Το τέλος του τραγέλαφου

Η πόλη ζει τους τελευταίους μήνες έναν τραγέλαφο που υποδύεται η διοίκηση του Δήμου Βόλου. Ποιος είναι διατεθειμένος να στηρίξει μια τέτοια τραγελαφική Δημοτική Αρχή; Ποιος πιστεύει ότι το παιχνίδι μπορεί ακόμη να γυρίσει; Ποιος δεν αντιλαμβάνεται ότι όταν ανακοινωθούν οι αντίπαλοί της για τις εκλογές η κατάρρευση θα είναι ραγδαία; Μόνο οι ψηφοφόροι τους, κάποιοι χειροκροτητές, οι σιτιζόμενοι, καθώς και πληρωμένα «δημοσιογραφικά» παπαγαλάκια.
Η ελπίδα βέβαια του χαρτοπαίκτη είναι πως όσο μένει στο παιχνίδι μπορεί να ρεφάρει. Με μαθηματική ακρίβεια, ωστόσο, παίζει πάντα τα ρέστα του.
Η παρωδία, ο τραγέλαφος θα συνεχιστεί μέχρι τον Μάιο. Με παραμύθια, βρισίδια, χυδαιότητα και ασυνειδησία απέναντι στην πόλη και τους δημότες της, με την ΕΡΓΗΛ να «μαδάει» τα ταμεία. Και τα όποια έργα υλοποιούνται, είχαν σχεδιαστεί από τους προηγούμενους, με χρηματοδότηση από το κράτος και την περιφέρεια.
Λουλουδάκια και γλομπάκια δεν «αποδίδουν» στο παίγνιο πια τα δέοντα. Οι αυτάρεσκοι μονόλογοι δεν οδηγούν πια πουθενά, όσο και αν η συντριπτική πλειοψηφία των ΜΜΕ είναι αγκαλιασμένη μαζί τους. Έφτασαν στην αθλιότητα να κατηγορούν πολίτες ως αληταράδες, επειδή έχουν «αλογοουρές» και τατουάζ. Δηλαδή τόσες και τόσες οικογένειες στη χώρα «εκτρέφουν» αληταράδες και αλήτισσες και κάποιοι από αυτούς που ζητάνε διάλογο μέσα στα δημοτικά συμβούλια επιβουλεύονται την αυθεντία της μεγάλης αυτής Δημοτικής Αρχής που μας διοικεί. Έφτασαν στο σημείο να «μοστράρουν» τα πρωτοπαλίκαρά τους σε συνεντεύξεις Τύπου… και να χαρακτηρίζουν «μπουμπούκια» τους εργαζόμενους στη ΔΕΥΑΜΒ. Μια ολόκληρη πόλη, με κόμματα, φορείς, πολίτες, «ξεσηκώθηκε» απέναντι στην αθλιότητα. Και μια Δημοτική Αρχή που δηλώνει ότι «παλεύει» για τον τόπο, «χαροπαλεύει», απομονωμένη.