Ο ποιητής είναι κατώτερος από τον ζωγράφο στην απεικόνιση ορατών πραγμάτων και πολύ κατώτερος από τον μουσικό στην έκφραση αοράτων πραγμάτων, κατά τον Λεονάρντο Ντα Βίντσι.
Όσοι φυσικά αγαπάμε την ποίηση θα αντιτείναμε ότι ο ποιητής μπορεί να εκφράσει τα ορατά και αόρατα τόσο ευθύβολα που να ξεπεράσει τις άλλες δυο τέχνες, ενστερνιζόμενοι τα λόγια του Φροστ, που είπε πως ποίηση είναι όταν ένα συναίσθημα έχει βρει τη σκέψη του και η σκέψη έχει βρει τις λέξεις.
Οι 12 νέες ποιητικές συλλογές που παρουσιάζουμε σήμερα ολοκληρώνουν το αφιέρωμα στις νέες εκδόσεις βιβλίων που φέτος προτιμήσαμε να γίνει σε ενότητες ώστε να μην αδικηθεί καμία κατηγορία βιβλίου και να καλυφθεί κάθε αναγνωστικό ενδιαφέρον.
Καλό φθινόπωρο.
Χάρης Βλαβιανός, Αυτοπροσωπογραφία του λευκού, Πατάκης
Στην «Αυτοπροσωπογραφία του λευκού», ο Χάρης Βλαβιανός – επτά χρόνια μετά την τελευταία του ποιητική κατάθεση – επανέρχεται, με βλέμμα ανανεωμένο, σε γνώριμους τόπους της ποίησής του, διευρύνοντας ακόμη περισσότερο ωστόσο το πεδίο των στοχαστικών και γλωσσικών του αναζητήσεων. Η δέκατη τέταρτη συλλογή του συνεχίζει την πορεία ενός έργου που μετρά ήδη μια τριακονταπενταετία και σηματοδοτεί την ακμή της ποιητικής του ωριμότητας.
Κώστας Βρεττάκος, Προστιθέμενη αξία, Πόλις
Ο Κώστας Βρεττάκος, σε ηλικία ογδόντα ετών, συμφιλιώνεται με τον χρόνο, παρουσιάζοντας τα νεανικά ποιήματά του -τα «υπόλοιπα νεότητας», όπως τα χαρακτηρίζει – υπό τον γενικό τίτλο «Προστιθέμενη αξία». Ο αναγνώστης καλείται να γίνει συνένοχος στην τακτοποίηση -ανασκόπηση της ζωής του ποιητή, που αντιμετωπίζει πλέον τα ποιήματά του ως βιογραφικά στοιχεία – όπως κάποια αντικείμενα που τον περιβάλλουν και θεωρεί απαραίτητο να τα διασώσει.
Χάρης Μελιτάς, Εξαιρέσεις, Μανδραγόρας
Σαράντα πέντε ποιήματα στο 14ο βιβλίο του Χάρη Μελιτά από τις εκδ. Μανδραγόρας και 13ο ποιητικό τα τελευταία 23 χρόνια.
Μια ιδιαίτερη φωνή που αποκτά το στίγμα της με τρόπο δυναμικό, αλλά και ταυτοχρόνως επώδυνο. Ίσως γι’ αυτό τα ποιήματά του δεν είναι άλλο παρά ένας καλοδιατυπωμένος κλαυσίγελος, με ευστροφία, κυριολεξία και αυτοσαρκασμό. Αλλά και έκδηλη πικρία/απολογισμό ζωής ενός ώριμου πολίτη-ποιητή που διαλέγει ως επίλογο τους στίχους: «Οραματίζομαι ένα χαμένο αύριο. Χωρίς αύριο».
Ηλίας Γκρης, Σαν άλλος Οιδίποδας, Γκοβόστη
Στη νέα συλλογή του «Σαν άλλος Οιδίποδας» ο Ηλίας Γκρής, ποιητής της «γενιάς του ’70», με «ρωμαλέο και τρυφερό ύφος» διευρύνει το πεδίο των αναζητήσεών του τόσο θεματολογικά όσο κι αισθητικά.
Δώδεκα χρόνια από τη συλλογή «Αλφειός πρόγονος» (2005), εμφανίζεται με ποιήματα κατασταλαγμένης ωριμότητας, κλείνοντας πλέον σαράντα χρόνια συνεχούς παρουσίας στην ποίηση.
Τέλλος Φίλης, Το Έσχατο έρμα, Πόλις
Ο Τέλλος Φίλης ψάχνει, στο ρηχό ή βαθύ παρελθόν του, τα δικά του κρατήματα, θαρρείς και ψάχνει να ισορροπήσει σε έναν κόσμο που δεν τον χωράει. Ο Τέλλος Φίλης ψάχνεται να κρατηθεί σε μια πόλη, τη Θεσσαλονίκη, φτιαγμένη από τις ιστορίες των ανθρώπων της. Η επώδυνη συνειδητοποίηση ότι η αστική ζωή αλλάζει μετατρέπει τον ποιητή σε διασώστη εμπειριών, προσώπων και κτιρίων – λες και η Θεσσαλονίκη περνάει (ή γεννάει) μια δεύτερη, μεγάλη πυρκαγιά… (Δημήτρης Αθηνάκης, Καθημερινή).
