Ξεχνούν ή αδυνατούν να αποπληρώσουν τις επισκευές παπουτσιών, ηλεκτρικών συσκευών και τις επιδιορθώσεις ενδυμάτων και τα αφήνουν στα εργαστήρια… Εκατοντάδες ζευγάρια παπούτσια, σακάκια, παντελόνια, τσάντες, αλλά και σεσουάρ, μίξερ, ακόμη και πλυντήρια βρίσκονται ξεχασμένα ή μάλλον εγκαταλειμμένα στα εργαστήρια τεχνιτών του Βόλου, περιμένοντας τους κατόχους τους να τα παραλάβουν, ακόμη και μετά από χρόνια…
Η εγκατάλειψη συσκευών, παπουτσιών και ρούχων προς επιδιόρθωση στο εργαστήριο, τον τσαγκάρη και τον ράφτη είναι φαινόμενο γνωστό χρόνια, αλλά τελευταία και λόγω της οικονομικής κρίσης έχει πάρει μεγάλες διαστάσεις. Εκατοντάδες είναι οι Βολιώτες που έχουν αφήσει ή ξεχάσει παπούτσια σε τσαγκάρηδες, ρούχα σε ράφτες και ηλεκτρικές συσκευές σε εργαστήρια επισκευών, γιατί δεν έχουν να πληρώσουν το κόστος.
Τα αφήνουν και όταν έχουν την οικονομική δυνατότητα τα «θυμούνται», αλλά στις περισσότερες των περιπτώσεων και κυρίως όσον αφορά τις ηλεκτρικές συσκευές, αυτές έχουν μεταφερθεί για ανακύκλωση…
«Εδώ και τρία χρόνια έχουν συγκεντρωθεί πάνω από 300 ζευγάρια παπούτσια στην αποθήκη. Τα έφεραν για επισκευή και τα ξέχασαν… Δεν έχουν χρήματα να αγοράσουν καινούργια, αλλά να ξεχνούν και τα παλιά; Δεν ενδιαφέρονται να τα πάρουν και δεν νομίζω πως είναι αποκλειστικά οικονομικό το θέμα. Άλλωστε δεν μιλάμε για μεγάλα ποσά, 3 και 5 ευρώ», επισημαίνει ο Σπύρος Γιούλας, που διατηρεί τσαγκάρικο εδώ και 18 χρόνια.
Η μικρή αποθήκη του τσαγκάρικου είναι γεμάτη με κουτιά από παπούτσια που έχουν ξεχάσει κάτοχοί τους, αφού φυσικά ο τσαγκάρης τα επισκεύασε… «Πολλές φορές το μετανιώνουν ή βρίσκουν παπούτσια φθηνότερα στη Λαϊκή. Τους τηλεφωνούμε, αλλά δεν έρχονται να τα πάρουν. Μια γυναίκα ήρθε μετά από έξη μήνες, ενώ ένας άλλος μετά από ενάμισι χρόνο… Η πιο ακριβή παπουτσιών είναι 30 ευρώ. Η δουλειά είχε αυξηθεί με την είσοδο του ευρώ και τελευταία στην κρίση», προσθέτει ο κ. Γιούλας, που αναγκάστηκε να νοικιάσει αποθήκη για τα ξεχασμένα παπούτσια και τσάντες.
«Ξεχνούν και τσάντες. Βέβαια ο νόμος λέει ότι μετά από οκτώ μήνες μπορώ να τα πουλήσω», σημειώνει ο τσαγκάρης.
Στο ραφείο και το εργαστήριο
Και στα ραφεία του Βόλου υπάρχουν ξεχασμένα ρούχα που είχε δοθεί για επιδιόρθωση, επισημαίνουν ράφτες. «Έχω περίπου 100 σακάκια. Μια γυναίκα ήρθε μετά από επτά χρόνια και μου ζήτησε το παλτό, που είχε αφήσει για επιδιόρθωση… Επίσης έχουμε άλλα 200 παντελόνια ξεχασμένα και πουκάμισα… Το πρόβλημα είναι μεγάλο, αλλά τα δίνω σε ιδρύματα μετά από κάποιους μήνες», δηλώνει στη «Θ» ο ράφτης Σπύρος Κάππας.
«Πριν το 2000 τα ξεχασμένα κομμάτια ήταν 5-10. Σήμερα είναι εκατοντάδες λόγω της κρίσης. Δουλεύουμε πολύ με τις επιδιορθώσεις ρούχων, αλλά τα καινούργια για κόντεμα είναι πολύ λίγα», προσθέτει ο κ. Κάππας.
Ο ένας στους τέσσερις που μεταφέρει ηλεκτρικές συσκευές στα εργαστήρια για επισκευή, δεν πάει να τις πάρει μετά… Αυτό επισημαίνουν καταστηματάρχες, που θεωρούν πως το κόστος είναι αυτό που αναγκάζει τους καταναλωτές να σκέπτονται να πάνε να πάρουν την επισκευασμένη συσκευή.
«Το 25% που μας φέρνουν συσκευές για επισκευή, τις αφήνουν και δεν έρχονται να τις πάρουν. Ένα επίσης χαρακτηριστικό τελευταία είναι πως φέρνουν για επισκευή πολύ παλιές συσκευές, τις οποίες προφανώς έβγαλαν από τις αποθήκες, όταν χάλασαν οι καινούργιες που είχαν πάρει», σημειώνει ο Κλεάνθης Γώγος, επισκευαστής και έμπορος ηλεκτρικών συσκευών και ανταλλακτικών.
«Η δουλειά είναι πολύ, αλλά τα κόστη έχουν μείνει στη δεκαετία του ’90. Για να λύσεις ένα σίδερο και να πάρεις 12 ευρώ, είναι ασύμφορο. Όταν ο τεχνικός μας πάει σε ένα σπίτι για την επισκευή μιας λευκής συσκευής, τα παζάρια που του κάνουν, είναι σκληρά», τονίζει ο κ. Γώγος, που θεωρεί μεγάλο πρόβλημα τους δεκάδες τεχνίτες που εργάζονται πλέον «μαύρα» στην αγορά, αφού έκλεισαν τα «μπλοκάκια» τους. «Οι περισσότεροι καταναλωτές ρωτούν πόσο κάνει μια επισκευή, μαζεύουν τα λεφτά, κάνουν δηλαδή κουμπαρά και μετά την φέρνουν για επισκευή. Αναγκάζομαι να έχω αποθήκη, αφού έχουμε συσκευές, μικρές και μεγάλες, εδώ και τρία χρόνια, που δεν τις έχουν παραλάβει. Μια κυρία ήρθε να πάρει ένα σίδερο μετά από ενάμισι χρόνο, αλλά την είχαμε στείλει για ανακύκλωση… Μετά από τέσσερις μήνες μπορούμε να τα στείλουμε για ανακύκλωση», καταλήγει ο κ. Γώγος.