Πρωτογενές πλεόνασμα πέτυχε να εμφανίσει το 2012 η κυβέρνηση, στις δαπάνες του ευρύτερου δημοσίου τομέα. Μετά από αλλεπάλληλες αναθεωρήσεις των στόχων του ελληνικού Προγράμματος επί τα χείρω, κάθε φορά που ο έλεγχος της τρόικα έδειχνε απόκλιση κατά τη διάρκεια του 2012, το υπουργείο Οικονομικών διαπιστώνει πως «τα στοιχεία της Γενικής Κυβέρνησης επιβεβαιώνουν ότι η Κυβέρνηση επέτυχε τους δημοσιονομικούς της στόχους για το 2012».
Τα ταμειακά στοιχεία για το πρωτογενές ισοζύγιο (δηλαδή αυτό χωρίς τις δαπάνες για τόκους) της Γενικής Κυβέρνησης, σε μη ενοποιημένη βάση, εμφανίζουν ένα πλεόνασμα της τάξεως των 434 εκατ. ευρώ το δωδεκάμηνο του 2012, έναντι ελλείμματος 3,5 δισ. ευρώ την αντίστοιχη περίοδο του 2011.
Θετικά αξιολογείται κατ’ αρχήν και το γεγονός πως στο τελευταίο τρίμηνο του 2012 μειώθηκαν ταυτόχρονα τόσο το έλλειμμα, όσο και οι ληξιπρόθεσμες υποχρεώσεις και μάλιστα κατά 700 εκατ. ευρώ το μήνα Νοέμβριο, πριν καν έλθουν δηλαδή οι δόσεις-μαμούθ των δανείων από την Τρόικα.
Συγκεκριμένα, από τον Οκτώβριο του 2012, οι ληξιπρόθεσμες υποχρεώσεις της Γενικής Κυβέρνησης μειώνονται συνεχώς και διαμορφώθηκαν στα 8.773,6 εκατ. ευρώ (μαζί με τις εκκρεμείς επιστροφές φόρων), από 9.467,2 εκατ. ευρώ το Νοέμβριο του 2012.
Σημαντική είναι πλέον και η συμμόρφωση των φορέων του ευρύτερου δημόσιου τομέα, στην προσπάθεια για «συμμάζεμα» και έλεγχο των δαπανών τους. Το ποσοστό των φορέων της Γενικής Κυβέρνησης που δίνει στοιχεία και τηρεί το Μητρώο Δεσμεύσεων (το οποίο και αποτελεί εργαλείο ώστε να μην αναλαμβάνονται υποχρεώσεις πέραν των διαθέσιμων πιστώσεων, ανήλθε στο 85%) προσεγγίζοντας το στόχο του Προγράμματος που είναι για 90%, ενώ το Δεκέμβριο του 2011 το αντίστοιχο ποσοστό ήταν μόλις 59%.
Σύμφωνα με κύκλους του υπουργείου, «αυτές οι θετικές εξελίξεις στην εκτέλεση του Προϋπολογισμού καταδεικνύουν ότι η προσπάθεια δημοσιονομικής εξυγίανσης, προσαρμογής και πειθαρχίας αποδίδει καρπούς, διαμορφώνοντας τις απαραίτητες συνθήκες για τη σταθεροποίηση και τη σταδιακή επανεκκίνηση της οικονομίας».
“H Ελλάδα εξαντλημένη σε μια αδιάφορη Ευρώπη”
«H Ελλάδα εξαντλημένη σε μια αδιάφορη Ευρώπη» τιτλοφορεί ανάλυσή του στην εφημερίδα «Koριέρε Ντέλα Σέρα» ο γνωστός Ιταλός ιστορικός Ερνέστο Γκάλι Ντέλα Λότζια.
Ο Ιταλός αρθρογράφος αναφέρει ότι για τη διαφθορά, τις σπατάλες, τη φοροδιαφυγή, η ελληνική ιθύνουσα τάξη και μέρος του πληθυσμού, φέρουν ουσιαστικές ευθύνες, αλλά, στη συνέχεια, επικεντρώνεται στην περιγραφή της σημερινής κατάστασης.
«Το 50% των Ελλήνων ζει κοντά ή κάτω από το όριο της φτώχειας. Υπολογίζεται ότι εννέα στους δέκα Έλληνες απάλειψαν τα έξοδα για αγορά ρούχων και υποδημάτων» γράφει ο Ντέλα Λότζια.
Ο Ιταλός αρθρογράφος προσθέτει ότι η Ελλάδα, στις χώρες του ΟΟΣΑ, μετρά σήμερα τον μεγαλύτερο αριθμό παιδιών με βάρος χαμηλότερο από το κανονικό, σύμφωνα με την ηλικία τους και ότι η κυβέρνηση επέτρεψε στα σούπερ μάρκετ να πουλούν και ληγμένα προϊόντα, στο ένα τρίτο της τιμής τους.
«Στην Ελλάδα, μεταξύ των άλλων, μετά από ένα χρόνο, χάνεις το δικαίωμα στην περίθαλψη και πολλοί δεν έχουν να πληρώσουν ούτε τα πέντε ευρώ, αναγκαία για την εισαγωγή στα νοσοκομεία. Όλα αυτά δεν συμβαίνουν σε κάποια μακρινή περιοχή της Ασίας ή της Αφρικής, αλλά στην αγαπημένη μας Ευρωπαϊκή Ένωση» υπογραμμίζει η «Κοριέρε».
Και ο Ντέλα Λότζια, στη συνέχεια του άρθρου του, διερωτάται:
«Τι είδος Ένωσης είναι αυτή που παρακολουθεί με αδιαφορία, σε μεγάλο βαθμό, τις τρομερές εξελίξεις που λαμβάνουν χώρα σε ένα έστω και μικρό σκέλος της; Καταλαβαίνω την τρόικα, το δημοσιονομικό σύμφωνο και όλα τα υπόλοιπα, καταλαβαίνω τους αυστηρότατους περιορισμούς που οι Βρυξέλλες επέβαλαν στον ελληνικό προϋπολογισμό για να μην εκτροχιασθεί, αλλά είναι δυνατόν η χριστιανική και σοσιαλδημοκρατική Ευρώπη, με τα κομψά κοστούμια και τα τροφαντά πρόσωπα που βλέπουμε, μέσω τηλεοράσεως, στα Eurogrοup και στην Κομισιόν της, να μην έχει τίποτα να πει;».
«Είναι δυνατόν εκατοντάδες εκατομμύρια Ευρωπαίοι γεμάτοι φαγητό, να παρακολουθούν αδιάφοροι το θέαμα λίγων εκατομμυρίων Ελλήνων στο όριο της φτώχειας; Και επαναλαμβάνω: τι είδος Ευρωπαϊκής Ένωσης είναι αυτό;», καταλήγει ο Ντέλα Λότζια, ο οποίος, προτείνει, για παράδειγμα, «να περικοπεί για τρεις μήνες ο μισθός των υψηλόβαθμων στελεχών της Ένωσης, ώστε να αγορασθεί γάλα για τις ελληνικές οικογένειες».