Εκδήλωση ΚΚΕ για την οικονομική κρίση

«Η εργατική τάξη πρέπει να διαφυλάξει την πολιτική της αυτοτέλεια και να βάλει πλώρη για την κατάργηση της καπιταλιστικής κοινωνίας που στηρίζεται στην εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο, βάζοντας στο χρονοντούλαπο της ιστορίας τόσο το φασισμό, όσο και τη μήτρα που τον γεννάει, την αποτρόπαια αστική Δημοκρατία της εκμετάλλευσης», τονίστηκαν μεταξύ άλλων στην εκδήλωση με θέμα: «Οικονομική κρίση και Δεύτερος Παγκόσμιος Πόλεμος, συμπεράσματα για το σήμερα, στην εργατική εξουσία η διέξοδος», που οργάνωσε χθες το βράδυ στο Μεταξουργείο η Ν.Ε. Μαγνησίας του ΚΚΕ.

Μετά το χαιρετισμό του γραμματέα της οργάνωσης κ. Γ. Λούμα και την παρουσίαση οπτικοακουστικού υλικού, μίλησε ο κ. Χρ. Μπαλωμένος, συνεργάτης της Ιδεολογικής Επιτροπής της ΚΕ του ΚΚΕ, τονίζοντας, μεταξύ άλλων, πως «η περίοδος του Μεσοπολέμου στη Γερμανία αποτελεί μία περίοδο που προσφέρεται για να ξεκαθαριστούν ερωτήματα όπως ποια είναι η σχέση μεταξύ ειρήνης και πολέμου στον καπιταλισμό, ποια είναι η σχέση της αστικής δημοκρατίας με το φασισμό κ.ά.

Όσον αφορά στο χαρακτήρα του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου μπορούμε να πούμε ότι ήταν ένας πόλεμος ιμπεριαλιστικός άρα άδικος από την πλευρά όλων των αστικών κρατών. Ο ταξικός χαρακτήρας της Γερμανίας του Χίτλερ ήταν ο ίδιος με αυτόν της Αγγλίας του Τσόρτσιλ και των ΗΠΑ του Ρούζβελτ. Αντίθετα, από την πλευρά της Σοβιετικής Ένωσης και των εθνικοαπελευθερωτικών κινημάτων ήταν δίκαιος και επιβεβλημένος. Η Σοβιετική Ένωση έχοντας καταργήσει την εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο είχε καταργήσει και το κίνητρο της συμμετοχής στο μοίρασμα και το ξαναμοίρασμα του κόσμου. Υποχρεώθηκε σε έναν πόλεμο που προκάλεσε ο ιμπεριαλισμός και που η ίδια δεν τον ήθελε. Κι όμως η συνεισφορά προς όφελος των λαών ήταν τεράστια και αποτέλεσε ένα από τα μεγαλύτερα ιστορικά κατορθώματα. Η περίοδος του μεσοπολέμου όμως στη Γερμανία προσφέρεται και για την εξαγωγή συμπερασμάτων όσον αφορά στη λεγόμενη «θεωρία των άκρων». Η λεγόμενη Δημοκρατία της Βαϊμάρης (1918-1933) απέδειξε έμπρακτα ότι το ένα άκρο, ο φασισμός, και η καπιταλιστική «μέση οδός» λειτουργούν ως «δυο χέρια που το ‘να νίβει τ’ άλλο και τα δυο μαζί το πρόσωπο».

Η ίδια σχέση αναπτύσσεται και σήμερα ανάμεσα στη Χρυσή Αυγή και τα υπόλοιπα αστικά κόμματα. Και οι δύο εξυπηρετούν από διαφορετικές θέσεις τον ίδιο σκοπό, την περιφρούρηση των κεφαλαιοκρατικών σχέσεων παραγωγής.

Φασισμός και αστική δημοκρατία έχουν ο ίδιο ταξικό περιεχόμενο. Αυτά τα δύο άκρα καθορίζονται στο επίπεδο της οικονομίας, εκεί όπου φαίνονται καθαρά τα αντιτιθέμενα συμφέροντα των διάφορων τάξεων. Εκεί φαίνεται καθαρά ότι αυτά τα δύο άκρα είναι η εργασία και το κεφάλαιο…».

Αντ. Φωκίδης