Του
ΓΙΑΝΝΗ ΜΟΥΓΟΓΙΑΝΝΗ
Η φαρσοκωμωδία ως θεατρικό είδος γνώρισε μεγάλες επιτυχίες στο ευρωπαϊκό θέατρο από όπου μπολιάστηκε και η ελληνική θεατρική δημιουργία κυρίως της μεταπολεμικής εποχής, όπου προικισμένοι θεατρικοί συγγραφείς ασχολήθηκαν με την καλλιέργεια αυτού του θεατρικού είδους και έδωσαν έργα με διαχρονική διάρκεια που αξιοποιήθηκαν και ερμηνεύτηκαν από άξιους ηθοποιούς τόσο στο θεατρικό σανίδι, όσο και στις κινηματογραφικές αίθουσες. Έργα που με το υψηλής ποιότητας χιούμορ – μακριά από χυδαιολογίες και με αφορμήσεις από τα καυτά κοινωνικά θέματα κάθε εποχής, δημιουργούσαν παραστάσεις ανάλαφρες που σκορπούσαν αφείδωλο γέλιο, ξαλάφρυναν την ψυχή του θεατή και παράλληλα τον προβλημάτιζαν πάνω στα ζητήματα που βιωματικά τον απασχολούσαν.
Μια τέτοια περίπτωση αποτελεί και το θεατρικό έργο που παρουσιάζεται αυτόν τον καιρό στο θέατρο της Παλαιάς Ηλεκτρικής από το ΔΟΕΠΑΠ – ΔΗΠΕΘΕ Βόλου. Πρόκειται για τη θεατρική δημιουργία των πολύ σημαντικών συγγραφέων Ασημάκη Γιαλαμά και Κώστα Πρετεντέρη με τίτλο «Μιας πεντάρας νιάτα» ενός έργου που είδε επανειλημμένα ανεβάσματα στην ελληνική σκηνή και με ερμηνευτές τους πλέον άξιους Έλληνες ηθοποιούς.
Το έργο αναφέρεται στις κοινωνικές συνθήκες του τύπου μας στα χρόνια γύρω στο 1960, τότε που τα συσσωρευμένα κοινωνικά και οικονομικά θέματα, ζητούσαν την εκτόνωσή τους. Τηρουμένης της πεντηκονταετούς απόστασης θάλεγε κανείς πως το έργο γράφτηκε έχοντας υπόψη τους οι συγγραφείς τα σημερινά κοινωνικά δεδομένα και τον εξ αυτών επιδράσεων στη συμπεριφορά των ανθρώπων.
Το Δημοτικό Περιφερειακό Θέατρο με τη σύγχρονη διοικητική του δομή είναι από τα λίγα στην περιφέρεια της Ελλάδας που εξακολουθεί να ανταποκρίνεται στον ιδρυτικό του σκοπό και να αντέχει στις ποικίλες εξωγενείς επιδράσεις και αντιδράσεις, με την επιμονή του ίδιου να βρίσκεται στις επάλξεις της θεατρικής δράσης και να παράγει θεατρικό προϊόν υψηλής ποιότητας.
Και φυσικά ολόκληρη η δράση του συσχετίζεται με την παρουσία στο τιμόνι του ΔΗΠΕΘΕ τού ταλαντούχου, εργατικού, οραματικού και ευρηματικού σκηνοθέτη Σπύρου Μαβίδη, ο οποίος από τον καιρό που παρέλαβε το παραπαίον και απροσανατόλιστο τότε Δημοτικό μας Θέατρο, κατόρθωσε να το αναδείξει αξιόπιστο μεταξύ όλων των θεατρικών σχημάτων της χώρας. Κι αυτό επιτεύχθηκε με την προσήλωση του Σπύρου Μαβίδη στο καθήκον του αλλά και την αξιοποίηση των θεατρικών ικανοτήτων που διαθέτει.
Η φετινή παράσταση του «Μιας πεντάρα νιάτα», χωρίς να χάσει τη ζωντάνια και το ίχνος της φρεσκάδας της αρχικής συγγραφικής έμπνευσης, κατόρθωσε να διαμορφώσει τους επιβαλλόμενους θεατρικούς χαρακτήρες, ικανούς να παρουσιάσουν το κλίμα της εποχής συγγραφής του έργου, προσφέροντας ανάλαφρη ευεξία, πλούσιο γέλιο και αβίαστη συγκίνηση. Κι όλα αυτά να υφαίνονται πάνω στον καμβά του κοινωνικού προβληματισμού που με τη διαχρονικότητά του αγγίζει και το σημερινό θεατή.
