Του Νίκου Τσούκα
Ο Θανάσης Ευσταθίου ένας πολυσχιδής επιστήμονας, ένας ξεχωριστός ζωγράφος, μια εμβληματική προσωπικότητα της Μαγνησίας, μαθηματικός, λογοτέχνης θα μπορούσε εύκολα να χαρακτηριστεί ως σύγχρονος φιλόσοφος, δεν είναι πλέον κοντά μας.
Αναχώρησε για την αιωνιότητα την Τρίτη 25 Απριλίου.
Το σημαντικό του έργο, που έχει να επιδείξει βιβλία και μεγάλο αριθμό ζωγραφικών έργων, αγκαλιάζει πολλούς τομείς της Επιστήμης και της Τέχνης. Εκτός από άρθρα σε περιοδικά και εφημερίδες περιλαμβάνει δοκίμια και μελέτες, ποιητικές συλλογές και Ορατόριο.
Ένας δικός μας άνθρωπος αποφάσισε να φύγει τούτες τις μέρες της Ανάστασης. Το πένθος όμως θα ομορφαίνει μέρα με τη μέρα το τοπίο της ανάμνησης του Θανάση Ευσταθίου, αφού θα βάζει τα αποσπάσματα από την ιδιαίτερα αξιόλογη και πολυποίκιλη παρακαταθήκη του στην οριστική τους θέση.
Η αναφορά αυτή από τη φύση της δεν ανταποκρίνεται στο μέγεθος ενός πολυσχιδούς ανδρός, εκείνο του μεγάλου τέκνου της Μακρινίτσας, πέραν όλων των άλλων, του ευπατρίδη Θανάση Ευσταθίου.
Αλλά και πάλι, σκέφτομαι πως δεν χρειάζεται ιδιαίτερη προσήλωση για να εκφράσεις μερικές σκέψεις για έναν άνθρωπο, που είχα την ευλογία να τον γνωρίσω από κοντά και να τον έχουμε ως μεγάλο στήριγμα σε κάθε ενέργεια, αλλά και κάθε δραστηριότητα τα τελευταία τριάντα χρόνια.
Τον θυμάμαι από την πρώτη μας γνωριμία, όταν προσφέρθηκε, χωρίς να γνωριζόμαστε να μας υποστηρίξει σε μια διαμάχη της Κοινότητας Μακρινίτσας με τον Μακαριστό Χριστόδουλο.
Από εκεί, ξεκίνησε η επικοινωνία μας. Μία επικοινωνία που έγινε σχεδόν μόνιμη σε κάθε πρόθεση και σκέψη για τη Μακρινίτσα, για κάθε συμμετοχή μας σε επόμενες δραστηριότητες. Και όχι μόνο αυτό, αλλά για την παροχή συμβουλών, αφού μας συνέστησε και σε άλλους καταξιωμένους φίλους του, «θρύλους» για την περίοδο των μαθητικών μας χρόνων, όπως τον Γιώργο Μακρή.
Φυσικά είναι αδύνατο να χωρέσει μια τόσο πολυσχιδής προσωπικότητα σε λίγες γραμμές, ακόμη και σε ολόκληρο βιβλίο. Χωράει όμως στην προσωπική ζωή και στις στιγμές μας που γίνονται βίωμα.
Απλός σε όλα. Αρχοντικός στα αισθήματα, με μια ιδιαίτερη αγάπη για όλα και για όλους. Απλός στον καθημερινό του βίο, ταπεινός χωρίς απαιτήσεις. Δεν επιδίωξε τιμές, ούτε δόξες, δεν ήξερε από τέτοια, κι ας είχε ως δώρα Θεού πολλά ευγενή χαρίσματα.
Ο Θανάσης Ευσταθίου γεννήθηκε στη Μακρινίτσα Πηλίου το 1930 και ήταν εγκατεστημένος από το 1960 στη Νέα Ιωνία – Βόλου. Τελείωσε τη Μέση Εκπαίδευση στον Βόλο.
Μετά τις πανεπιστημιακές του σπουδές στην Αθήνα, τον απασχόλησε η επιστημονική έρευνα τόσο στον χώρο της Οικονομικής Επιστήμης, όσο και στον χώρο των Μαθηματικών και ειδικά στην Άλγεβρα, αλλά και στον Τομέα Ανθρωπιστικών, Κοινωνικών Επιστημών και Δικαίου.
