«Του είχαμε εμπιστοσύνη. Ήταν ένας άνθρωπος με γνώσεις στην αυτοδιοίκηση και ένας καλός δήμαρχος για τα μέτρα ενός μικρού Δήμου. Ήταν ένας άνθρωπος με περιουσία και όταν ένας άνθρωπος δεν έχει ανάγκη τα χρήματα, είναι σχεδόν δεδομένο, ότι δεν έχει ανάγκη να βάλει και το χέρι στο… μέλι. Σε τέτοιου είδους ζητήματα, ποτέ δεν μας είχε δώσει δικαιώματα. Ήταν κύριος. Αν με ρωτήσετε, γιατί με μανία που τον οδήγησε στην πολιτική απομόνωση και απαξίωση, άρχισε να επιζητά 400.000 ευρώ, όταν έφυγε από δήμαρχος, για να πληρωθεί το νερό, που υποτίθεται έδινε δωρεάν στους δημότες, δεν ξέρω τι να σας απαντήσω. Ό,τι και να πω ή να υποθέσω, θα είναι αυθαιρεσία».
Η κ. Δωροθέα Κολυνδρίνη, αντιπεριφερειάρχης Μαγνησίας, περιγράφει την πολιτική της σχέση με το Δ. Αλεξόπουλο. Μια σχέση που για την ίδια εξελίχθηκε σε εφιάλτη, δύο μήνες περίπου μετά την αυτοκτονία του.
Ο Δ. Αλεξόπουλος το 2010 δεν είχε δείξει δείγματα της λανθάνουσας ψυχολογίας του, που τον οδήγησε και στην αυτοκτονία. Και κανείς από τους δημοτικούς του συμβούλους στο πρώην Δήμο Αρτέμιδας, δεν διανοήθηκε, όταν τους ζήτησε να του αναγνωρίσουν με την ψήφο τους, την ιδιοκτησία της γεώτρησης, από την οποία υδροδοτούνταν τμήμα του Αγίου Λαυρεντίου, ότι θα έφτανε στο σημείο, να διεκδικήσει 400.000 ευρώ από τους δημότες.
Η δικαιοσύνη απέρριψε όλες τις αγωγές του Αλεξόπουλου εις βάρος του ενιαίου Δήμου Βόλου, για τη διεκδίκηση των 400.000 ευρώ, ενώ μετά από καταγγελίες του άσκησε ποινική δίωξη για απιστία σε βαθμό κακουργήματος. Ενημερώθηκε για τη δίωξη, μέσω της οποίας του είχαν επιβληθεί και περιοριστικοί όροι, λίγες εβδομάδες πριν αυτοκτονήσει.
Με παραπεμπτικό της βούλευμα η Εισαγγελία οδηγεί σε προσωρινή αργία και την κ. Κολυνδρίνη, ενώ παραπέμπονται για απιστία και τέσσερις ακόμη πρώην σύμβουλοι, γιατί ψήφισαν στο Δημοτικό Συμβούλιο του Δήμου Αρτέμιδας την αναγνώριση της ιδιοκτησίας της γεώτρησης, πράγμα που έδινε στον Αλεξόπουλο, το δικαίωμα να διεκδικήσει έστω και αναδρομικά, 2.000 ευρώ το χρόνο για την παροχή του νερού στον Άγιο Λαυρέντιο. Ιδιοκτήτης της γεώτρησης ήταν ο Αλεξόπουλος από το 2002.
