Τoυ Γεώργιου Καπουρνιώτη
Προσπαθώντας να θυμηθούμε στιγμές της προηγούμενης χρονιάς, θα δούμε πως το 2020 μας επιφύλαξε πολλές δυσάρεστες εκπλήξεις. Γνωρίσαμε τον κορωνοϊό, μετρήσαμε πολλές απώλειες ανθρώπινων ζωών εξαιτίας του και το δράμα ακόμα συνεχίζετε… Θα συνεχίσει έτσι και αυτή η χρονιά; Οι προβλέψεις είναι δύσκολο πράγμα, ιδίως όταν αφορούν στο μέλλον. Γι’ αυτό ας κοιτάξουμε πίσω, πριν δούμε μπροστά.
Όλα ξεκίνησαν έναν χρόνο πριν, όταν ακούσαμε για το πρώτο κρούσμα Covid – 19 στην Ελλάδα. Μια 38χρονη γυναίκα στη Θεσσαλονίκη που είχε πρόσφατα ταξιδέψει στην Ιταλία, ήταν το πρώτο επιβεβαιωμένο κρούσμα κορωνοϊού στην Ελλάδα. Εκεί χάσαμε τη γη κάτω από τα πόδια μας, αφού διαπιστώσαμε πως ο ιός όχι μόνο υπάρχει αλλά άρχισε σιγά σιγά να μολύνει και συμπολίτες μας. Από εκεί και πέρα τα κρούσματα κάθε μέρα αυξάνονταν εκθετικά. Το κράτος προσπαθώντας να διαχειριστεί την κατάσταση και να μειώσει τη διασπορά, μάς στέρησε το Πάσχα, παροτρύνοντάς μας να μείνουμε σπίτι. Ήταν ένα Πάσχα που δεν ήταν γιορτή αλλά είχε κάτι από αληθινή κατάνυξη. Φιγούρες γειτόνων στα μπαλκόνια των γύρω σπιτιών φώναζαν το Μεγάλο Σάββατο, στις 12 το βράδυ το «Χριστός Ανέστη», κρατώντας τις λαμπάδες τους. Έπειτα αντάλλασσαν μεταξύ τους ευχές που περιλάμβαναν τη λέξη «Υγεία», για να επικοινωνήσουν με κάποιον ώστε να αισθανθούν κάπως καλύτερα. Ήταν μία πρωτόγνωρη κατάσταση για όλους μας αλλά τουλάχιστον η πλειονότητα από εμάς ήμασταν στα σπίτια μας υγιείς, παρέα με τους αγαπημένους μας ανθρώπους.
Εκείνη την περίοδο, μπορούσαμε να προβλέψουμε πως η ανεργία θα αυξηθεί με γοργούς ρυθμούς. Πολλά καταστήματα λιανικού εμπορίου, δεν μπόρεσαν να ξανανοίξουν πια. Εκατοντάδες συνάνθρωποί μας, έχασαν τη δουλειά τους. Το Πάσχα που αποτελεί την καλύτερη περίοδο για τα μαγαζιά αφού, νονοί, νονές, κουμπάροι, φίλοι ανταλλάσσουν δώρα μεταξύ τους, η αγορά ήταν κλειστή. Ευνοηθήκαν μόνο οι μεγάλες αλυσίδες καταστημάτων που διέθεταν e-shop. Οι μικρομεσαίες επιχειρήσεις επλήγησαν κυριολεκτικά.
Ακολούθησε ένα αλλιώτικο καλοκαίρι, γιατί πιστέψαμε πως πλέον θα είμαστε ελεύθεροι και προσωρινά θα ξεμπερδεύαμε από τον κορωνοϊό λόγω των πολύ υψηλών θερμοκρασιών που σημειώθηκαν. Άνοιξαν τα σύνορα στη χώρα μας, γεμίσαμε τουρίστες και συνεχίστηκε η διασπορά του Covid–19. Επιπροσθέτως, μάς απαγόρεψαν τις εξόδους μέχρι πρωίας με αποτέλεσμα η διασκέδαση των νέων να αποτελεί αναμνήσεις του παρελθόντος.
