Τοπικά

Πανελλήνια διάκριση μαθητή του Γυμνασίου φυλακών Βόλου

2o βραβείο σε πανελλήνιο διαγωνισμό στην κατηγορία «Ερωτική ποίηση»
2o βραβείο σε πανελλήνιο διαγωνισμό στην κατηγορία «Ερωτική ποίηση»

Το 2ο βραβείο στην κατηγορία «Ερωτική ποίηση» στον 5ο Πανελλήνιο Διαγωνισμό ποίησης και διηγήματος του Μορφωτικού Ομίλου Πετρούπολης απέσπασε μαθητής του Παραρτήματος του 6ου Γυμνασίου στο Ειδικό Κατάστημα Κράτησης Νέων Βόλου.

«Θα σε περιμένω» είναι ο τίτλος του ποιήματος, ενώ, σύμφωνα με λεγόμενα του μαθητή που μετέφεραν οι καθηγητές του,  ο ίδιος δεν περίμενε ποτέ να διακριθεί ένα από τα ποιήματα που έγραφε στο κελί του για να γεμίσει τις ατελείωτες ώρες μοναξιάς και σιωπής.

«Απλά έγραφα για να μιλήσω σε κάποιον. Δεν περίμενα ότι θα έπαιρνα βραβείο. Νιώθω, όμως, περήφανος κι ευχαριστώ τους δασκάλους μου που έστειλαν το ποίημά μου στο διαγωνισμό.  Το «Θα σε περιμένω» το έγραψα για την κοπέλα μου, που με ξέχασε και με πόνεσε πολύ» φέρεται να τόνισε ο μαθητής.

Το ποίημα του μαθητή αναμένεται να εκδοθεί σε ομαδικό τόμο μαζί με τα υπόλοιπα διακριθέντα ποιήματα και διηγήματα του διαγωνισμού. Ο διευθυντής του Γυμνασίου φυλακών Βόλου κ. Άγγελος Μιχόπουλος τόνισε πως «κάτι τέτοιες στιγμές οι δάσκαλοι αυτού του σχολείου συνειδητοποιούμε πόσο σημαντικό είναι να παλεύουμε γι’ αυτά τα παιδιά, που μέσα από την εκπαίδευση ανακαλύπτουν το δρόμο προς την ελευθερία». Παρατίθεται το ποίημα του μαθητή, που επιμελήθηκε η φιλόλογος κ. Αποστολία Κοτζαγιώτου.

Ενδεικτικό είναι το απόσπασμα από το ποίημα «Θα σε περιμένω»:

«… Ψάχνω κάποια λύση, μα δεν βρίσκω άκρη.

Θέλω μόνο να βγω από αυτό το σκοτάδι…

Φωνάζω, ουρλιάζω: «Σ ’αγαπώ, μη μ’ αφήνεις».

Κι απάντηση καμία. Ακούω τον αντίλαλό μου.

Τρέμω… τρέμω από το φόβο.

Πέφτω στα γόνατα… Παρακαλάω το Θεό.

Να μου δείξει μια ακτίνα φωτός. Μάταια!

Χάθηκαν όλα, χάθηκες κι εσύ. Έφυγες μακριά μου. Με ξέχασες.

Εγώ, όμως, σε θυμάμαι, δεν σε ξεχνώ, γιατί σ’ αγαπώ!

Θα περιμένω. Θα περιμένω όσο χρειαστεί. Ξέρω πως κάποτε θα με θυμηθείς.

Θα έρθεις να μου φωτίσεις το δρόμο.

Μέχρι τότε θα σε περιμένω στο μονοπάτι που με άφησες καθισμένος

σε μιαν άκρη, πάνω σε μια πέτρα σε σχήμα καρδιάς.

Όταν έρθεις, πρόσεξε. Πρόσεξε μην πέσεις στη λίμνη που γέμισα με τα δάκρυά μου…

Δάκρυα που έριξα για σένα. Να θυμάσαι πως σ’ αγαπώ και πως…

«Θα σε περιμένω».

 

Προηγούμενο ΆρθροΕπόμενο Άρθρο
Μοιραστείτε το