Μέχρι πριν από πέντε- έξι χρόνια το πολύ, αν έλεγε κανείς ότι θα μετακομίσει ή θα διασκεδάσει στην περιοχή των Παλαιών ή στην Μεταμόρφωση τον κοιτούσαμε περίεργα. Μα που να βγεις; Στα μισογκρεμισμένα κτίρια; Στα μπαρ και στα σπίτια που η είσοδος γίνεται πάντα με «διακριτικότητα»; Ή στην περιοχή που είναι μόνο τα σιδεράδικα και κάτι μικρομάγαζα;
Κι όμως οι δύο αυτές περιοχές μέσα σε λίγα χρόνια έγιναν σημείο συνάντησης όλων των ηλικιών, όλων των κοινωνικών status. Φυσικά δεν πιστεύαμε ότι στον πεζόδρομο που υπάρχει το after bar της γνωστής Βούλας, θα γευματίζουν στη διπλανή ταβέρνα γιατροί και δικηγόροι!
Πόσο άλλαξε η πόλη μας; Πόσο άλλαξαν οι άνθρωποι και οι συνήθειες; Η πόλη μας έχει την ιδιαιτερότητα να «μεταφέρει» τις πιάτσες. Πριν 15 χρόνια «πιάτσα» ήταν η παραλία. Μετά έγινε το Βολονάκι κι ακολούθησαν τα Παλιά αλλά και η Ερμού προς το Τεχνικό Επιμελητήριο.
Καινούργια μαγαζιά, μπαράκια, καφετέριες, τσιπουράδικα, ταβέρνες ζωντάνια και κόσμος. Πολύ κόσμος!
Μια βόλτα στα Παλιά
Δίπλα από τα σιδεράδικα ή από τα καταστήματα με γεωργικά εργαλεία και φάρμακα ή τις αποθήκες πλαστικών «γεννήθηκαν» μπαράκια και ταβερνάκια. Μικρά, γραφικά με design ή και με αισθητική που αναδύει παρελθόν.
Και το ενδιαφέρον του κόσμου στράφηκε εδώ. Τα ενοίκια χαμηλά και ήταν εύκολο για κάποιον που ήθελε να κάνει ένα επιχειρηματικό βήμα να ξεκινήσει από δω. Η περιοχή υποβαθμισμένη, αλλά τόσο υποσχόμενη.
Κι όσοι στοιχημάτισαν κέρδισαν. Η «είδηση» για την αναγέννηση των Παλαιών κυκλοφόρησε από στόμα σε στόμα κι όλος ο Βόλος πέρασε από τους πεζοδρόμους και τα στενά στα Παλιά.
Τα καλοκαίρια δε, από τον κόσμο δεν μπορεί κανείς να διασχίσει τον πεζόδρομο, ενώ οι φοιτητές είναι οι κύριοι «αιμοδότες» μιας και η φιλοσοφία των Παλαιών είναι απλή και λιτή. Παρέα, οικονομικά, κρασί, μεζές, γέλια, συζητήσεις!
Φυσικά και οι φολκλόρ φιγούρες δεν λείπουν… Είναι τόσο εύκολο και τόσο συνηθισμένο να πίνεις το τσίπουρό σου στη Γιώτα και να τραγουδάς με μια παρέα τσιγγάνων με τα ντέφια και τα κλαρίνα.
Η ζωή γύρω από τη Μεταμόρφωση
Αυτή η περιοχή είχε πάντα αντιθέσεις. Στη μια άκρη η εκκλησία και στην κάτω γωνία οίκοι ανοχής… Κι ακόμη όμως, έτσι είναι τα πράγματα, όμως πλέον οι οίκοι ανοχής εξωραΐστηκαν. Έβαψαν τους τοίχους, φρόντισαν τους δρόμους, άλλωστε τόσος κόσμος περνάει καθημερινά από κει.
Στην περιοχή λοιπόν που υπήρχε η εκκλησία, η Βιβλιοθήκη του Πανεπιστημίου, το Ντε Κίρικο, το Ωδείο, δίπλα ακριβώς υπήρχαν τα σπίτια των ιερόδουλων και κανα- δυο μαγεριά για μετά…
Η οικονομική κατάσταση έπαιξε το δικό της ρόλο. Πάντα εκείνη η περιοχή ενώ είχε όλα τα εχέγγυα να τραβήξει τον κόσμο, η εικόνα των κόκκινων φώτων ήταν αυτή που «έδιωχνε» τους πάντες. Και η αλλαγή ήρθε. Νέοι άνθρωποι τόλμησαν και επένδυσαν ανοίγονταν μαγαζιά στην υποβαθμισμένη πλευρά της Ερμού. 25αρηδες και 30αρηδες είδαν κάτι διαφορετικό στην περιοχή και δεν διαψεύστηκαν.
Χωρίς πολλά πολλά ξεπήδησαν ρακάδικα, κρασάδικα, μπαράκια και καφέ συγκεντρώνοντας το ενδιαφέρον κυρίως των φοιτητών που με 2 ευρώ πίνουν μια ρακί!
Οι νέοι ανέστησαν τις περιοχές αυτές της πόλης δίνοντας διαφορετικό χρώμα. Από το πρωί έως και το βράδυ. Το νόημα της αναγέννησης είναι «ζωή χωρίς φτιασίδια». Φτάνουν τα δήθεν , τα ακριβά, οι ελιτ. Λένε με μια φωνή ναι στην απλότητα, τη λιτότητα και στις σταθερές αξίες της ζωής. Παρέες με ένα ποτήρι κρασί, να συζητούν και να αγαπούν τη ζωή!
Κι όλα αυτά τα προσφέρουν οι εν λόγω περιοχές; Μπορεί ναι , μπορεί όχι. Έχουν όμως τη δική τους συμβολή…