Της Χαριτίνης Μαλισσόβα
Οι τρεις πρώτες μέρες της εξ αποστάσεως εκπαίδευσης για τους μαθητές ,τους εκπαιδευτικούς και τους γονείς των σχολείων της Πρωτοβάθμιας Εκπαίδευσης πέρασαν, με το πρόσημο να γίνεται καθημερινά και πιο θετικό.
Μπορεί το Webex την πρώτη μέρα να «πρόδωσε», «πετώντας έξω» από τη διαδικασία τους συμμετέχοντες ,ωστόσο οι δυο επόμενες μέρες κύλησαν αρκετά ομαλά κι όλοι ευελπιστούμε ότι τα τεχνικά προβλήματα καθημερινά θα εξαλείφονται.
Αρκετοί δάσκαλοι είχαμε χρησιμοποιήσει την πλατφόρμα και κατά το πρώτο κύμα της πανδημίας σε συνδυασμό με την ασύγχρονη διδασκαλία (eclass & e-me). Πέρυσι ήταν προαιρετική η χρήση της «σύγχρονης» εκπαίδευσης και δεν επιτρεπόταν «να προχωρήσουμε» στην ύλη, αν και, στις μεγάλες τάξεις κι εφόσον υπήρχε συμμετοχή των μαθητών στα θεωρητικά μαθήματα ήταν εφικτό με ασφάλεια κι επιτυχία να διδάξουμε εξ αποστάσεως τις αδίδακτες ενότητες.
Τι μπορούμε ωστόσο να προσδοκούμε και τι να θεωρούμε επιτυχία στην εξ αποστάσεως εκπαιδευτική διαδικασία;
Βασική και απαραίτητη προϋπόθεση είναι η συνεργασία των γονέων .Οι ώρες που απαιτείται να βρίσκονται δίπλα στους μαθητές αφαιρούνται είτε από την προσωπική τους ξεκούραση είτε από άλλες δραστηριότητες κι ενασχολήσεις που είχαν στην εκτός καραντίνας ζωή τους. Για τους λόγους αυτούς, όσο κι αν είναι επιβεβλημένη η συμμετοχή τους, άλλο τόσο είναι και αξιέπαινη, ιδιαίτερα όταν γίνεται με διακριτικό τρόπο.
Όταν λοιπόν η μητέρα ή ο πατέρας βρίσκονται δίπλα στα παιδιά τους – οι μικροί μαθητές σίγουρα χρειάζονται βοήθεια και για τη σύνδεσή τους και για τον συντονισμό με τις εντολές των δασκάλων τους – το πρώτο και μεγάλο βήμα για την επιτυχία έχει γίνει.
Από κει κι έπειτα οι παράγοντες που συμβάλλουν στην ομαλή διεξαγωγή του τηλεμαθήματος από την πλευρά των εκπαιδευτικών είναι:
– Η σωστή διαχείριση του διδακτικού χρόνου,
– η σωστή διαχείριση της τεχνολογίας (το εκπαιδευτικό υλικό, τα βίντεο ,οι εργασίες κ.λπ.) θα πρέπει να είναι προσεκτικά επιλεγμένα ώστε να είναι στραμμένη η προσοχή των παιδιών στην οθόνη και στα παραγγέλματα των δασκάλων τους,
– η ορθή διανομή χρόνου ώστε να συμμετέχουν όσο το δυνατό όλοι οι μαθητές,
– η ύπαρξη θετικού κλίματος στην ηλεκτρονική τάξη,
– η διατήρηση της ησυχίας,
– η προτροπή σε «δημιουργική φασαρία» – τα παιδιά πρέπει να συντονιστούν στο να μιλούν όταν χρειάζεται.
Η σύγχρονη εξ αποστάσεως εκπαίδευση, η εκπαίδευση μέσα από την κάμερα, σε καμία περίπτωση δεν μπορεί να υποκαταστήσει τη διά ζώσης διδασκαλία, αφού ο εκπαιδευτικός:
– Στην τάξη του «βλέπει», διαπιστώνει, κάθε διδακτική ώρα τη συμμετοχή, απόδοση κι επίδοση όλων των μαθητών, συνθήκες ανύπαρκτες στην τηλεκπαίδευση.
– Δεν μπορεί να διαπιστώσει άμεσα σε ποιο βαθμό εμπέδωσε το μάθημα κάθε παιδί.
– Δεν μπορεί να αξιολογήσει σε ικανό βαθμό πόσο επιτυχημένο ήταν το μάθημα.
– Δεν μπορεί να έχει άμεση οπτική επαφή και ανταλλαγή συναισθημάτων με τους μαθητές.
– Ως παιδαγωγός δεν μπορεί να θεωρεί παιδαγωγικά ορθή τη συγκεκριμένη διαδικασία.
Η τηλεκπαίδευση ήρθε για να αντικαταστήσει (κι όχι να υποκαταστήσει) προσωρινά την εκπαιδευτική διαδικασία στο δημοτικό σχολείο.
Μόνο με τη έννοια της προσωρινότητας και την ανάλογη χρονική διάρκεια μπορούμε να τη θεωρήσουμε επιτυχημένη.
Ας μην τη δαιμονοποιούμε ωστόσο.
Ήταν και είναι μια καλή ευκαιρία για να αντιληφθούν οι μεν γονείς πόσο σημαντικό έργο επιτελούν οι εκπαιδευτικοί στα σχολεία και στα παιδιά τους ,οι δε εκπαιδευτικοί πως ο ισχυρός συνδετικός κρίκος που τους ενώνει με τους μαθητές είναι οι γονείς που στη συντριπτική πλειοψηφία είναι αρωγοί, σε συγκινητικό σημείο, στη δύσκολη αυτή συγκυρία.