Κείμενο – φωτογραφίες
Εύη Υφαντή
Στη στροφή προς Άνω Λεχώνια συναντάμε την επιβλητική φιγούρα του πυργόσπιτου Κοντού, αρχιτεκτονική του Ιταλού μηχανικού Εβαρέστο Ντε Κίρικο, πατέρα του ζωγράφου Τζιόρτζιο Ντε Κίρικο. Την ίδια εποχή ο ίδιος κατασκεύασε τη σιδηροδρομική γραμμή Βόλου – Πηλίου και όλους τους σταθμούς των τρένων, γι’ αυτό συγκρίνοντας υπάρχουν κοινά χαρακτηριστικά. Επιστρέφοντας στο πυργόσπιτο Κοντού, μαθαίνουμε ότι έχουν γραφεί πολλοί μύθοι και δεισιδαιμονίες. Η πραγματικότητα τείνει να μας λέει ότι η οικογένεια Κοντού ήταν η πρώτη που εγκαταστάθηκε στον πύργο, όταν ο Κοντός ήρθε στα Λεχώνια με την οικογένειά του, αφού αποσύρθηκε από την Υψηλή Πύλη της Βιέννης που υπηρετούσε ως πρέσβης. Ο μύθος μιλάει για διάφορες κακοδαιμονίες, αλλά ισχύει το ότι η οικογένεια προσβλήθηκε από το τότε κοινωνικό νόσημα της φυματίωσης ή σύφιλη.
Στην Κατοχή το οίκημα χρησιμοποιήθηκε ως αρχηγείο της Γκεστάπο και ως κολαστήριο, βασανίστηκαν και δολοφονήθηκαν πολλοί εκεί. Μάλιστα λέγεται ότι οι Γερμανοί σκότωσαν φεύγοντας και τους δυο τελευταίους ενοίκους που τους είχαν για να τους υπηρετούν.
Ο πόλεμος τελειώνει και αμέσως μετά το σπίτι διαιρείται σε περισσότερες από μια κατοικίες, φτάνοντας στην τραγική κατάσταση που είναι σήμερα. Το 1985 με απόφαση της Μελίνας Μερκούρη, ο πύργος χαρακτηρίζεται διατηρητέος. Το 1999 αγοράστηκε από τον Δήμο Αρτέμιδας και στόχος του Δήμου ήταν να στεγάσει το Διαδημοτικό Πολυκέντρο Πολιτισμού, Ιστορίας και Υπηρεσιών. Το 2005 ανατίθεται η μελέτη σε γραφείο και στη συνέχεια η οριστική μελέτη έχει εγκριθεί από τις Τεχνικές Υπηρεσίες του Δήμου Βόλου όπου αναφέρονται σημαντικές και σπουδαίες αλλαγές μέσα και έξω του κτηρίου. Δεν γνωρίζουν, εάν η μελέτη έχει εγκριθεί και από το Κεντρικό Συμβούλιο Νεωτέρων Μνημείων ώστε να προχωρήσουν στη δημοπράτηση. Το κτήριο-μνημείο παραμένει χρόνια χωρίς παρεμβάσεις συντήρησης και δυστυχώς καταστρέφεται χρόνο με τον χρόνο… Ας περιμένουμε η γραφειοκρατία να κάνει το θαύμα της και να προχωρήσουν οι διαδικασίες!
