Στο στάδιο Αλμυρού «Αθανάσιος Ραγάζος» θα πραγματοποιηθεί αύριο η μεγάλη γιορτή του ερασιτεχνικού ποδοσφαίρου, ο τελικός του Κυπέλλου ΕΠΣΘ ανάμεσα στην Αγία Άννα και τον Πύρασο. Στη «Θ» φιλοξενούμε σήμερα έναν ουδέτερο, που όμως έχει φάει με το… κουτάλι τους τελικούς, δίνοντας το «παρών» σε πέντε από αυτούς. Ο λόγος για τον βετεράνο τερματοφύλακα Θοδωρή Αράπη που μας μίλησε για τις εμπειρίες του, ενώ δίνει και πολύτιμες συμβουλές στους παίκτες που θα βρεθούν σε τελικό για πρώτη φορά.
Ο 47χρονος σήμερα Θοδωρής Αράπης διένυσε μία καριέρα 23 ετών από το 1994 έως το 2017 όταν αποφάσισε να κρεμάσει τα γάντια του. Στο διάστημα αυτό γεύτηκε πολλές διακρίσεις υπερασπιζόμενος την εστία 11 ομάδων. Η πρώτη ήταν αυτή της γενέτειράς του, οι Μυρμιδόνες Πλατάνου, ενώ συνέχεια αγωνίστηκε στους Ορμίνιο Πορταριάς, Αγροτικό Αϊδινίου, Ρήγα Φεραίο, Γ.Σ. Αλμυρού, Διδυμότειχο Έβρου, Αστέρα Ριζομύλου, Πρωτεσίλαο Πτελεού, Εθνικό Βόλου, Διαγόρα Στεφανοβικείου και στη Δάφνη.
Με τρεις από τις παραπάνω ομάδες (Ρήγα, Πρωτεσίλαο, Εθνικό) συμμετείχε σε πέντε τελικούς του Κυπέλλου ΕΠΣΘ, ενώ πανηγύρισε την κατάκτηση του τροπαίου τρεις φορές. Ας αφήσουμε όμως τον ίδιο να μας τα διηγηθεί καλύτερα:
Σε ποιους τελικούς Κυπέλλων ΕΠΣΘ έχεις λάβει μέρος;
«Έχω δώσει το «παρών» σε πέντε τελικούς εκ των οποίων οι τρεις ήταν νικηφόροι. Ο πρώτος ήταν το 2004 όταν έπαιζα στον Ρήγα Φεραίο. Είχαμε αντιμετωπίσει τον Ολυμπιακό Βόλου στον Αλμυρό και χάσαμε 2-1 στην παράταση. Σε εκείνο το ματς είχα αποκρούσει πέναλτι του Βρακά, αλλά στην επαναφορά ο ίδιος έγινε ξανά κάτοχος της μπάλας και σκόραρε το νικητήριο τέρμα της ομάδας του.
Τις επόμενες δύο χρονιές ακολούθησαν ισάριθμοι τελικοί, πάλι με τον Ρήγα, τους οποίους κερδίσαμε και πήραμε το τρόπαιο. Το 2005 παίξαμε με τον Πύρασο στο ΕΑΚ Βόλου και νικήσαμε 2-0, σε μία σεζόν που διεκδικούσαμε με τον Α.Ο. Τρίκαλα τον τίτλο της πολύ δυνατής τότε Δ’ Εθνικής και την άνοδο στην επαγγελματική Γ’ Εθνική. Επίσης, το 2006 ξαναβρεθήκαμε σε τελικό με τον Ολυμπιακό. Αυτή τη φορά κατακτήσαμε το Κύπελλο μια και επιβληθήκαμε με σκορ 2-1.
Ο τέταρτος τελικός στον οποίο συμμετείχα ήταν το 2011 με την ομάδα του Πρωτεσιλάου, όταν κερδίσαμε 2-0 τον Εθνικό Βόλου στο ΕΑΚ, ενώ ο τελευταίος για μένα ήταν το 2012 και απέναντι στην ομάδα που έζησα τα καλύτερα ποδοσφαιρικά μου χρόνια, δηλαδή τον Ρήγα Φεραίο. Τότε είχα πάρει μεταγραφή για τον Εθνικό, που ήθελε το Κύπελλο μετά τον χαμένο τελικό της προηγούμενης σεζόν, αλλά με το γκολ του Χατζή με απευθείας φάουλ νίκησε ο Ρήγας 1-0 και στέφθηκε Κυπελλούχος».
