Με 15 βιβλία από την ελληνική πεζογραφία συνεχίζουμε το καλοκαιρινό αφιέρωμα στις νέες εκδόσεις. Πρόκειται για μυθιστορήματα ιστορικά, αστυνομικά, αλλά και βασισμένα σε ιστορικά πρόσωπα, καθώς και τρεις επιλογές από συλλογές διηγημάτων (αρκετοί αναγνώστες προτιμούν τη μικρή φόρμα), βιβλία που μετά την ανάγνωσή τους ήθελα να προτείνω και να μοιραστώ τις εντυπώσεις μου. Γι’ αυτό και με τους περισσότερους συγγραφείς έχουμε ήδη συνομιλήσει και δημοσιεύσει τις συνεντεύξεις στη «Θ». Σε μια εξόχως δύσκολη συγκυρία για τη χώρα μας, με την ψυχή στραμμένη στην ανείπωτη τραγωδία, η λογοτεχνία ας είναι μια παρηγοριά στη ζωή που οφείλει να συνεχίζεται.
Γρηγόρης Αζαριάδης, «Σκοτεινός λαβύρινθος», Μεταίχμιο
Νουάρ ατμόσφαιρα. Σκιές και σκοτεινά περιγράμματα ξεπηδούν από το παρελθόν, στοιχειώνουν το παρόν και αποτυπώνουν ξεκάθαρα το μέλλον. Κανείς δεν μπορεί να ξεφύγει από το μένος της εκδίκησης, κανείς δεν μπορεί να βάλει φρένο στον ιλιγγιώδη ρυθμό που έχει ο θάνατος όταν εκπορεύεται από το αδυσώπητο μίσος, γράφει η Κέλλυ Κρητικού στην Athens Voice.
Ο Γρηγόρης Αζαριάδης ξέρει να δημιουργεί μυθιστορήματα με ατμόσφαιρα, ένταση, χαρακτήρες, χωρίς όμως να μειώνει την αξία των περιγραφών και της λυρικότητας στα κείμενά του. Γι’ αυτό και ξεχωρίζει σαν παρουσία στο γίγνεσθαι της εγχώριας αστυνομικής λογοτεχνίας. Γι’ αυτό και ο «Σκοτεινός Λαβύρινθος» θα σε συναρπάσει.
Ευτυχία Γιαννάκη, «Πόλη στο φως», Ίκαρος
Καταξιωμένη πια συγγραφέας αστυνομικής λογοτεχνίας, η Ευτυχία Γιαννάκη ολοκληρώνει την Τριλογία της Αθήνας με τον αστυνόμο Χάρη Κόκκινο να προσπαθεί να εξιχνιάσει ένα αποτρόπαιο έγκλημα, ενώ παράλληλα αναζητά την αλήθεια σε ένα άλλο έγκλημα στο οποίο είναι κατηγορούμενος ο γιος του. Έξυπνη πλοκή και αναγνωστική διαδρομή με ευρηματικότητα και σασπένς σε κάθε σελίδα που κερδίζει τον πιο απαιτητικό αναγνώστη μυθιστορημάτων του είδους.
Ελένη Κάζδαγλη Μαρκάκη, «Καφέ Ρουαγιάλ», Χάρτινη πόλη
Το «Καφέ Ρουαγιάλ», δεν είναι ιστορικό μυθιστόρημα. Αναφέρεται όμως στην ιστορία πολλών γενεών και είναι αναπόφευκτο να διατρέχει ποικίλες ιστορικές εποχές και τόπους. Κατά την πορεία της συγγραφής σταδιακά εμφανιζόταν η ανάγκη ιστορικής έρευνας, καθώς και έρευνας για τους τόπους όπου διαδραματίζονταν τα γεγονότα. Έτσι δεν μπορώ να υπολογίσω τον χρόνο που χρειάστηκα γι’ αυτό αποκλειστικά, είχε πει σε συνέντευξή της η συγγραφέας του εξαιρετικά καλογραμμένου μυθιστορήματος, που κερδίζει από την πρώτη σελίδα θετικές εντυπώσεις.
Θωμάς Κοροβίνης, «Ο θρύλος του Ασλάν Καπλάν», Άγρα
Σαλονίκη, Αύγουστος 1917. Το φλογερό και μοιραίο ρομάντζο ανάμεσα σε έναν Τουρκαλβανό, παλικαρά, καρδιοκατακτητή και ιδιότυπο εκφραστή της λαϊκής δικαιοσύνης και μια Ισπανοεβραία, πεντάμορφη τραγουδίστρια του καφέ-αμάν, διωγμένη από τους κόλπους της σεφαραδίτικης κοινότητας.