Ακριβή Κακλαμάνη, Μιλημένο νερό, Πατάκης
Από τα χαρτιά των χειρογράφων μέχρι τη δημιουργία ενός βιβλίου είναι μεγάλη διαδρομή. Στη συλλογή της με τίτλο «Μιλημένο νερό», που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Πατάκη, η Ακριβή Κακλαμάνη παραδίδει την καλοδουλεμένη και αξιόλογη πορεία και εξέλιξή της στον χώρο της ποίησης.
Δώρα Κασκάλη, Κάπου ν’ ακουμπήσεις, Μελάνι
Στη δεύτερη ποιητική συλλογή της Δώρας Κασκάλη περιέχονται σαράντα ένα ποιήματα, στα οποία η ποιήτρια, με μεταφορική γλώσσα και ευθύβολο, συγχρόνως, ρεαλισμό, με εκφραστική τόλμη και υπαινικτική τρυφερότητα, ανατέμνει το ερωτικό βίωμα σε όλες του τις μορφές, μιλά για την αδυναμία της γλώσσας να προσφέρει πραγματική λύτρωση, αλλά και για το θαύμα της ποίησης, για αγαπημένους τόπους και για αγαπημένα πρόσωπα της ζωής και της μνήμης (Χαράλαμπος Γιαννακόπουλος).
Χρήστος Κούκης, Μοντέρνα ενοχή, Κέδρος
Όλα αρχίζουνε από έναν στίχο, λίγες λέξεις που συνοδεύουν μια λαμπρή ιδέα που με ταρακούνησε αρκετά ώστε να σταματήσω ολόκληρο τον κόσμο για να κατέβω ακριβώς στον χρόνο και στον χώρο που δημιουργήθηκε αυτό το ερέθισμα. Όλα τα υπόλοιπα είναι σκληρή δουλειά πάνω στην γλώσσα, διάβασμα και υπομονή, δηλώνει σε συνέντευξή του στο tetragwno, ο ποιητής.
Δημήτρης Π. Κρανιώτης, Γραβάτα δημοσίας αιδούς, Κέδρος
Τεχνικά, ο Δημήτρης Π. Κρανιώτης, δουλεύει τον στίχο του μέσα σε αντιθέσεις. Αυτό αποκαλύπτει πως η ποίησή του δεν είναι μια φυγή από το πραγματικό, αλλά μια απόπειρα βύθισής του στο κατ’ εξοχήν ρεαλιστικό, αυτό που ίσως κυκλοφορεί εντός μας, όχι μόνο χωρίς ρούχα, αλλά και χωρίς προσχήματα. Το κατ’ εξοχήν πραγματικό είναι που διαφεύγει από τις μέρες μας, ίσως γιατί μας παρηγορεί να ζούμε μέσα σε μυθοπλασίες και αυταπάτες, γράφει για το βιβλίο ο Άγγελος Πετρουλάκης στο fractalart.
Ασημίνα Ξηρογιάννη, Δεύτερη φύση – εξήντα πέντε χαϊκού, ΑΩ
Με εργαλείο την συντομότερη ποιητική φόρμα, με εξήντα πέντε χαϊκού χωρίς τίτλο η ποιήτρια δίνει το δικό της στίγμα αναφορικά με τον τρόπο που φιλτράρει τη ζωή και καταθέτει τις σκέψεις πάνω στις εμπειρίες της. Ο έρωτας, ο θάνατος, το θέατρο, η τέχνη γενικά, οι αντιφάσεις της ζωής παρελαύνουν ως θέματα και κινητοποιούν τη νόηση και το συναίσθημα χωρίς να σταματούν να μας υπενθυμίζουν πως η ζωή είναι ένα ατέρμονο παίγνιο.
Ερμοφίλη Τσότσου, Ώρες ανησυχίας, Σμίλη
Η πρώτη ποιητική συλλογή της Ερμοφίλης Τσότσου φέρει τον τίτλο Ώρες ανησυχίας και κυκλοφορείται από τις εκδόσεις Σμίλη. Αποτελείται από σαράντα ποιήματα που διακρίνονται για την εκφραστική τους ποικιλία, την αμεσότητα της γραφής και την απεύθυνση συχνά σε β’ ενικό πρόσωπο.
Άρης Γεράρδης, Ευτυχώς είναι ακόμα σήμερα, Οδός Πανός.
Οικονομία λέξεων και αναγνωστική αίσθηση ανάλογη με εκείνη του αποφθεγματικής γραφής.
Κάθε ποίημα ,ακόμα και το πιο ολιγόλογο, φέρει τον τίτλο του.
Με καλοδουλεμένο λόγο, μια συλλογή με αποτύπωση των εμπειριών του Άρη Γεράρδη και την προσωπική του ματιά στον κόσμο.
Επιμέλεια:
Χαριτίνη Μαλισσόβα