Άνεμοι 9 μποφόρ έπληξαν τις προηγούμενες ημέρες τον Βόλο με την ταχύτητά τους να αγγίζει τα 79 χιλιόμετρα την ώρα, βάζοντας την πόλη στη σχετική λίστα με τις περιοχές της χώρας με τα ισχυρότερα φαινόμενα, την περασμένη Τρίτη.
Ζημιές, ευτυχώς, δεν προκλήθηκαν, ωστόσο, πριν από 58 χρόνια στη Μαγνησία ο άνεμος έπαιξε άσχημο παιχνίδι, προκαλώντας τον θάνατο ενός 15χρονου και πολλούς τραυματισμούς, ρίχνοντας στο Χαλόρεμα, μεταξύ Άνω Λεχωνίων και Γατζέας τα περισσότερα βαγόνια του τρένου του Πηλίου.
Ήταν 9.30 το πρωί της 4ης Ιανουαρίου του 1964 όταν εξαιτίας ανεμοθύελλας παρασύρθηκε ολόκληρη η αμαξοστοιχία στο 16ο χιλιόμετρο της γραμμής Βόλου – Μηλεών λίγο πριν τη θολωτή πεντάτοξη γέφυρα του Χαλορέματος, πέφτοντας από ύψος 40 μέτρων.
Όπως κατέγραφε η «Θεσσαλία» της Κυριακής 5 Ιανουαρίου 1964 «Πρέπει να σημειωθή ότι εντός των τελευταίων δεκαετιών διά τρίτην φοράν γίνεται παρόμοιου περίπου δυστύχημα εις την περιοχήν αυτήν, όπου, λόγω της μεγάλης χαράδρας που υπάρχει, η έντασις του ανέμου είναι μεγαλυτέρα εις περιπτώσεις θυέλλης. Εις τον προκειμένην, όμως, περίπτωσιν, ενεποίησεν εντύπωσιν το γεγονός ότι παρεσύρθη εις το βάραθρον, μαζί με τα οχήματα και η ατμομηχανή του συρμού, βάρους 28 τόννων. Το δυστύχημα συνέβη την 9.30΄ πρωινήν και ακριβώς ότε ο σιδηροδρομικός συρμός παρέκαμπτε την στροφήν και εισήρχετο εις την σιδηροδρομικήν γέφυραν».
Όπως αναφέρεται στο ίδιο ρεπορτάζ ο αέρας «άρπαξε» τρία από τα τέσσερα βαγόνια και τα έριξε στον γκρεμό. Γλαφυρή είναι η περιγραφή του συντάκτη για το τι επικράτησε στη συνέχεια: «Οι επιβαίνοντες της αμαξοστοιχίας έζησαν εφιαλτικάς στιγμάς, τόσον κατά την εκσφενδόνισίν των εις το βάραθρον, όσον και μετά τον τραυματισμόν των, όταν ανέμενον την παροχήν βοηθείας. Δέον να θεωρηθή ως θαύμα το ότι τελικώς διεσώθησαν οι επιβαίνοντες της αμαξοστοιχίας, δεδομένου ότι τα οχήματα διελύθησαν τελείως και μετετρέπησαν εις σωρούς ξύλων και σιδήρων. Όλοι δε προσεπάθουν να κρατηθούν επί του κρημνού από τα τεμάχια των διαλυθέντων οχημάτων ή από παρακειμένους θάμνους. Συγχρόνως με την βοήν του ακαταπαύστου ανέμου, ηκούοντο εις την χαράδραν αι φωναί και τα βογγητά των τραυματισθέντων. Τελικώς, ο ταχυδρομικός διανομεύς κ. Φώτιος Τσιακοβής, καίτοι σοβαρώς τραυματισμένος εις την κεφαλήν, κατώρθωσε με πολλές προσπαθείας να φθάση εις την οδόν παρά το Μαλάκι και εν συνεχεία δι’ αυτοκινήτου εις Άνω Λεχώνια, όπου ανέφερεν εις το φαρμακείον του κ. Νικ. Ζάχου το δυστύχημα. Αμέσως συνεκροτήθη συνεργείον εκ του ιατρού κ. Τσακνάκη, του φαρμακοποιού κ. Ζάχου και των κ.κ. Κ. Καψαλά, Ν. Σταμάτη και Γ. Γερογιάννη, διά την περισυλλογήν των τραυματιών. Εν τω μεταξύ, εις τον τόπον του δυστυχήματος, κατέφθασεν έτερον συνεργείον, εκ Γατζέας, το οποίον απετέλουν οι κ.κ. Κ. Κωστόπουλος, σταθμάρχης των ΣΕΚ εις Γατζέαν, Γ. Κουτσίκος, Κων. Καραγιαννόπουλος κ. ά. Συγχρόνως, κατέφθασε δύναμις ανδρών των ΤΕΑ Λεχωνίων υπό τους ανθυπολοχαγούς κ.κ. Γ. Σινιώρην και Ευαγ. Τσεκουρόπουλον. Τα εν λόγω συνεργεία περισυνέλεξαν τους τραυματίας και τους μετέφερον εν συνεχεία εις το γενικόν νοσοκομείον και την κλινικήν Ξηραδάκη».
Νεκρός 15χρονος
Στο ρεπορτάζ της επόμενης ημέρας αναφερόταν πως από την πτώση υπήρχαν 10 τραυματίες εκ των οποίων ο θερμαστής του τρένου νοσηλευόταν σε κρίσιμη κατάσταση. Ωστόσο, δεν αναφέρονταν κανένας θάνατος. Όμως, στο φύλλο της 7ης Ιανουαρίου καταγράφεται ο τραγικός θάνατος 15χρονου ναυτικού, η σορός του οποίου εντοπίστηκε στα συντρίμμια του τρένου.
Ο άτυχος νέος σκοτώθηκε την ώρα που διάβαζε εφημερίδα μάς πληροφορεί το ρεπορτάζ, τη στιγμή που η μοίρα τού έπαιξε πολύ άσχημο παιχνίδι, καθώς πρόφτασε τελευταία στιγμή και επιβιβάστηκε στο τρένο, όπως επίσης άλλαξε βαγόνι για να αγοράσει την εφημερίδα. Μάλιστα αυτή που ειδοποίησε τις αρχές ήταν η μητέρα του, γιατί ο νεαρός δεν είχε επιστρέψει στο σπίτι.
Η κηδεία του 15χρονου Γεωργίου Φαλκή έγινε στις 7 Ιανουαρίου στις Μηλιές, με τα έξοδά της να τα αναλαμβάνει η Νομαρχία και με συμβολή της Κοινότητας Μηλεών, με τον κοινοτάρχη να καταθέτει δάφνινο στεφάνι στη μνήμη του αδικοχαμένου Γ. Φαλκή. Μάλιστα διάφοροι ζητούσαν από τους Σιδηρόδρομους Ελληνικού Κράτους (ΣΕΚ) να δώσουν αποζημίωση στην οικογένεια του άτυχου νεαρού.