Ο μυθιστορηματικός φακός παρατηρεί στενά τις συνήθειες και τις αντιδράσεις των κατοίκων της πόλης, τις αναμεταξύ τους σχέσεις, την οικονομία, την πιάτσα, τα διασκεδαστήρια, τους τεκέδες, τα μοναστήρια, τα μπορντέλα. Ανασυστήνει έτσι την ανθρωπογεωγραφία των λαϊκών τάξεων της εποχής, με κυρίαρχο σύνθημα «Πρέπει να τσακίσουμε το τέρας του νεοφασισμού».
Μαγδαληνή Θωμά, «Μες στη νύχτα του κόσμου», Βακχικόν
Ερευνώντας ευαίσθητες και ως σήμερα ανέγγιχτες αλήθειες της σχετικά πρόσφατης ιστορίας των κρατών που ανήκαν στα σοσιαλιστικά κράτη, η Μαγδαληνή Θωμά καταθέτει ένα μυθιστόρημα που βασίζεται σε αληθινά γεγονότα. Ισορροπεί με τέχνη ανάμεσα στην ιστορική αλήθεια και σε στιγμές θρίλερ που μόνο από στόμα σε στόμα έχουν αποτυπωθεί μέχρι σήμερα.
Αμάντα Μιχαλοπούλου, «Μπαρόκ», Καστανιώτης
Μια διαφορετική ,άκρως ενδιαφέρουσα και αυτοαποκαλυπτική Αμάντα Μιχαλοπούλου, σε μια αντίστροφη πορεία από τα 50 χρόνια μέχρι και την περίοδο της κύησης, με τη γραφή που αγαπήθηκε από μεγάλη μερίδα του αναγνωστικού κοινού. Απαρτίζεται από 50 κεφάλαια – διηγήματα, το κάθε ένα από τα οποία θα μπορούσε να αποτελεί και μια «φωτογραφία» ή έναν στιγμιότυπο σταθμό από τον κάθε χρόνο της ζωής της συγγραφέως με αντίστροφη όμως φορά.
Μέσα από τις σελίδες του ο αναγνώστης μοιράζεται σκέψεις, βιώματα, εμπειρίες και κυρίως ένα ωραίο αναγνωστικό ταξίδι.
Άγης Πετάλας, «Εις την ψυχήν ελπίδα», Εστία
Στην Ελλάδα των ετών 1917-1920, ο Αλέξανδρος Α’, Βασιλιάς των Ελλήνων παρά τη θέλησή του, φανατικός αυτοκινητιστής, δεινός σπόρτσμαν και παθιασμένος μηχανολόγος, συνδέεται φιλικά με έναν ιταλοτραφή φουτουριστή ποιητή και επίδοξο κοινωνικό επαναστάτη, που ταλαντεύεται αμήχανα ανάμεσα σε δύο αντιθετικούς τρόπους ύπαρξης: Την ειρωνική και την ηρωική στάση ζωής.
Στη χαραυγή ενός μοντέρνου, ελπιδοφόρου όσο και δυσοίωνου 20ού αιώνα, οι πρωταγωνιστές αυτού του βιβλίου αναζητούν μανιωδώς τη «Νέα Ζωή», προσπαθώντας να ψηλαφήσουν έναν στόχο προσωπικής και συλλογικής ελευθερίας.
Γιώργος Πράτανος, «Ο ανεπιθύμητος νεκρός», Διόπτρα
Ξεκινώντας από τον θάνατο του Νίκου Καζαντζάκη, το μυθιστόρημα που βασίζεται στη δημοσιογραφική έρευνα εξιστορεί τις προσπάθειες της Ελένης Καζαντζάκη να καταφέρει να φέρει τη σορό του μεγάλου λογοτέχνη στην Κρήτη. Κεντρικός ήρωας του βιβλίου και ο νεαρός τότε δημοσιογράφος Φρέντυ Γερμανός. Ένα εξαιρετικά καλογραμμένο μυθιστόρημα που αγγίζει ευαίσθητες χορδές της τότε ελληνικής πραγματικότητας.
Γιάννης Σκαραγκάς, «Λαχτάρα που περίσσεψε από χτες», Κριτική
Στην Αλεξάνδρεια του 1881 με τις γυναίκες να παίζουν πρωταγωνιστικό ρόλο, σε όλη την πλοκή του έργου, το καινούργιο βιβλίο του Γιάννη Σκαραγκά είναι ένα απρόβλεπτο ιστορικό μυθιστόρημα για την καταστροφική δύναμη που έχουν οι λέξεις σε έναν γάμο, σε μια χώρα, σε μια ολόκληρη εποχή. Ο Γιάννης Σκαραγκάς επέλεξε μια μεταβατική εποχή, έχοντας έτσι την ευκαιρία να ερευνήσει την αλληλεπίδραση της κοινωνίας (που αλλάζει) και των ανθρώπων που είτε υφίστανται τις αλλαγές αυτές ή τις καθοδηγούν.
