Οι αγρότες του Αλμυρού ενωμένοι σαν μια γροθιά κατέβηκαν στην πλατεία Συντάγματος. Η πορεία των 30 ηρωικών τρακτέρ από τα μπλόκα του Αλμυρού έφτασε στο κέντρο της Αθήνας. Το κομβόι τρακτέρ του Αλμυρού ήταν το μεγαλύτερο από πλευράς συμμετοχών. Από τα συνολικά 160 τρακτέρ που παρατάχθηκαν στην πλατεία Συντάγματος, τα 30 ήταν από Αλμυρό. Είναι η πρώτη φορά που μπήκε τόσο μεγάλο πλήθος τρακτέρ στο κέντρο της πρωτεύουσας. Το 2016, που είχε γίνει κάτι ανάλογο, είχαν μπει μέσα μόνο 15.
Μιλήσαμε με δύο εκ των αγροτών που πραγματοποίησαν πριν λίγες μέρες το μεγάλο ταξίδι στην Αθήνα.
ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ
ΑΡΤΕΜΗΣ ΧΑΛΑΤΣΗΣ
11 ώρες πορεία μέχρι την Αθήνα. 30 χλμ./ώρα η ταχύτητα. Ο Γιώργος Βέτσικας, επαγγελματίας αγρότης από την περιοχή της Βρύναινας Αλμυρού που καλλιεργεί βιομηχανική τομάτα, τριφύλλια, σιτάρια, κριθάρια και ελιές και ο Δημήτρης Κοντογεωργάκης, επαγγελματίας αγρότης από τον Πλάτανο Αλμυρού που καλλιεργεί ελιές και σιτάρια, βρέθηκαν με τα τρακτέρ τους στο Σύνταγμα. Παλεύουν για όλους τους αγρότες για ένα δίκαιο εισόδημα και μια αξιοπρεπή ζωή. Ο Γιώργος και ο Δημήτρης και οι δύο νέοι κάτω των 30 ετών μάς αφηγούνται εκείνο το συναρπαστικό διήμερο 19/20 του Φλεβάρη που βρέθηκαν από τα μπλόκα στο κέντρο της Αθήνας. Μας περιγράφουν με γλαφυρό τρόπο πώς έζησαν τα γεγονότα. Αν χρειαστεί, θα το ξανακάνουν.
Γιώργο και Δημήτρη περιγράψτε μας εκείνο το διήμερο…
«Από Αλμυρό αναχωρήσαμε 30 τρακτέρ εκείνη τη Δευτέρα 19/2/2024, προκειμένου να είμαστε παρόντες με τα τρακτέρ μας στη μεγάλη συγκέντρωση της Τρίτης. Η αναχώρηση έγινε στις 12 το μεσημέρι. Όλοι μαζί, ο ένας πίσω απ’ τον άλλον, 30 τρακτέρ μαζί με 5-6 αγροτικά αυτοκίνητα που ήταν συνοδευτικά ώστε να συνδράμουν σε περίπτωση που χρειαστούμε εμείς κάποια βοήθεια. Τα 30 τρακτέρ ήταν από την ευρύτερη περιοχή του Αλμυρού, όπως Σούρπη, Μικροθήβες, Πλάτανος, Βρύναινα κ.α. Το βράδυ της Δευτέρας, περί της 7.00 μ.μ., φτάσαμε στο Κάστρο Βοιωτίας, όπου είχε κανονιστεί να γίνει η συνάντηση όλων των αγροτών και από εκεί από κοινού η κάθοδος στην Αθήνα. Στο Κάστρο οι άνθρωποι μας περίμεναν από νωρίς. Η υποδοχή ήταν συγκινητική. Όλοι είχαν βγει στους δρόμους και χειροκροτούσαν. Τρακτέρ έρχονταν από παντού. Πλημμύρα ανθρώπων. Το Κάστρο έχει δυνατό μπλόκο αγροτών, αλλά επιλέχθηκε ως τόπος συγκέντρωσης ώστε να μοιραστεί η διαδρομή και να μην πάμε με τη μία στην Αθήνα, καθώς θα ήταν πολύ κουραστικό».
