Από το 2017 έχει εγκατασταθεί στη Ζαγορά και ασχολείται με τη δημιουργία χειροποίητων κοσμημάτων. Η 34χρονη Άννα Φαρμακίδη, αποφάσισε να αφήσει πίσω της τους «τρελούς» ρυθμούς της πρωτεύουσας και να προσφέρει ποιότητα ζωής στον εαυτό της. Βέβαια δεν είναι η μόνη που αποφάσισε κάτι ανάλογο, καθώς κι άλλοι νέοι έχουν ακολουθήσει τον ίδιο τρόπο ζωής.
Η Άννα Φαρμακίδη μεγάλωσε στη Νίκαια του Πειραιά και κατάγεται από τη Σύμη. Έχοντας σπουδάσει διακόσμηση, αλλά χωρίς να καταφέρει να βρει δουλειά στο αντικείμενό της, απασχολήθηκε στην εστίαση. Το 2014, αποφασίζει ότι θέλει να κάνει κάτι δημιουργικό στη ζωή της και ξεκινά σεμινάρια κοσμήματος. Μέσα από την έρευνα που κάνει, βρίσκεται να σπουδάζει στην Στεμνίτσα Αρκαδίας, ενώ σκεφτόταν και τη Σύμη.
Το 2017 βρέθηκε στη Ζαγορά και πλέον κατοικεί μόνιμα στην περιοχή. Στην αρχή εργάζονταν στην εστίαση κι όπως η ίδια λέει «Γνώρισα κι αγάπησα τον κόσμο και με αγάπησε κι ο κόσμος. Οι Ζαγοριανοί είναι ανοιχτοί άνθρωποι κι αυτό φάνηκε από το πώς με αγκάλιασαν εμένα μια ξένη, όταν πρωτοήρθα στην περιοχή. Τώρα νιώθω κι εγώ Ζαγοριανή».
« Άλλαξε η συμπεριφορά μου, ηρέμησε το πρόσωπό μου…»
Όταν της ζητήθηκε να συγκρίνει τη ζωή στην πόλη με τη ζωή στη Ζαγορά, η απάντησή της και το ύφος της απάντησης, έδειχνα έναν άνθρωπο κατασταλαγμένο που ξέρει τι θέλει από τη ζωή του.
«Συγκρίνω πολύ έντονα τη ζωή στο χωριό με τη ζωή στην Αθήνα. Θεωρώ ότι στο χωριό έχεις πολύ περισσότερο χρόνο με τον εαυτό σου, να σκεφτείς και να αγαπήσεις. Είμαι σε ένα χωριό που η φύση οργιάζει. Η ίδια πλατεία στις 4 εποχές του χρόνου είναι διαφορετική» δηλώνει χαρακτηριστικά και συνεχίζει: «Μου λείπουν οι άνθρωποι, όχι η ζωή στην πόλη. Ακόμη μου λείπουν οι περισσότερες επιλογές στην Αθήνα, αλλά όποτε μπορώ κατεβαίνω κι απολαμβάνω αυτά που θέλω. Από το χωριό, δεν θα έφευγα. Μέσα από αυτή την αλλαγή άλλαξα κι εγώ η ίδια. Άλλαξε η συμπεριφορά μου, ηρέμησε το πρόσωπο μου».
Το 2020 άνοιξε το δικό της εργαστήριο αργυροχοΐας «ΣΥΝΔΕΤΗΡΑΣ jewels – jewelry workshop» κι όπως η ίδια αναφέρει «Ήταν κάτι ιδιαίτερο για την περιοχή. Χαίρομαι ιδιαίτερα γιατί ο κόσμος το αγκάλιασε αμέσως. Ασχολούμαι κυρίως με μέταλλα, ασήμι και κάποιες φορές με λίθους».
