Ανεξάρτητη συγκέντρωση θα πραγματοποιήσουν αύριο στις 10 το πρωί στο Ταχυδρομείο του Βόλου αριστερές οργανώσεις και συλλογικότητες. Κάλεσμα για συμμετοχή στην απεργία απευθύνουν οι “ΝΑΡ για την Κομμουνιστική Απελευθέρωση” και η “νεολαία Κομμουνιστική Απελευθέρωση”. Σε ανακοίνωση που εξέδωσαν αναφέρουν μεταξύ άλλων:
Ακόμη δεν βγήκαμε από την πανδημία και βρισκόμαστε αντιμέτωποι με την επίθεση σε ζωτικές εργατικές καταχτήσεις αιώνων, μέσω του νομοσχέδιου-τερατούργημα της κυβέρνησης της ΝΔ για τα εργασιακά. Η αντεργατική ατζέντα με απλά λόγια. Καταργείται το 8ωρο και γίνεται 10ωρο ή/και 12ωρο. Αυξάνονται οι υπερωρίες (απλήρωτες ή σχεδόν τζάμπα). Υποβαθμίζονται οι Συλλογικές Συμβάσεις Εργασίας σε όφελος των Ατομικών. Οι απολύσεις γίνονται πιο «εύκολες», ενώ διευρύνεται η κατάργηση της Κυριακάτικης αργίας. Χτυπιέται το δικαίωμα στην απεργία και φακελώνεται η συνδικαλιστική ένταξη.
Κλέβουν κόπο και εισόδημα από την εργατική τάξη. Με τα μέτρα αυτά αυξάνεται η απλήρωτη εργασία, η κλοπή κόπου, πλούτου και εισοδήματος από εργαζόμενους/ες για να φουσκώσουν και άλλο οι τσέπες όσων «κατέχουν χίλιες φορές το περιττό». Όταν η επιπλέον του ωραρίου εργασία πληρώνεται ως «κανονική», αυτό τα λέει όλα.
Περισσότερος χρόνος στον εργοδοτικό ζυγό, στη μηχανή του κέρδους
Το κρυμμένο μυστικό της καπιταλιστικής παραγωγής είναι ακριβώς εκείνο το τμήμα του παραπανίσιου χρόνου εργασίας από τον αναγκαίο χρόνο για την αναπαραγωγή της εργατικής δύναμης. Αποτελεί το μέτρο της καπιταλιστικής ληστείας και εκμετάλλευσης. Σε μια εποχή που η παραγωγικότητα έχει πολλαπλασιαστεί, που υπάρχει η δυνατότητα για μεγάλη μείωση του χρόνου εργασίας, κεφάλαιο και κυβερνήσεις, αυξάνουν το χρόνο εργασίας
Μείωση και έλεγχος από το κεφάλαιο του εξω-εργασιακού ελεύθερου χρόνου
Με τα ωράρια-λάστιχο, την κατάργηση της διάκρισης ανάμεσα σε εργασιακό και εξω-εργασιακό χρόνο μέσω της «διευθέτησης του χρόνου εργασίας» (ω! τι ωραίες λέξεις από πρόστυχους πολιτικούς εκπροσώπους του κεφαλαίου!), με την περαιτέρω κατάργηση των αδειών, επιχειρούν την πλήρη υποδούλωση της εργατικής τάξης, ελέγχοντας και όποιον ελεύθερο χρόνο μας έχει απομείνει. Αντί για πραγματικά ελεύθερο χρόνο για κοινωνική ζωή και συλλογικό πολιτισμό, αυτός μετατρέπεται σε αγχωτικό διάλειμμα μιας αέναης εργασιακής διαδικασίας και ανασφάλειας.
Αναμέτρηση με όρους εργατικής πολιτικής απέναντι στην αστική επίθεση”.