Από τους τελικούς στους οποίους συμμετείχες ποιος έχει μείνει περισσότερο στη μνήμη σου;
«Αναμφίβολα είναι ο τελικός του 2011 αυτός που έμεινε στην καρδιά και την ψυχή μου. Πανηγύρισα την κατάκτηση του τροπαίου παίζοντας με μία ομάδα που εκπροσωπούσε ένα χωριό, με παίκτες σχετικά άπειρους και απέναντι σε έναν αντίπαλο που εκείνη την εποχή διέθετε ότι καλύτερο υπήρχε στον νομό μετά την πτώση του Ολυμπιακού Βόλου.
Φαβορί ήταν ο Εθνικός, ενώ ο Πρωτεσίλαος αουτσάιντερ, παρά το γεγονός ότι στην πορεία για τον τελικό είχαμε αποκλείσει ομάδες πολύ δυνατές όπως ο Ρήγας Φεραίος και ο Θησέας. Όμως το θέλαμε πάρα πολύ αυτό το τρόπαιο και το δείξαμε στον αγωνιστικό χώρο».
Εσύ έκανες κάποια ειδική προετοιμασία ψυχολογική ή σωματική πριν από κάθε τελικό;
«Η προετοιμασία που κάνεις πάντα πριν από ένα μεγάλο ματς είναι μόνο η σκληρή προπόνηση, ώστε να είσαι έτοιμος ψυχολογικά να παίξεις και να μην φοβάσαι κανέναν αντίπαλο. Φυσικά σε έναν τελικό πάντα πρέπει να ξέρεις τα θετικά ή τα τρωτά στοιχεία του αντιπάλου σε άμυνα και επίθεση. Όταν έπαιζα σε τέτοια παιχνίδια μελετούσα πολύ καλά τους επιθετικούς και κάποιους επικίνδυνους παίκτες που μπορούσαν να σου κάνουν τη ζημιά εκεί που δεν το περιμένεις. Οι τερματοφύλακες όταν αγωνίζονται σε τέτοια ματς πρέπει να είναι καλύτερα προετοιμασμένοι και συγκεντρωμένοι από κάθε άλλον παίκτη γιατί το λάθος του τερματοφύλακα μπορεί να κοστίσει το τρόπαιο. Έχουμε δει τελικούς που κρίνονται από λάθος του τερματοφύλακα ή του ρέφερι»
Έχεις παρακολουθήσει φέτος τόσο την Αγία Άννα όσο και τον Πύρασο, θεωρείς ότι υπάρχει φαβορί στον αυριανό αγώνα;
«Έχω δει και τις δύο ομάδες. Θα έλεγα ότι είναι ισοδύναμες και αυτό φάνηκε στο πρωτάθλημα που για μόλις έναν βαθμό το πήρε ο Πύρασος. Φαβορί δεν υπάρχει σε καμία περίπτωση σε τέτοια παιχνίδια. Το Κύπελλο το κερδίζει αυτός που έχει πάθος και που έχει ετοιμαστεί κατάλληλα σωματικά και ψυχολογικά. Όπως είπα και πριν, το 2011 απέναντι σε έναν αντίπαλο που θεωρητικά ήταν ανώτερος σε όλους τους τομείς, το τρόπαιο το πήρε ο Πρωτεσίλαος διότι το θέλαμε πιο πολύ. Έτσι και στον αυριανό τελικό, θεωρώ ότι τον πρώτο λόγο θα έχει η ομάδα που το θέλει περισσότερο και θα το δείξει μέσα στο γήπεδο».
Τι θα συμβούλευες σε παίκτες που λαμβάνουν μέρος για πρώτη φορά σε τέτοιου είδους ματς. Τι πρέπει να προσέξουν για να ανταπεξέλθουν στις απαιτήσεις;
«Αυτό που έχω να πω στους ποδοσφαιριστές και των δύο ομάδων που αγωνίζονται για πρώτη φορά σε τελικό είναι να παίξουν, να το χαρούν και να θυμούνται ότι υπάρχουν παίκτες που έχουν αγωνιστεί χρόνια και μάλιστα καλοί παίκτες και όμως δεν κατάφεραν να λάβουν μέρος σε ένα τελικό Κυπέλλου. Είναι μια γιορτή για το ποδόσφαιρο και ένας τίτλος. Επίσης, καλό είναι να μην αναλωθούν σε διαμαρτυρίες προς τους διαιτητές διότι άνθρωποι είναι και αυτοί. Ας ευχαριστηθούν με τη συμμετοχή τους σε ένα τόσο μεγάλο παιχνίδι».