Το τρένο της λήψης μέτρων για την προστασία του περιβάλλοντος χάνεται και ο Βόλος πρέπει να αποφασίσει αν θα αυξήσει το πράσινο και αν θα επιβάλλει μέτρα σε βιομηχανίες και πηγές ρύπανσης όπως το λιμάνι, εάν θέλει να «ζήσει».
Σε ημερίδα που πραγματοποιήθηκε χθες στο Δήμο για την ανάπτυξη των τοπικών σχεδίων αντιμετώπισης της κλιματικής αλλαγής, ξεκαθαρίστηκε από τους συμμετέχοντες επιστήμονες ότι δεν υπάρχει χρόνος για άλλες καθυστερήσεις, ενώ επισημάνθηκε πως οι πολίτες δεν είναι ευαισθητοποιημένοι, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι κυριαρχεί η αδιαφορία για τα θέματα περιβάλλοντος.
Οι επιπτώσεις για το Βόλο από το 2021 με ορίζοντα το 2050 θα είναι μεγάλες και τα στοιχεία που παρουσίασε ο εκπρόσωπος της WWF Αχιλλέας Πληθάρας, αναφέρουν ότι ο Βόλος θα αντιμετωπίζει καύσωνα 15 ημέρες το χρόνο, ενώ για περισσότερες από 20 νύχτες η θερμοκρασία θα ξεπερνά τους 20 βαθμούς. Οι βροχοπτώσεις θα αυξηθούν κατά 10% , με ταυτόχρονη αύξηση του βαθμού δυσφορίας.
Δυσοίωνες οι προβλέψεις και του καθηγητή Αγρομετεωρολογίας του Πανεπιστημίου Θεσσαλίας κ. Ν. Δαλέζιου.
Σύμφωνα με τον ίδιο, η θερμοκρασία στη Θεσσαλία αναμένεται να αυξηθεί κατά 2,8 βαθμούς τα επόμενα χρόνια και αυτό θα σηματοδοτήσει την αλλαγή στην ποιότητα της ζωής.
«Όλα συμβαίνουν γιατί δεν συμφωνούν τα κράτη στη λήψη μέτρων για την προστασία του περιβάλλοντος. Αντιμετωπίζουμε μείωση των βροχοπτώσεων σε ποσοστό 20%, ενώ αυξάνονται τα φαινόμενα των πλημμυρών και της ξηρασίας. Ζητούμενο είναι η σωστή διαχείριση των φυσικών πόρων για να μη χάνουμε πολύτιμα αγαθά όπως τα νερά» τόνισε ο καθηγητής.
Η Μαγνησία αντιμετωπίζει κάθε χρόνο καύσωνες στα μέσα ή στα τέλη Ιουνίου, καθώς και στις αρχές και στο τέλος Ιουλίου. Ο κ. Δαλέζιος τόνισε πως οι ημέρες του καύσωνα θα αυξηθούν αν δεν ληφθούν μέτρα.
Πρότεινε να συνεχιστεί το πρόγραμμα της ανάπτυξης τοπικών σχεδίων για την αντιμετώπιση της κλιματικής αλλαγής με την προϋπόθεση ότι ο Δήμος θα λάβει μέτρα για την αύξηση του πρασίνου μέσα από μελέτες θερμικών νησίδων.
Θα πρέπει να σχεδιάσει την επιθυμητή μείωση της θερμοκρασίας κατά 2 βαθμούς τουλάχιστον μέσα στο αστικό κέντρο, με ανάπτυξη πλατειών και αποτσιμεντοποίηση.
Η αντιδήμαρχος κ. Νατάσσα Οικονόμου αναφέρθηκε στις δράσεις που πραγματοποιεί ο Δήμος με καταγραφές των εκπομπών ρύπων και σημείωσε ότι χρειάζεται ανάπτυξη μοντέλων πρόβλεψης των εκπομπών, ανά πηγή.
Σημείωσε πως το σχέδιο που ήδη εφαρμόστηκε για την αντιμετώπιση του φαινομένου του θερμοκηπίου στόχευσε στη βιοκλιματική ανάπτυξη στα Παλιά, τα πράσινα δώματα, στη χρήση οικολογικών υλικών στις πλατείες και σημείωσε πως το πρόγραμμα πρέπει να εξαπλωθεί σε όλες τις δράσεις του Δήμου.
Η ίδια εκτίμησε ότι η εφαρμογή του τοπικού σχεδίου δράσης μπορεί να οδηγήσει σε μειώσεις εκπομπών αερίων του φαινομένου του θερμοκηπίου έως το 2020, σε τοπικό επίπεδο, κατά 7% σε σχέση με τις εκπομπές του 2007 ( 70.000 tons CO2 eq).
«Mέσα από την ιστοσελίδα, το ενημερωτικό υλικό, την εκπαίδευση ομάδων πολιτών και τις ημερίδες – διαβουλεύσεις ενισχύθηκε σημαντικά η ενημέρωση και πληροφόρηση των τοπικών ενδιαφερομένων και του κοινού σε θέματα αντιμετώπισης της κλιματικής αλλαγής.
Η εφαρμογή ενός μέρους του σχεδίου, σύμφωνα με την εγκεκριμένη πρόταση, βοήθησε στη μείωση της κατανάλωσης ενέργειας κτιρίων και φωτισμού, εισήγαγε νέες μορφές διαχείρισης απορριμμάτων στην πόλη μας και μας έπεισε πως η κλιματική αλλαγή είναι υπόθεση όλων μας» υπογράμμισε.
Η κ. Εύη Τζανακάκη, στέλεχος του Κέντρου Ανανεώσιμων Πηγών Ενέργειας, δήλωσε πως οι πολίτες δεν είναι ενημερωμένοι για το μέγεθος του προβλήματος.
«Ο ρόλος της τοπικής αυτοδιοίκησης είναι να προχωρήσει σε άμεσες δράσεις για να βελτιώσει τις περιβαλλοντικές και οικονομικές συνθήκες στην πόλη, με ανανεώσιμες πηγές ενέργειας, βελτίωση του φωτισμού, ενώ πρέπει να προσεγγίσει την τοπική κοινωνία, να συζητήσει με τους δημότες και να τους ενθαρρύνει να συμμετέχουν οι ίδιοι σε μια διαδικασία με όφελος για όλους. Πρέπει να υπολογίζονται οι απόψεις των πολιτών στις δράσεις, καθώς η προστασία του περιβάλλοντος είναι μια εξίσωση κοινής ευθύνης για κοινό όφελος», είπε και δήλωσε ότι οι Δήμοι οφείλουν να εφαρμόζουν προγράμματα για έργα αναβάθμισης των πόλεων με αύξηση του πρασίνου.
«Το πρόβλημα είναι πως ο σχεδιασμός πρέπει να είναι μακροχρόνιος και όχι αποσπασματικός και αυτό είναι το δύσκολο» κατέληξε.