Κινητικότητα στις παραγγελίες στα επιπλοποιεία και ξυλουργεία του Νομού Μαγνησίας καταγράφεται αυτή την περίοδο, ενώ το δίμηνο του Μαΐου – Ιουνίου, μετά δηλαδή την καραντίνα, το ενδιαφέρον από πελάτες ήταν ακόμη πιο έντονο. Τον δικό τους αγώνα επιβίωσης δίνουν εδώ και χρόνια τα επιπλοποιεία και ξυλουργεία του Νομού Μαγνησίας συνδυάζοντας την παράδοση με το νέο στυλ.
Βέβαια ο κλάδος έχει υποστεί σημαντική μείωση ως προς τα μέλη του, καθώς στη δεκαετία του 1990 αριθμούσαν κοντά στα 380 και πλέον είναι 80 τα επιπλοποιεία και τα ξυλουργεία που δραστηριοποιούνται στον Νομό. Η πανδημία άσκησε την επίδρασή της και στον συγκεκριμένο κλάδο που εξαρτιέται βέβαια από τις διαθέσεις του κόσμου να κάνει ανακαινίσεις, να αλλάξει εντελώς τον εξοπλισμό με τα έπιπλα στο σπίτι του και γενικά να δώσει μια νέα πινελιά στον προσωπικό του χώρο.
Στην περίοδο της εξάμηνης καραντίνας τα επιπλοποιεία παρέμεναν ανοικτά, αλλά η κίνηση ήταν περιορισμένη, καθώς όλη η κοινωνία και η οικονομία πορεύονταν με πιο αργούς ρυθμούς.
Με την άρση, όμως των περιοριστικών μέτρων σημειώθηκε μια πολύ καλή κινητικότητα στις παραγγελίες. Άλλωστε το άνοιγμα συνέπεσε στην περίοδο, δηλαδή το Μάιο και τον Ιούνιο, που παραδοσιακά οι επιπλοποιοί έχουν κίνηση για διάφορους λόγους.
Ο πρόεδρος του σωματείου επιπλοποιών, ξυλουργών και συναφών επαγγελμάτων κ. Θανάσης Μόσχος δήλωσε πως «στο πρώτο δίμηνο μετά το τέλος της καραντίνας καταγράφηκαν πολλές παραγγελίες από ιδιώτες και επαγγελματίες. Και οι λόγοι ήταν ποικίλοι. Αρχικά οι ιδιώτες ήθελαν να ανανεώσουν τα έπιπλά τους. Επίσης υπήρχαν οι επαγγελματίες που άνοιξαν τις επιχειρήσεις τους και ήθελαν να κάνουν ένα λίφτινγκ στις υποδομές τους. Παράλληλα τα νέα ζευγάρια που είχαν προγραμματίσει τον γάμο τους μέσα στην περίοδο του καλοκαιριού, έρχονταν στα επιπλοποιεία για να κάνουν τις αγορές τους σε έπιπλα και να «ντύσουν» το νέο σπιτικό τους. Ακόμη κινητικότητα υπήρχε και από τους ανθρώπους που έχουν τα εξοχικά και τα πατρικά τους στο Πήλιο και ήθελαν να αλλάξουν τα έπιπλά τους. Τέλος είχαμε και τους επαγγελματίες του τουρισμού που ήθελαν να ανανεώσουν τον εξοπλισμό τους στα δωμάτια και τις υποδομές. Θα λέγαμε, λοιπόν ότι εκείνο το δίμηνο θύμισε από την άποψη των πολλών παραγγελιών παλιές καλές εποχές. Και έγινε ένας αγώνας δρόμου για να μπορέσουμε να εξυπηρετήσουμε τον κόσμο. Βέβαια μετά ακολούθησε μια μικρή κάμψη, καθώς ο κόσμος ήθελε να ξεσκάσει, να κάνει τις πολυπόθητες διακοπές του μετά από τόσους μήνες καραντίνας. Πάντως σε γενικές γραμμές μπορούμε να πούμε πως εδώ και τέσσερις μήνες που άνοιξε ξανά η αγορά, υπάρχει μια κινητικότητα. Αυτό ασφαλώς δεν σημαίνει ότι τα προβλήματα εξέλιπαν. Ο χειμώνας μπροστά μας είναι αβέβαιος και δεν ξέρουμε τι μας περιμένει».