Το 2020 αποτέλεσε τη χρονιά που γιορτάσαμε τα γενέθλιά μας, μόνοι μας, χωρίς φίλους ή μαζί με τις οικογένειές μας, μία κατάσταση που δεν είχαμε ζήσει ποτέ ξανά. Πολλοί συνάνθρωποί μας σβήνανε κεράκια τούρτας μέσω διαδικτύου και ακούγανε τηλεφωνικώς ή μέσω των social media τους αγαπημένους τους, να τους τραγουδούν για χαρούμενα γενέθλια ή να τους στέλνουν ευχές. Υπήρχε φόβος. Φόβος μήπως διασπείρουμε τον κορωνοϊό στα αγαπημένα μας πρόσωπα και ιδιαιτέρως σε αυτά που ανήκουν στις ευπαθείς ομάδες. Κάπως έτσι η κάμερα του κινητού μας ή του υπολογιστή μας, έγινε το μέσο για να μπορούμε να δούμε τους γονείς μας, τους φίλους μας, τους συγγενείς μας.
Μάθαμε και βιώσαμε τι θα πει τηλεργασία και τηλεκπαίδευση. Η πλειονότητα των μαθημάτων έγινε διαδικτυακά. Μαθητές και εκπαιδευτικοί όλων των ηλικιών, έμαθαν να χρησιμοποιούν υπολογιστές και να προσαρμόζουν το μάθημα μέσα από αυτούς. Πόσο δύσκολο ήταν το γεγονός ότι δεν είχαμε άμεση επικοινωνία με τους μαθητές μας, δεν μπορούσαμε να τους δούμε, να τους εξηγήσουμε από κοντά δύσκολες έννοιες και γενικότερα να σταθούμε δίπλα τους όταν μάς χρειάζονταν.
Τον Σεπτέμβριο οι μαθητές επέστρεψαν στα σχολεία με μάσκες. Ήταν δύσκολο να γνωρίσουμε τα πρόσωπά τους πίσω από ένα κομμάτι ύφασμα. Δε μπορούσαμε να καταλάβουμε από την έκφραση των προσώπων τους αν κατανοούν τα όσα λέμε στο μάθημα. Νιώθαμε άσχημα ως εκπαιδευτικοί για την κατάσταση που επικρατούσε. Και μετά από λίγο καιρό, ξανά τηλεκπαίδευση.
Φτάνοντας στα Χριστούγεννα και με ήδη σχεδόν ενάμιση μήνα κλειστά τα μαγαζιά, η κυβέρνηση έπρεπε να δράσει άμεσα, προκειμένου να κινηθεί η αγορά. Κάπως έτσι μάθαμε το click – away. Έγινε μία προσπάθεια να ισορροπηθεί ο τζίρος των επιχειρήσεων, όμως πάλι χαμένες ήταν οι μικρομεσαίες επιχειρήσεις.
Η πανδημία του κορωνοϊού, εξάντλησε τη χώρα μας τόσο στον οικονομικό τομέα, όσο και στον χώρο της υγείας. Τα νοσοκομεία γέμισαν με πολλούς ασθενείς και το σύστημα υγείας της χώρας μας έφτασε στα όριά του. Πάρα πολλές επιχειρήσεις έβαλαν οριστικό λουκέτο και έμειναν άνεργοι χιλιάδες συνάνθρωποί μας. Μέχρι σήμερα στην Ελλάδα οι θάνατοι είναι περισσότεροι από 6.000 ενώ σε παγκόσμιο επίπεδο αγγίζουν τα 2,5 εκατομμύρια.
Τι να περιμένουμε από το 2021; Μπορούμε να σκεφτόμαστε θετικά; Δυστυχώς δεν έχουμε τη δυνατότητα να προβλέψουμε το μέλλον αλλά μπορούμε να το βλέπουμε αισιόδοξα. Το εμβόλιο, ήρθε να μάς υπενθυμίσει ότι υπάρχει ελπίδα. Ελπίδα να σωθούν ανθρώπινες ζωές και ιδιαίτερα οι ευπαθείς ομάδες γιατί για αυτές, ο ιός αυτός μπορεί να είναι απειλητικός για τη ζωή τους. Ίσως το εμβόλιο αυτό να είναι το κίνητρο για να επιστρέψουμε πάλι στην καθημερινότητά μας και στις συνήθειές μας. Επιδιώκουμε ένα καλύτερο αύριο. Ελπίζουμε ότι ο εμβολιασμός να σώσει τη ζωή μας και των αγαπημένων μας προσώπων. Πιστεύουμε στην επιστήμη και ακούμε τις συμβουλές των ειδικών.