Στην άγρια εποχή που ζούμε το τελευταίο που κάποιοι πιστεύουν ότι πρέπει να μας απασχολεί είναι τα ζώα. Για τον Γιώργο Γουλιώτη ζωή χωρίς τα καναρίνια του δεν θα είχε το ίδιο νόημα. Τα εκτρέφει, τα φροντίζει για να τα χαρίζει.
«Για να μάθουν και άλλοι άνθρωποι να τα αγαπούν. Για να μάθουν πως η φροντίδα τους δεν κοστίζει και πως μπορεί να κερδίσει κανείς μέσα από την ενασχόληση με την αγάπη προς τα πουλιά και τα ζώα ψυχική ισορροπία», υποστηρίζει ο 28χρονος οδηγός ταξί Γιώργος Γουλιώτης.
Δέκα καναρίνια από δύο μηνών έως τεσσάρων ετών ζούνε σε διαμορφωμένο χώρο μέσα στο σπίτι του και το πρωί αντιλαμβάνεται την ευγνωμοσύνη τους από το πρώτο κελάηδημα.
«Το πρωί που θα ξυπνήσω είναι το πρώτο μου μέλημα. Θα τρέξω πρώτα να τα ταΐσω και μετά θα πιω καφέ. Εκείνη η ώρα που θα με κοιτάξουν και θα κελαηδήσουν καταλαβαίνω όλη την αγάπη τους. Το πρώτο σιγανό κελάηδημα είναι το σύνθημα, μόλις βλέπουν το φρέσκο νερό και τα φρούτα τους».
Την αγάπη για τα καναρίνια του την εμφύσησε ο πατέρας του. Είχε αγοράσει ένα και όταν ο Γιώργος γύρισε από φαντάρος θέλησε να το ζευγαρώσει. Σιγά-σιγά, η… ορχήστρα σταδιακά μεγάλωσε.
Ο Γιώργος προσέχει πολύ τη διατροφή τους και έχει διαμορφώσει στο σπίτι του έναν χώρο με ρυθμιζόμενο φως.
Τα καναρίνια ζουν σε περιβάλλον που παραπέμπει σε… λευκές νύχτες.
«Η ζωή θέλει υπομονή, αγάπη και προσπάθεια. Τα πουλιά δεν έχουν περισσότερες απαιτήσεις από τις αυτονόητες. Η συμπεριφορά μας απέναντι στα ζώα, καθορίζει και την αγωγή μας, και το επίπεδό μας και τον πολιτισμό μας».
Ο Γιώργος Γουλιώτης τονίζει ότι η ψυχολογία του είναι αυτή που άλλαξε από την ενασχόλησή του με την εκτροφή των καναρινιών. Πιστεύει ότι η σχέση των ανθρώπων με τα κατοικίδιά τους ή στην προκειμένη περίπτωση με τα καναρίνια, είναι μια σχέση ανεξέλεγκτη γιατί είναι κυρίαρχο το στοιχείο της εξάρτησης.
Έχουν «χαρακτήρα» τα καναρίνια;
Και ένστικτο και «χαρακτήρα», απαντά ο Γιώργος Γουλιώτης.