Υπόλογοι για το χάος

Δεν ευθύνονται οι πλημμύρες και τα καιρικά φαινόμενα για τις καταστροφές που απαιτούν δεκάδες εκατομμύρια ευρώ για αποκαταστάσεις.
Η ολιγωρία και η ανευθυνότητα έχουν ονοματεπώνυμο.
Η Μαγνησία δεν διαθέτει πολεοδομικό σχεδιασμό, γιατί η εκπόνηση και εφαρμογή του έργου ανατέθηκε στους Δήμους που όμως είναι ανίκανοι να διαχειριστούν την ευθύνη. Η μέχρι σήμερα εμπειρία έχει αναδείξει την αδυναμία ουσιαστικού ελέγχου και επίβλεψης των μελετών από τους δήμους, αλλά και άρνησης αποδοχής, όταν αυτές ολοκληρώνονται.
Στο οικιστικό χάος κανείς δεν θέλει να βάλει τάξη, γιατί αυτή η τάξη θα φέρει τεράστια απώλεια ψήφων.
Η τοπική αυτοδιοίκηση δεν ξέρει και κυρίως δεν θέλει να μάθει ποια είναι η ουσία του χωροταξικού σχεδιασμού.
Τον θεωρεί κατάρα.
Βλέπουν οι δήμαρχοι τον πολεοδομικό σχεδιασμό ως εμπόδιο στην «αναπτυξιακή» πορεία του δήμου τους, αλλά και εκεί όπου προωθείται αναγκαστικά ο σχεδιασμός, κατά κανόνα επιδιώκεται η ανάπτυξη μιας περιοχής με όρους οικονομικούς και όχι με κανόνες προστασίας της.
Μια βόλτα στο Πήλιο και θα δει κανείς αυθαίρετες δημόσιες υποδομές, «νομιμοποίηση» διάφορων αυθαίρετων οικισμών και καθόλου τυχαίο δεν είναι που οι πολεοδομικές μελέτες πετάχτηκαν στα σκουπίδια παρότι πληρώθηκαν αδρά.
Πετάχτηκαν για να χτίσουν φίλοι, συμπολίτες -ψηφοφόροι και «επενδυτές» σε εκτός σχεδίου περιοχές…
Ευθύνη έχει και η κεντρική διοίκηση. Το υπουργείο Περιβάλλοντος διαχρονικά δεν άσκησε τον επιτελικό, συντονιστικό ρόλο που του ανήκει.
Μάλιστα, μετά τη μεταβίβαση στις αποκεντρωμένες διοικήσεις της αρμοδιότητας έγκρισης των πολεοδομικών σχεδίων , το αρμόδιο για τη χωροταξία υπουργείο ουσιαστικά εγκατέλειψε την υπόθεση. Η Αποκεντρωμένη – όταν της κατατίθενται μελέτες – τις εγκρίνει κατά το δοκούν, χωρίς να υπάρχουν ενιαίες κατευθύνσεις.
Το σύστημα κατάρτισης, παρακολούθησης, επίβλεψης και έγκρισης των πολεοδομικών σχεδίων είναι χαοτικό και ανεπαρκές, δυσλειτουργικό και αναποτελεσματικό σε κάθε επίπεδο και χαρακτηρίζεται από αδυναμία συνεργασίας μεταξύ δήμων και δημοσίου.
Οι πρώτες βροχές όμως φέρνουν κάθε χρόνο και τον ακριβό λογαριασμό. Ανθρώπινες ζωές χάνονται και το σύνολο καλείται να πληρώσει αυθαιρεσίες και να αποζημιώσει τις περιουσίες που χτίστηκαν πέρα και πάνω από κάθε λογική επάνω σε ρέματα, ποτάμια, και δάση.