Παγκόσμια Ημέρα της Μητέρας η σημερινή, με όλες τις μαμάδες του κόσμου να γιορτάζουν. Παρά τα προβλήματα, παρά τις δυσκολίες, είναι αυτές που στέκονται δίπλα στα παιδιά τους, στα δύσκολα και τα εύκολα. Είναι οι ηρωίδες στα μάτια των παιδιών τους.
Σήμερα στη «Θ» μιλά η κ. Μάχη Γαλογαύρου, η οποία έχει δύο κόρες, την Κωνσταντίνα, 6 ετών, και τη Γεωργία 4,5 ετών, με βαριάς μορφής αναπηρία στην κίνηση. Το μήνυμά της είναι «να αγαπάμε τα παιδιά μας με τις ιδιαιτερότητές τους». Για την ίδια, «δεν έχει σημασία πώς τα βλέπει ο κόσμος, αλλά πώς τα βλέπουμε εμείς».
Η Μάχη Γαλογαύρου είναι μητέρα δύο κοριτσιών, η μία είναι 6 και η άλλη 4,5 χρονών, με βαριάς μορφής αναπηρία στην κίνηση, από την περιοχή του Βελεστίνου.
Η μικρή της κόρη γεννήθηκε πρόωρα, στις 29 εβδομάδες και έμεινε στη θερμοκοιτίδα για 2 μήνες. «Όταν επιτέλους την πήραμε στο σπίτι, μας συνέστησαν να την προσέχουμε από ιώσεις, να τρώει καλά και να κοιμάται. Η κίνησή της δεν ήταν τέτοια, όπως στην πρώτη μου κόρη. Το καταλάβαμε ότι κάτι συμβαίνει περίπου στον 6ο μήνα, από κάποιες «ενδείξεις» που έδινε το παιδί, όπως όταν έβλεπα ότι δεν έπαιρνε το κουτάλι για παράδειγμα. Ανά τρίμηνο πηγαίναμε στο Πανεπιστημιακό Νοσοκομείο της Λάρισας μέχρι τα 2,5 της χρόνια, ενώ παρά τις ασκήσεις που έκανε με τις συμβουλές φυσικοθεραπεύτριας, είδαμε ότι το παιδί ήταν αρκετά «σφικτό» και έπρεπε να επισκεφτούμε ειδικό, περίπου στους 8-9 μήνες», εξηγεί.
Η Γεωργία μέχρι 2 χρονών δεν ξεκολλούσε από τη μητέρα της, ενώ δεν πήγαινε στον πατέρα της, αλλά ούτε στη γιαγιά της. «Φοβόταν. Δεν ξέρω γιατί. Όποιος φορούσε άσπρη μπλούζα, τον απέφευγε και έκλαιγε. Ίσως από τις πολλές επισκέψεις σε γιατρούς. Όταν πήγαινες να της χαϊδέψεις τα πόδια, έβαζε τα κλάματα», τόνισε.
Το 4,5 ετών κοριτσάκι έχει πολύ καλές σχέσεις με τη μεγαλύτερη αδερφή της, την Κωνσταντίνα, παρά τις δυσκολίες. «Προσπαθούσα να έχω χρόνο και για τις δύο κόρες μου. Όλος ο χρόνος μου αφιερώθηκε και στις δύο, όπως συμβαίνει και σήμερα. Βέβαια, όμως, όπως είναι φυσικό, όλη η «ενέργειά» μου ήταν στη Γεωργία, κάτι που το έβλεπε και το καταλάβαινε η μεγαλύτερη κόρη μου και άρχισε κάποιες στιγμές να «θυμώνει». Το αποτέλεσμα; Η μικρότερη κόρη μου ήταν προσκολλημένη πάνω μου και η μεγαλύτερη προσκολλήθηκε στον πατέρα της», επισήμανε.
