Απαραίτητος κρίνεται πλέον ο ρόλος του σχολικού ψυχολόγου τόσο για την παρέμβαση, όσο και την πρόληψη, καθώς η σχολική ζωή έχει γίνει όλο πιο σύνθετη με αφορμή τις δύσκολες οικονομικές και κοινωνικές συνθήκες, ενώ ενσωματώνονται στην εκπαιδευτική διαδικασία όλο και πιο δυναμικά άτομα με μαθησιακές δυσκολίες και ειδικές ανάγκες, αλλά και μετανάστες, πρόσφυγες.
Το 2ο πανελλήνιο συνέδριο σχολικής ψυχολογίας ξεκινά σήμερα το απόγευμα στο παραλιακό συγκρότημα Παπαστράτου το οποίο συνδιοργανώνεται από τα παιδαγωγικά Τμήματα του πανεπιστημίου Θεσσαλίας και τον κλάδο σχολικής ψυχολογίας της Ελληνικής Ψυχολογικής Εταιρείας.
Στους 900 ανέρχονται οι εγγεγραμμένοι στο συνέδριο του οποίοι οι εργασίες θα ολοκληρωθούν την Κυριακή. Οι περισσότεροι συμμετέχοντες είναι εκπαιδευτικοί, αλλά και πανεπιστημιακοί, επιστήμονες από διάφορους άλλους φορείς.
Το συνέδριο απευθύνεται σε σχολικούς ψυχολόγους και άλλους ειδικούς της ψυχικής υγείας, σε εκπαιδευτικούς, σε κοινωνιολόγους, σε παιδιάτρους, σε προπτυχιακούς και μεταπτυχιακούς φοιτητές.
Εργαστήρια, συμπόσια, αναρτημένες εργασίες, προφορικές ανακοινώσεις και προσκεκλημένες ομιλίες από διακεκριμένους καθηγητές περιλαμβάνονται στο επιστημονικό πρόγραμμα του πανελλήνιου συνεδρίου.
Πλούσιες είναι οι θεματικές ενότητες του συνεδρίου που θα αναλυθούν τα ζητήματα με στοιχεία και επιστημονικά δεδομένα.
Γιατί όμως είναι αναγκαία η σχολική ψυχολογία; Η επίκουρη καθηγήτρια του Παιδαγωγικού Τμήματος Δημοτικής Εκπαίδευσης του Πανεπιστημίου Θεσσαλίας κ. Διαμάντω Φιλιππάτου επισήμανε πως «τα τελευταία χρόνια η σχολική ψυχολογία έχει αναπτυχθεί ιδιαίτερα, ενώ έχει διευρυνθεί και καθιερωθεί ο ρόλος του σχολικού ψυχολόγου. Θα λέγαμε πως ο ρόλος του αποκτά ιδιαίτερα βαρύτητα λόγω των κρίσιμων ημερών με τις οικονομικές δυσχέρειες που αντιμετωπίζουμε ως λαός, αλλά και εξαιτίας της έμφασης στην ειδική αγωγή καθώς και των κοινωνικοπολιτισμικών συνθηκών με την έλευση των μεταναστών. Ο ρόλος του είναι πολυδιάστατος και μια βασική του διάσταση είναι η ψυχολογική αξιολόγηση των μαθητών για τον εντοπισμό των μαθησιακών και ψυχοσυναισθηματικών αναγκών τους για να μπορέσουμε να κάνουμε τις απαιτούμενες προσαρμογές, ώστε να ενταχθούν όλα τα παιδιά στο σχολείο».
Η ίδια ως εκπαιδευτική ψυχολόγος με ειδίκευση στις μαθησιακές δυσκολίες επισήμανε πως «ένας δεύτερος πολύ σημαντικός ρόλος είναι η δημιουργία και εφαρμογή παρεμβατικών προγραμμάτων, δηλαδή να δοθεί έμφαση στην πρόληψη».
Η επίκουρη καθηγήτρια πρόσθεσε πως «έχουμε τρία προγράμματα πρόληψης. Το πρώτο είναι η επιμόρφωση των εκπαιδευτικών για τα εφαρμόσουν προγράμματα πρόληψης στις Τάξεις. Στη δευτερογενή πρόληψη ο σχολικός ψυχολόγος παρεμβαίνει ατομικά και συλλογικά στους μαθητές, ενώ η τριτογενή πρόληψη αφορά παιδιά με διαγνωσμένες διαταραχές και ιδιαιτερότητες και εκεί δουλεύει πάλι σε συλλογικό επίπεδο».
Η κ. Φιλιππάτου συμπλήρωσε πως «τα σχολεία γενικής αγωγής έχουν μεγάλη έλλειψη σε σχολικούς ψυχολόγους. Άλλωστε πέρα από την υποστήριξη μαθητών, είναι αναγκαία και η υποστήριξη των εκπαιδευτικών, αλλά και των γονέων».