Είναι, όμως, δυνατόν να μην αντιλήφθηκαν οι σύμβουλοι ότι ο Αλεξόπουλος τους ζητούσε να δώσουν θετική ψήφο, για ένα θέμα προσωπικό του, το οποίο μάλιστα έθεσε και εκτός ημερήσιας διάταξης στη συνεδρίαση του τελευταίου Δημοτικού Συμβουλίου, πριν την κατάργηση του Δήμου;
«Εφόσον η θητεία του τελείωνε και η γεώτρηση ιδιοκτησίας του θα συνέχιζε να τροφοδοτεί με νερό το χωριό, είχε κάθε δικαίωμα να διεκδικήσει να του καταβάλλεται το ποσό των 2.000 ευρώ το χρόνο. Δεν θελήσαμε να του το αφαιρέσουμε αυτό το δικαίωμα. Δεν είχε δώσει κανένα δείγμα ότι θα διεκδικούσε αναδρομικά 16.000 ευρώ, πολλώ δε μάλλον ότι θα ζητούσε να του δοθούν 400.000 ευρώ. Και όποιος πει ότι μπορούσε να φανταστεί κάτι τέτοιο, είναι ψεύτης. Σήμερα είμαστε κατηγορούμενοι, γιατί υποτίθεται συνεργήσαμε με τις αποφάσεις μας, ώστε να τινάξει ένας δήμαρχος την μπάνκα στον αέρα», δήλωσε η κ. Κολυνδρίνη.
Η αντιπεριφερειάρχης που θα λάβει τη διαπιστωτική πράξη, η οποία θα την θέτει σε προσωρινή αργία, θα το παλέψει νομικά, ώστε το κενό που θα δημιουργηθεί στην διοίκηση της Περιφέρειας, να μην ξεπεράσει το δεκαπενθήμερο.
«Είναι μια μεγάλη προσωπική περιπέτεια για μένα, γιατί δεν έχω περάσει ποτέ πόρτα δικαστηρίου. Λύγισα, όταν πληροφορήθηκα τι συνέβη, αλλά σκέφθηκα και τους άλλους συναδέλφους μου στον πρώην Δήμο, που επίσης παραπέμπονται. Ο ένας κινδυνεύει να καθυστερήσει η σύνταξή του, ο δεύτερος είναι στρατιωτικός και δεν ξέρω τι επιπτώσεις μπορεί να υπάρξουν. Υπάρχουν σοβαρά προβλήματα».
«Αν έχεις τσίπα κλονίζεσαι»
Ο Αλεξόπουλος γνώριζε για τις εξελίξεις πριν αυτοκτονήσει, αλλά την άφησε στο σκοτάδι, ενώ οι 400.000 ευρώ ήταν η αιτία που στην αρχή της θητείας του ως αντιπεριφερειάρχης το 2011, διέρρηξε κάθε σχέση του με τον Κώστα Αγοραστό και δεν παραιτήθηκε, με αποτέλεσμα ο Νομός να είναι σε μια ιδιότυπη ομηρία.
«Δεν ξέρετε τι είναι να τρέμει το φυλλοκάρδι σου, όταν πρέπει να βάλεις υπογραφή, για χρήματα του Δημοσίου, να ζεις με άγχος μη γίνει ποτέ μισό λάθος και να παραπέμπεσαι για συνέργεια σε απιστία. Είναι κάτι που με ξεπερνά. Μπορεί ο καθένας να πει ό,τι θέλει για την πολιτική μου δραστηριότητα και να με εκτιμά ή να με απορρίπτει. Αλλά να παραπέμπομαι για απιστία και πίσω μου να έχω οικογένεια; Εγώ και δεκάδες άλλοι γνωρίζουν, πως δεν θα διακινδύνευα για όλα τα πλούτη του κόσμου την αξιοπρέπειά μου, πολλώ δε μάλλον να τη διακινδυνέψω για τα πλούτη κάποιου άλλου. Υπάρχει όμως ένας μεγάλος ή μικρός αριθμός ανθρώπων, που θα δηλητηριαστεί, θα το σκεφτεί, θα πιστέψει ότι κάτι μπορεί να έχει συμβεί. Όποιος έχει συνείδηση, δεν το δέχεται. Μόνο αυτό με ενοχλεί. Και με ενοχλεί που ένας άνθρωπος, που εκτιμούσα, δεν με ενημέρωσε για το τι με περίμενε και συνέχισα απροστάτευτη τη ζωή μου. Σήμερα που μιλάμε, δεν έχω προλάβει να αναθέσω την υπόθεση σε δικηγόρο…».