Συνάντηση μουσικής και ποίησης

Μια μοναδική μυσταγωγία λόγου και μουσικής απόλαυσαν όσοι είχαν την τύχη να βρεθούν αργά το βράδυ της περασμένης Παρασκευής 11 τ.μ. στον Πολυχώρο Τέχνης Φουντούλη. Μυσταγωγοί δύο Βασίληδες, που τιμούν με την καλλιτεχνική παρουσία και προσφορά τους την πόλη μας – και όχι μόνο. Ο Βασίλης Μητσάκης και ο Βασίλης Αγροκώστας, με ένα άψογο σκηνοθετικά καλλιτεχνικό δέσιμο, με όλη την ερμηνευτική τους αυτοτέλεια. Ο πρώτος με την εκπληκτικότερα ίσως από κάθε άλλη φορά αισθαντική εκφορά του λόγου του, είτε επρόκειτο για ανάγνωση πεζού, είτε για απαγγελία ποιήματος και ο δεύτερος με την περίτεχνη ερμηνεία του στο μουσικό – τραγουδιστικό μέρος της βραδιάς. Ωστόσο, αναμφισβήτητος πρωταγωνιστής ήταν ο τιμώμενος της βραδιάς, με την ευκαιρία της συμπλήρωσης 100 χρόνων από τη γέννησή του, Νομπελίστας ποιητής μας Οδυσσέας Ελύτης. Ο ίδιος ήταν και ο καταλύτης που ενίσχυσε την ικανότητα των ταλαντούχων παρουσιαστών-ερμηνευτών του εξαίσιου έργου του, μελοποιημένου κι μη, να ξεπεράσουν κι αυτό τον εαυτό τους και που κορύφωσε με τη νοηματική ποιότητα του παρουσιασμένου έργου του τη σπάνια αυτή μέθεξη των φιλότεχνων ακροατών της εκδήλωσης.

Και μια και ο λόγος για το θεματικό φορτίο της απόλυτα πετυχημένης αυτής μουσικο-φιλολογικής βραδιάς, σημειώνω πως οι δύο καλλιτέχνες έδωσαν στο κοινό μια όντως ολοκληρωμένη γεύση από την ποίηση, τη σκέψη και την προσωπικότητα του Ελύτη, όπως αυτή βγήκε μαστορικά, όχι μόνο μέσα από το πασίγνωστο πια, λόγω κυρίως της μελοποίησής του από το Θεοδωράκη, «Άξιον εστί», αλλά και μέσα από άλλα μελοποιημένα ποιήματα, καθώς και από κομμάτια του άγνωστου στους πολλούς δοκιμιακού λόγου του ποιητή, αλλά και από αποσπάσματα συνεντεύξεών του, καθώς κι αυτής ακόμα της ομιλίας του στην Ακαδημία της Στοκχόλμης τη βραδιά της βράβευσής του (10 Δεκεμβρίου του 1979) με το Νόμπελ Λογοτεχνίας.

Στο μουσικό μέρος της εκδήλωσης, εκτός από τα περιλαμβανόμενα στο μελοποιημένο από το Μίκη Θεοδωράκη «Άξιον εστί», πέντε κομμάτια («Ένα το χελιδόνι», «Με τον λύχνο του άστρου», «Της δικαιοσύνης ήλιε νοητέ», «Της αγάπης αίματα» και «Ανοίγω το στόμα μου») ακούστηκαν ακόμα και τα παρακάτω επίσης μελοποιημένα ποιήματα του Ελύτη, με το συνθέτη τους μέσα σε παρένθεση: «Παράπονο» (Δημ. Παπαδημητρίου, «Όμορφη παράξενη πατρίδα» (Δημ. Λάγιος), «Το μελισσάκι» (Νέα Βενετσάνου), «Δελφινοκόριτσο» (Λίνος Κόκοτος), «Όλα τα πήρε το καλοκαίρι» (Δημ. Παπαδημητρίου), «Κάτω στης Μαργαρίτας τ’ αλωνάκι» (Γιάν. Μαρκόπουλος), «Του μικρού βοριά» (Μίκης Θεοδωράκης), «Γεια σου, κύριε μενεξέ» (Δημ. Λάγιος) και «Μαρίνα» (Μίκης Θεοδωράκης).

Κώστας Λιάπης