Πόση δύναμη έχει μια μάνα, να διαχειριστεί και να ανταπεξέλθει σε τέτοιες καταστάσεις; «Με βρίσκουν στον δρόμο άνθρωποι και μου λένε πως είμαι ηρωίδα. Κατά βάθος δεν πιστεύω ότι είμαι. Τη μεγαλύτερη δύναμη την έχει η Γεωργία. Αυτή μου δίνει δύναμη για να συνεχίσω. Ηρωίδα είναι η ίδια», λέει η Μάχη Γαλογαύρου.
Πόσο δύσκολο είναι, όμως, να διαχειριστεί τα αδιάκριτα μάτια στον δρόμο; Όπως απαντά η ίδια, «έχει να κάνει με τον άνθρωπο, τη δύναμη που έχει μέσα του, τα πιστεύω του και πώς έχει μεγαλώσει. Δεν ντράπηκα ποτέ για την κόρη μου, ακόμα και όταν πηγαίναμε στην πλατεία, σε μια μικρή κοινωνία. Παλιότερα από τα 10 βλέμματα, ένιωθες πως τα 9 ήταν πάνω σου και σε κοιτούσαν παράξενα. Πλέον είναι ένα. Δεν δίνω σημασία, πρόκειται για μικροπρέπειες. Παιδάκια ρωτάνε, «τι έχει το κοριτσάκι και δεν περπατάει;». Κάποτε μπορεί να με ενοχλούσε. Τώρα όχι. Πλέον από τα 10 άτομα που θα μας συναντήσουν στον δρόμο, τα 8 θα της μιλήσουν, θα τη χαιρετήσουν και δεν θα γυρίσουν την πλάτη».
Όσον αφορά στο μήνυμα που θέλει να στείλει ενόψει και της σημερινής Παγκόσμιας Ημέρας της Μητέρας, η Μάχη Γαλογαύρου τόνισε: «Να αγαπάμε τα παιδιά μας με τις ιδιαιτερότητές τους και δεν έχει σημασία πώς τα βλέπει ο κόσμος, αλλά πώς τα βλέπουμε εμείς».
Καμιά βοήθεια από το κράτος
Η ίδια επισήμανε πως σε όλη αυτή την κατάσταση το κράτος είναι σχεδόν «απών». «Το δυστύχημα είναι ότι δεν υπάρχει βοήθεια από το κράτος. Τουλάχιστον όσο θα θέλαμε. Όταν τρέχαμε στους γιατρούς, δεν υπήρχε ένας άνθρωπος να μας συμβουλέψει και να μας καθοδηγήσει, για το τι πρέπει να κάνουμε. Ούτε καν για κάποια πράγματα που δικαιούμαστε και αυτά τα «ανακάλυψα» τυχαία. Μετά έτρεχα από υπηρεσία σε υπηρεσία, για να βγάλω άκρη», λέει η Μάχη Γαλογαύρου.
Η ΕΛΕΠΑΠ
Η ίδια θυμάται πως από 6 μηνών η Γεωργία έβγαινε βόλτα, ώστε να έρχεται σε επαφή με τον κόσμο. «Όποιος πλησίαζε για να μου μιλήσει ή για να ρωτήσει κάτι, η μικρή κόρη μου έβαζε τα κλάματα. Ήθελε χρόνο, για να μπορέσει να προσαρμοστεί. Σε αυτό το κομμάτι με βοήθησε η ΕΛΕΠΑΠ», λέει η κ. Μάχη, συμπληρώνοντας πως είναι μεγάλη η υποστήριξη, ψυχολογικά και σωματικά, και προς το παιδί, αλλά και προς την ίδια.
Οι φυσιοθεραπείες στην αρχή γίνονταν σε ιδιώτη ειδικό γιατρό. Ένας παιδονευρολόγος στην Αθήνα συμβούλεψε τους γονείς της Γεωργίας, πως χρειάζεται κάτι πιο ολοκληρωμένο. Οι τρεις φυσιοθεραπείες δεν έφταναν την εβδομάδα. Οικονομικά τα πράγματα δεν ήταν καλά, διότι στο σπίτι έμπαινε ένας μισθός, όπως και σήμερα. Τότε ήταν που μία γιατρός σύστησε την ΕΛΕΠΑΠ. «Στην αρχή δίστασα, διότι δεν ήταν εύκολο να διαχειριστείς ότι θα πας το παιδί σου σε ίδρυμα. Έτσι το έβλεπα. Βέβαια, όταν επισκεφτήκαμε με τον σύζυγό μου την ΕΛΕΠΑΠ στον Βόλο, ώστε να γνωρίσουμε τους ανθρώπους και τους γιατρούς, η διάθεσή τους ήταν τόσο πολύ θετική και ήθελαν τόσο να βοηθήσουν, που δεν το σκέφτηκα δεύτερη φορά», σημείωσε.