Στη διαδρομή κινούμασταν όλοι σε μια σειρά με 30 χλμ. την ώρα, καθώς είχαμε και μικρά τρακτέρ που δεν μπορούσαν να πάνε πιο γρήγορα και όπως είπα όλοι ήμασταν σε σειρά. Ενωμένοι σαν μια γροθιά, σαν ένα ενιαίο τρακτέρ. Τα καύσιμα μέχρι την Αθήνα και πίσω ήταν περίπου 250 λίτρα πετρέλαιο ο καθένας. Αυτό σε χρήματα μεταφράζεται σε 450 ευρώ πετρέλαιο ο καθένας.
Όμως και είναι προς τιμήν των πρατηριούχων της περιοχής μας, μας βοήθησαν και σχεδόν όλοι οι πρατηριούχοι μας διέθεσαν μια σημαντική ποσότητα καυσίμων ώστε να γεμίσουμε τα τρακτέρ μας δωρεάν για τον κοινό αυτό αγώνα.
Ο αγώνας είναι κοινός και για αυτούς που πήγαν και για αυτούς που έμειναν πίσω. Γεμίσαμε όλοι τα τρακτέρ και είχαμε και 3-4 τόνους έξτρα καύσιμα σε περίπτωση ανάγκης. Αυτή η προσφορά των πρατηριούχων ήταν πολύ σημαντική, καθώς δεν θα άντεχε κανείς οικονομικά να πληρώσει τα καύσιμα, τις δύο διανυκτερεύσεις σε Κάστρο και Αθήνα, καθώς και φαγητό δύο ημερών.
Οι αγρότες του Κάστρου μάς είχαν κλείσει ξενοδοχεία, βέβαια τα πληρώσαμε με δικά μας έξοδα, αλλά είχαν μεριμνήσει να μας κατευθύνουν με πούλμαν σε ξενοδοχεία της περιοχής, καθώς και σε εστιατόρια κι έτσι ήταν όλα τακτοποιημένα. Τη νύχτα της Δευτέρας 19/2 είχαν μαζευτεί στο Κάστρο περί τα 200 τρακτέρ. Ανθήλη, Λαμία, Θήβα, Λάρισα Τρίκαλα, Καρδίτσα, ακόμα και από Γιαννιτσά τα οποία τα είχαν φορτώσει σε νταλίκες και τα είχαν φέρει μέχρι εκεί ώστε να συνεχίσουν πλέον μόνα τους. Άκουσα ότι είχε έρθει και κάποιος από το Νησίλιο, αλλά δεν μπορώ να το επιβεβαιώσω. Πάντως από Γιαννιτσά που η απόσταση για Αθήνα είναι πάνω από 500 χλμ. υπήρχαν τρακτέρ. Την Τρίτη 20/2 συγκεντρωθήκαμε όλοι οι αγρότες οδηγοί και συνοδοί στις 6.00 π.μ. Η απόσταση Κάστρο Βοιωτίας – Αθήνα είναι 120 χλμ. Από εκεί λοιπόν ξεκινήσαμε και τα 160 τρακτέρ πάλι σε σειρά το ένα πίσω από το άλλο, που τελικά μπήκαμε όλα μέσα στο κέντρο της Αθήνας και παραταχθήκαμε στην πλατεία Συντάγματος. Στην Αθήνα φτάσαμε στις 3 το μεσημέρι. Το κονβόι ήταν μεγάλο και πήγαινε συντεταγμένα. Μετά τα διόδια Αφιδνών γινόταν χαμός. Σε κάθε πάρκιν, σε κάθε γέφυρα κόσμος μαζεμένος χειροκροτούσε και φώναζε συνθήματα υπέρ των αγροτών. Πανό κρεμασμένα παντού. Εμείς μπήκαμε από Κηφισό, μετά στη λεωφόρο Καβάλας πάντα συνοδεία περιπολικών. Σταθμεύσαμε ακριβώς μπροστά στο ελληνικό κοινοβούλιο. Μπροστά το πρώτο τρακτέρ του Αλμυρού πρώτη μούρη ήταν ο «Ντάλτον» (Δημήτρης Βούλγαρης) με το φέρετρο.