Επίσης έχει ασχοληθεί με την έρευνα θεμάτων Αισθητικής Φιλοσοφίας, ενώ μελέτες του για το κίνημα του Μεταμοντερνισμού έχουν δημοσιευθεί σε διάφορα λογοτεχνικά περιοδικά.
-Εκδόθηκαν πλήθος επιστημονικών εργασιών και άρθρων σε διάφορα περιοδικά, καθώς και δύο βιβλία. Από την Κοινότητα Μακρινίτσας, «Διαγραμματική και Διαγραμματική Διδακτική» και τη Νομαρχιακή Αυτοδιοίκηση Μαγνησίας, «Θεωρεία Παραγωγικότητας – Προς μια μικτή (κράτους ιδιωτών) νέα κοινωνική οικονομία».
-Στον τομέα της Τέχνης (Ζωγραφική): Έχει συμμετάσχει σε πολλές ατομικές και θεματικές εκθέσεις, ενώ έργα του βρίσκονται σε πολλές δημόσιες και ιδιωτικές Συλλογές. Ήταν σύνεδρο μέλος του Επιμελητηρίου Εικαστικών Τεχνών Ελλάδας και μέλος του Οργανισμού Διαχείρισης Έργων του Επιμελητηρίου.
Είχε δωρίσει δέκα έργα ζωγραφικής του για τον εμπλουτισμό της Κοινοτικής Πινακοθήκης Μακρινίτσας, με την πρόθεση, όταν η Κοινοτική Πινακοθήκη Μακρινίτσας εγκατασταθεί στο Αρχοντικό Καραβέργου, όπως ήταν προγραμματισμένη, να δωρίσει ακόμη μεγαλύτερο αριθμό έργων του.
Επίσης έκανε δωρεά ολοκληρωμένης ενότητας έργων ζωγραφικής, με τίτλο «Άνθος του αγρού», στην Ιερά Μητρόπολη Δημητριάδος και Αλμυρού, που είναι αναρτημένα στο Συνεδριακό Κέντρο Θεσσαλίας, στα Μελισσάτικα.
-Ποιητής και συγγραφέας. Μέλος της Πανελλήνιας Ένωσης Λογοτεχνών. Εκτός του ποιητικού κειμένου του Ορατορίου, που παρουσιάστηκε τον Μάιο του 2019 με τη μουσική επιμέλεια του Άρχοντος Μουσικοδιδάσκαλου τ. Μ. τ. Χ. Ε. Ζάχου Νικολέρη και Θεολογική επιμέλεια του Πρωτοπρεσβύτερου και Προϊσταμένου του Καθεδρικού Ιερού Ναού των Αθηνών π. Θωμά Συνοδινού, έχουν εκδοθεί δύο ποιητικά του έργα: «Φωνή απ’ το χρόνο» και «Εσπερινή ραψωδία».
-Στον χώρο της πολιτικής ζωής, υπήρξε ανώτερο πολιτικό στέλεχος της Κεντροαριστεράς. Εξορίστηκε δύο φορές (Ανάφη, το 1964 και από τη διδακτορία στη Γιάρο). Υπήρξε από τα ιδρυτικά μέλη του ΠΑΣΟΚ Μαγνησίας από το 1974. Δημοτικός σύμβουλος Βόλου μία τετραετία. Επί σειρά ετών δημοτικός σύμβουλος Νέας Ιωνίας και δύο τετραετίες πρόεδρος Δημοτικών Συμβουλίων, όπου με απόφαση Δημοτικού Συμβουλίου, του αφιερώθηκε η αίθουσα εκδηλώσεων.
Τέλος, έχει βραβευθεί από πολλούς επιστημονικούς, λογοτεχνικούς, εικαστικούς και αυτοδιοικητικούς φορείς.
Φεύγοντας αφήνει μια υπέροχη οικογένειά, τη σύζυγό του Ολυμπία, τις κόρες του Φωτεινή, εκπαιδευτικό, διευθύντρια επί 25ετία Δημοτικού Σχολείου στην Αθήνα και τη Δωροθέα, στέλεχος του ΟΤΕ, αλλά την εγγονούλα του Χριστίνα, που υπεραγαπούσε.
Στο εγγύς μέλλον θα αναληφθεί προσπάθεια για την διοργάνωση εκδήλωσης – αναφοράς στο πλούσιο και πολυποίκιλο έργο του, και στις πολιτικές και κοινωνικές του παρακαταθήκες.