Στην αρχή το κοριτσάκι έκλαιγε, διότι για το ίδιο ήταν ένας χώρος καινούργιος, για αυτό και η κ. Μάχη ήταν συνέχεια δίπλα της στις επισκέψεις στην ΕΛΕΠΑΠ, για τη θεραπεία της. Στη συνέχεια και σιγά-σιγά το παιδί μπήκε στο πρόγραμμα της Πρώιμης Παρέμβασης, γνώρισε άλλα παιδάκια και άρχισε να παίζει μαζί τους, παρακολουθώντας το πρόγραμμά της.
«Χωρίς αυτούς η Γεωργία θα ήταν προσκολλημένη ακόμα πάνω μου και δεν θα είχε βελτιωθεί η ζωή της. Ποιος γονιός μπορεί να διαχειριστεί τέτοιες καταστάσεις χωρίς την απαιτούμενη εμπειρία; Η Γεωργία έχει πλέον μάθει αρκετά πράγματα, η λογοθεραπεία την έχει βοηθήσει πολύ. Μέχρι τα 3 της δεν έλεγε ούτε μαμά. Τώρα κάνουμε κουβέντα και μπορούμε να συζητήσουμε. Η ανάπτυξή της στη γλώσσα, στην κίνηση, στο παιχνίδι κ.λπ. είναι σημαντική», ανέφερε η κ. Μάχη.
Η ίδια θυμάται τις δυσκολίες που αντιμετώπισε την περίοδο του κορωνοϊού με την πρώτη καραντίνα: «Πολύ δύσκολη κατάσταση, διότι το παιδί έμεινε πίσω. Πάνω που είχε αρχίσει να προσαρμόζεται πλήρως και θα έμπαινε σε ολοήμερο πρόγραμμα, ήρθε ο κορωνοϊός και το κλείσιμο των πάντων. Βέβαια από την ΕΛΕΠΑΠ με βοηθούσαν και με συμβούλευαν, μέσω τηλεφωνικής επικοινωνίας, για το τι να κάνω. Όλη αυτή η κατάσταση, κλεισμένη μέσα στο σπίτι, χωρίς να μπορώ να βγω, ήταν πάρα πολύ δύσκολη». Με την ευκαιρία η ίδια θέλει να πει ένα μεγάλο «ευχαριστώ» στην ΕΛΕΠΑΠ, για το έργο τους και τη δουλειά τους: «Ευχαριστώ όλο το προσωπικό και τη διοίκηση. Μας στάθηκαν σε όλα. Όταν αντιμετωπίζαμε οικονομικό πρόβλημα, δέχτηκαν τη Γεωργία στην αγκαλιά τους κι έτσι παρακολουθούσε τις θεραπείες της», σημείωσε, προτρέποντας τον οποιοσδήποτε, που μπορεί να στηρίξει το έργο της ΕΛΕΠΑΠ, να το κάνει. «Είναι ήρωες που διαχειρίζονται τέτοιες καταστάσεις. Χωρίς αυτούς η κόρη μου δεν θα ήταν σε αυτή την κατάσταση, που είναι σήμερα. Ίσως ακόμα να μη μου είχε μιλήσει. Με βοήθησαν σε όλα, και εμένα και το παιδί. Βέβαια η στήριξη είναι μεγάλη και από τον σύζυγο, αλλιώς θα ήταν δύσκολα τα πράγματα», κατέληξε η Μάχη Γαλογαύρου.