Όσον αφορά στα κοσμήματα τα οποία δημιουργεί, η ίδια επισημαίνει ότι «Μου αρέσει να δοκιμάζω διάφορες τεχνικές και να πειραματίζομαι με όγκους. Έχω τον χρόνο και την ηρεμία, να προγραμματίσω τη δουλειά στο εργαστήριο. Ασχολούμαι κυρίως με σκουλαρίκια, αλλά φτιάχνω κι άλλα κοσμήματα δαχτυλίδια, βραχιόλια. Το χωριό στηρίζει το εργαστήριο και φυσικά και οι τουρίστες που έρχονται στην περιοχή, επισκέπτονται το μαγαζί και βλέπουν τις δημιουργίες. Ενθουσιάζονται με τον χώρο γιατί όλα είναι χειροποίητα, από τα ράφια, μέχρι και τον πάγκο και όλα γίνανε την περίοδο της καραντίνας και τους εντυπωσιάζει να με βλέπουν να φτιάχνω κοσμήματα». Η Άννα μάλιστα σχεδιάζει να προωθήσει την επιχείρησή της και διαδικτυακά μέσω e-shop, ενώ την ενδιαφέρει το δημιουργικό κομμάτι. Όπως η ίδια εξομολογείται «Τώρα, θα ήθελα να το ψάξω στο δημιουργικό κομμάτι, όχι τόσο στο εμπορικό. Θα μου άρεσε να κυνηγήσω το εικαστικό κόσμημα. Θέλω να γίνω πιο εικαστική μέσω των δημιουργιών μου».
Προοπτική για συνεταιρισμούς νέων – Αγωνία για τις υπηρεσίες υγείας
Το 24ωρο της Άννας μοιράζεται μεταξύ δουλειάς, σπιτιού και καλής παρέας με φίλους. Το πρωί θα πάει στο εργαστήριο όπου θα δημιουργήσει ή θα σχεδιάσει. «Μπορεί να καταπιαστώ με ένα κόσμημα, να μην μου βγει όπως το έχω φανταστεί, να μου έρθει μια ιδέα και να το δουλεύω για κανά δυο ημέρες. Το μεσημέρι θα πάω σπίτι. Σε πέντε λεπτά είμαι σπίτι. Οι αποστάσεις δεν έχουν καμία σχέση με την πόλη. Μετά το απόγευμα θα ξαναπάω στο εργαστήριο και το βράδυ θα βρεθώ με φίλους. Η παρέα είναι πολύ σημαντική. Είμαι προσαρμοστικός άνθρωπος και μου ταιριάζει αυτός ο τρόπος ζωής».
Η ίδια αναφέρει ότι έχει διατηρήσει φιλίες και από την Αθήνα αλλά και από την Στεμνίτσα, όπου σπούδαζε.
Ωστόσο, δεν κρύβει και την αγωνία της, όσον αφορά στις παροχές υγείας που προσφέρει ένα χωριό. «Αν είχα παιδιά μπορεί και να με φόβιζε λόγω του ότι δεν έχoυμε οργανωμένο Κ.Υ. στην περιοχή. Όταν πριν από χρόνια είχα ένα πρόβλημα υγείας, κατέβηκα στον Βόλο. Θα πρέπει κάτι να γίνει με το θέμα της υγείας στην περιοχή» αναφέρει μεταξύ άλλων.
Η Άννα, αναφέρεται και σε άλλα νέα παιδιά τα οποία έχουν επιλέξει να μείνουν στο χωριό κι όπως λέει «Ήρθαν πολλοί νέοι το καλοκαίρι. Ασχολήθηκαν με τα κτήματα, τα χωράφια και σκέφτονται να μείνουν στην περιοχή. Εμένα με ενδιαφέρει οι νέοι επαγγελματίες να κάνουμε έναν συνεταιρισμό. Υπάρχουν πολλές προοπτικές που είναι ανεκμετάλλευτες. Μπορούμε να ενεργοποιηθούμε. Πολλά νέα παιδιά, ανέλαβαν τις δουλειές των γονιών τους κι επέστρεψαν στην περιοχή. Υπάρχουν παιδιά που ασχολούνται με τον τουρισμό, την εστίαση κ.ά.».
Κλείνοντας αυτή την όμορφη συζήτηση, η Άννα τονίζει πως «το βίωμά μου είναι να παρατηρούμε τον εαυτό μας και τι μας κάνει καλό. Οι δοκιμές στη ζωή μας, δεν είναι πάντα άσχημες».