Η σκηνοθεσία αντίληψη του Σπύρου Μαβίδη έστησε μια εκπληκτική στην κυριολεξία παράσταση, φρέσκια, ζωηρή που δεν επέτρεπε στο θεατή να αφαιρεθεί ούτε λεπτό, ενώ η ευρηματική και σύντομη εναλλαγή των σκηνικών επέτρεπε στη διατήρηση αμείωτου ενδιαφέροντος του θεατή για την εξέλιξη της υπόθεσης.
Το καλλιτεχνικό αποτέλεσμα της παράστασης οφείλεται στην αγαστή συνεργασία όλων των παραγόντων που πιστεύοντας στις δυνατότητές του αξιοποίησαν κάθε ικανότητά τους στην κοινή τους προσπάθεια.
Πέραν από την αναφερθείσα σκηνοθετική ικανότητα του Σπύρου Μαβίδη και των βοηθών του Χαράλαμπου Παυλίδη και Γιώτας Θεολογίδου που εργάστηκαν με κοινή συνισταμένη τη φρεσκάδα του έργου, υπάρχουν τα κουστούμια -κατάλληλα για την κάθε περίπτωση ηθοποιού- καθώς και τα σκηνικά που υπέβαλαν την περιρρέουσα ατμόσφαιρα του έργου. Κι αυτά ανήκαν στην ταλαντούχο και ευρηματική μόνιμη συνεργάτιδα του ΔΗΠΕΘΕ Βόλου Ιωάννα Τουλούπη που οι σκηνογραφικές της ικανότητες και η αξία των σκηνικών και ενδυματολογικών απόψεων είναι ευρέως καταξιωμένα.
Τα τραγούδια και η μουσική της εποχής με τις ενορχηστρώσεις τους οφείλονται στο Γιώργο Ζαγόρη, ενώ η μουσική διδασκαλία στη Βάσω Ζαγόρη και οι φωτισμοί στο μόνιμο στέλεχος του ΔΗΠΕΘΕ Κώστα Τατάκο. Οι ανάλαφρες χορευτικές φιγούρες του προσκήνιου φέρουν τη χορογραφική επιμέλεια της Δέσποινας Ακρίβου.
Η δωδεκαμελής ομάδα των ηθοποιών – ερμηνευτών ενσάρκωσαν κατά τον πλέον πειστικό τρόπο τους ρόλους τους, δημιουργώντας μια παράσταση γεμάτη νεύρο, πειστική ερμηνεία και αφείδωλη προσφορά γέλιου, τόσον ο έμπειρος Θανάσης Ζέρβας όσον και οι ταλαντούχοι ερμηνευτές Ματίνα Καλογεροπούλου, Σταύρος Καραγιάννης, Ειρήνη Κουτρουμάνου, Νιόβη Κωστοπούλου, Αναστασία Μήττα, Αλέξανδρος Μπαλαμώτης, Χαράλαμπος Παυλίδης, Μαρία Περδίκη, Απόστολος Τσιρώνης και ο Γαβριήλος Μουσκής, όλοι δοκιμασμένοι και ταλαντούχοι ερμηνευτές ζωντάνεψαν ένα ενδιαφέρον έργο.
Άφησα τελευταίο τον καθοδηγητή και εμπνευστή του ΔΗΠΕΘΕ Βόλου Σπύρο Μαβίδη που οι ικανότητες και το μεράκι που διαθέτει τον καθιστούν δεκαπέντε χρόνια αδιαμφισβήτητο διευθυντή του ΔΗΠΕΘΕ. Όμως το κοινό των παραστάσεων που πλημμυρίζει κάθε φορά το θέατρο, το εντυπωσίασε η υποκριτική ερμηνεία του Μαβίδη στο ρόλο του Πασχάλη, ένα ρόλο που τον αξιοποίησε στο μέγιστο βαθμό, κατέδειξε τις μεγάλες ερμηνευτικές του ικανότητες και έπλασε έναν από τους καλύτερους ρόλους της καριέρας του. Μπράβο του.