Η εκδήλωση ήταν προγραμματισμένη για της 6.30 μ.μ. και ξεκίνησαν οι ομιλίες. Πλήθος κόσμου είχε μαζευτεί σε όλη την ευρύτερη περιοχή. Ήταν συγκλονιστική εμπειρία. Ζούσαμε ένα όνειρο. Το βράδυ καταλύσαμε σε κοντινά ξενοδοχεία, ενώ κάποιοι από εμάς έμειναν για περιφρούρηση στα τρακτέρ και δεν κοιμήθηκαν καθόλου. Βέβαια τα περιφρουρούσε και η αστυνομία καθ’ όλη τη νύχτα.
Ποια εικόνα αποτυπώθηκε περισσότερο στη μνήμη σας; Τι σας άγγιξε περισσότερο;
«Όταν φτάσαμε στο Κάστρο, ήταν ένας παππούς ίσα με την… Ακρόπολη, θα ήταν 90 ετών και φώναζε με όλη του τη δύναμη για τα δίκαια αιτήματα του αγροτικού κόσμου και μας επευφημούσε. Θα μπορούσε ανά πάσα στιγμή να πάθει ανακοπή. Τόσο πάθος είχε.
Δεν θα ξεχάσουμε επίσης έναν ηλικιωμένο αγρότη που μας πλησίασε κλαίγοντας την Τετάρτη το πρωί, πριν την προγραμματισμένη αναχώρηση από το Σύνταγμα, και μας παρακαλούσε να μην φύγουμε. Να κάτσουμε κι άλλο και να πιέσουμε. Μας εκλιπαρούσε: «Παιδιά σάς παρακαλώ. Μην φεύγετε. Καθίστε κι άλλο, πεινάμε… δηλαδή εννοούσε πως μια μέρα που κάτσαμε, δεν θα ήταν αρκετή ώστε να πετύχουμε τους στόχους μας.
Στο Σύνταγμα υπήρχαν άνθρωποι κάθε ηλικίας. Από μωρά παιδιά μέχρι υπερήλικες. Ήρθαν ολόκληρες οικογένειες. Ήταν γιορτή. Ήταν χαρά. Συγκίνηση επίσης προκαλεί το γεγονός ότι υπήρξαν και αγρότες που πήραν δανεικά για να κατεβούν Αθήνα και να φωνάξουν. Κατά μέσο όρο ο καθένας από εκείνους που κατέβηκαν Αθήνα ξόδεψε 200-300€, χωρίς να συμπεριληφθούν τα πετρέλαια.
Εσείς αποχωρίσατε ειρηνικά έπειτα από μια ημέρα. Τι περιμένετε στη συνέχεια; Θεωρείτε ότι πετύχατε τους στόχους σας;
Εμείς κατεβήκαμε και διαμαρτυρηθήκαμε ειρηνικά για μια μόνο ημέρα, γιατί δεν θέλαμε να προκαλέσουμε κανέναν. Θεωρούμε ότι έπρεπε να κάτσουμε περισσότερο. Όμως δείξαμε τη φωνή μας, που είναι ίδια με τη φωνή του απλού κόσμου. Αν χρειαστεί να κατεβούμε ξανά, η επόμενη φορά δεν θα είναι έτσι. Υπήρχαν αγρότες που τους κρατούσαμε με νύχια και με δόντια για να μην μπουν στη Βουλή. Ήταν αγανακτισμένοι. Προστατέψαμε τη συγκέντρωσή μας. Εμείς περιμένουμε από τον Έλληνα πρωθυπουργό και την ελληνική κυβέρνηση να τηρήσει τις δεσμεύσεις της απέναντι στους αγρότες. Όλα τα μπλόκα είμαστε σε επικοινωνία. Από την Κρήτη μέχρι τη Θράκη και από την Ήπειρο μέχρι τα νησιά του Αιγαίου. Εμείς, μετά το συλλαλητήριο που κάναμε προχτές για τα θύματα των Τεμπών, επιστρέψαμε στα σπίτια μας. Όμως είμαστε σε στάση αναμονής… Ο αγώνας μας είναι κοινός. Χωρίς κόμματα, χωρίς χρώματα. Όλοι στον αγώνα της επιβίωσης και του μεροκάματου».