Πασχαλία Τραυλού, «Άνθρωποι από στάχτη», Θεοί από στάχτη
Δύο βιβλία της Πασχαλίας Τραυλού μιας συγκλονιστικής ιστορίας για τον ρατσισμό και τον έρωτα, την τέχνη και την τόλμη της ζωής, την προκατάληψη και την ελευθερία μέσα στις στάχτες του Β’ Παγκόσμιου Πολέμου, με την αφηγηματική δεξιότητα της Πασχαλίας Τραυλού.
Φωτεινή Τσαλίκογλου, «Ο Έλληνας Ασθενής», Καστανιώτης
Την ομορφιά που θα σώσει τον κόσμο, αλλά και την τρέλα, το παραλήρημα, τον πόθο κατοχής, τον τρόμο της εγκατάλειψης που σημαδεύουν τη ζωή πέντε γενεών, πραγματεύεται στο πρόσφατο μυθιστόρημά της η γνωστή καθηγήτρια Ψυχολογίας και συγγραφέας στον «Έλληνα Ασθενή».
Ο Έλληνας Ασθενής συνομιλεί με τη φθορά: Εγώ είμαι αυτό το μάρμαρο, δεν έχω ηλικία. Αυτό που λείπει με κάνει να ζω.
Άλλωστε, το τέλος είναι ένα ψέμα. Να πεθαίνεις είναι να φεύγεις για λίγο.
Χρήστος Χωμενίδης, «Φοίνικας», Πατάκης
Εμπνευσμένο από τη ζωή του Άγγελου Σικελιανού και της Εύας Πάλμερ, ο Χωμενίδης καταφέρνει με την πένα του να δώσει έμφαση στο «ποίημα» κι όχι τόσο στον ποιητή, πλέκοντας ένα μυθιστόρημα που όπως ο ίδιος έχει πει, είναι έργο ζωής. Ήδη έχει αγαπηθεί από το αναγνωστικό κοινό.
Δημήτρης Κανελόπουλος, «Ο θάνατος του αστρίτη και άλλες ιστορίες», Κίχλη
Η πρώτη συλλογή διηγημάτων μου, όπως εξηγεί ο ίδιος ο συγγραφέας με τίτλο «Ο θάνατος του αστρίτη και άλλες ιστορίες», αποτελεί προϊόν αφύπνισης της μνήμης για τον γενέθλιο τόπο. Σε αυτή την ανάκληση του κόσμου του χθες με ώθησε η φθορά των ήχων, των λέξεων, των εικόνων, καθώς και η απώλεια ανθρώπων, πραγμάτων και καταστάσεων στο πέρασμα του χρόνου. Οδηγός μου στο ταξίδι αυτό δεν ήταν η νοσταλγία. Θέλησα απλώς να διασώσω από τη λήθη εκείνες τις σκοτεινές και θλιβερές όψεις της ζωής που αφήνει στη σκιά ο εξωραϊσμός της μνήμης.
Γιώργος Σκαμπαρδώνης, «Λεωφορείο: 19 στάσεις», Πατάκης
Σε κάθε περίπτωση έχουμε ένα υβριδικό αφήγημα όπου η μυθοπλασία είναι αξεδιάλυτα μπλεγμένη με τη βιογραφία, την επινόηση, τις λοξές ματιές του χρονογράφου και τις αυτό – αναλύσεις. Παντού, όμως, σε κάθε γραμμή, πίσω από κάθε λέξη βρίσκεται ο Σκαμπαρδώνης – συγγραφέας και οι 19 στάσεις του λεωφορείου του δεν είναι παρά μία ακόμα στάση στο δημιουργικό του έργο (Γ. Μπασκόζος).
Μαρία Στασινοπούλου, «Χαμηλή βλάστηση», Κίχλη
Ιστορίες που προϋποθέτουν προσεκτική ματιά πάνω σε πρόσωπα και γεγονότα ξεχωριστού ενδιαφέροντος. Στιγμιότυπα από την καθημερινή ζωή ιδωμένα με διάθεση ειρωνική και χιουμοριστική, που κάποτε ερωτοτροπεί με το ανέκδοτο. Τα πράγματα έγιναν όπως περιγράφονται, ίσως και διαφορετικά, μπορεί όμως και να επινοήθηκαν ή να υλοποιήθηκαν με το συνταίριασμα φαντασίας και πραγματικότητας. Λόγος πυκνωμένος, που εστιάζει στο απλό και στο αλλότριο και εκτείνεται άλλοτε σε ελάχιστες αράδες και άλλοτε σε λίγες ή περισσότερες σελίδες.
Eπιμέλεια: Χαριτίνη Μαλισσόβα