο αυτό, η προστασία του δημόσιου χώρου και η φροντίδα των δημοτικών υποδομών έπρεπε να αποτελούν αδιαπραγμάτευτη προτεραιότητα του Δήμου, ο οποίος στην προκειμένη περίπτωση επενδύει στην ψηφοθηρική πελατεία των λίγων και αδιαφορεί για τους χρήστες της πόλης, δηλαδή τους κατοίκους της.