Από τον Απρίλιο του 2017, ένας Βολιώτης, ο Βασίλης Βάσσος, παίρνει κομμάτια ξύλου και μες στο εργαστήριό του τα μεταμορφώνει σε φινετσάτα ποδήλατα. Ο 44χρονος επαγγελματίας, ο οποίος μετρά πολλά χρόνια εμπειρίας στον χώρο της κατασκευής επίπλων, από πέρυσι στράφηκε σε μία καινοτόμο κατεύθυνση, με την προσδοκία ότι θα βρει πρόσφορο έδαφος σε μία πόλη με μεγάλη παράδοση στο συγκεκριμένο μεταφορικό μέσο.
Λίγο πριν το περσινό Πάσχα, ο Βασίλης Βάσσος, ο οποίος μαζί με τον μικρότερο αδερφό του Μάριο, συνεχίζουν την οικογενειακή επιχείρηση επίπλων «Neostil», που ίδρυσε το 1970 ο πατέρας τους, Μιχάλης, δοκίμασε για πρώτη φορά να κατασκευάσει ένα ποδήλατο από ξύλο. «H αφορμή δόθηκε από κάποια ποδήλατα, που κυκλοφόρησε η εταιρεία Coco-Mat. Σκέφτηκα, ότι μπορούσα να κάνω κάτι αντίστοιχο. Από τον Μάρτιο του 2017 άρχισα να επεξεργάζομαι την ιδέα κι έπειτα από ένα μήνα μπήκα μέσα στο εργαστήριο. Μέχρι να ολοκληρωθεί το πρώτο μοντέλο, το οποίο σχεδίασα εξ ολοκλήρου, χρειάστηκε περίπου μία εβδομάδα. Έπειτα τα πράγματα μπήκαν σε μία ροή και μέσα σε 20 ημέρες έφτιαξα άλλα 50 ποδήλατα. Με τη χρήση της τεχνολογίας, η αύξηση της παραγωγής γίνεται πιο εύκολα», σημείωσε ο γνωστός επιπλοποιός.
Ο κ. Βάσσος παραμένει αισιόδοξος ότι η σειρά city bike (ποδήλατο πόλης) που δημιούργησε, μπορεί να εξελιχθεί σε μία σοβαρή κατασκευαστική λύση. «Στη χώρα μας υπάρχουν άλλοι δέκα περίπου κατασκευαστές. Πριν από λίγο καιρό με επισκέφτηκαν μέχρι και από την Coco-Mat, για να δούνε και να ελέγξουν τα ποδήλατά μου. Ήδη είμαστε σε ικανοποιητικό επίπεδο, σε σύγκριση με άλλα μοντέλα που κυκλοφορούν στην αγορά. Ξεκίνησα με ανδρικό μοντέλο. Βγάλαμε και για γυναίκες, ενώ κυκλοφορήσαμε και παιδικά, μέχρι και ισορροπίας για πιο μικρές ηλικίες, δίχως πηδάλια. Προσπαθούμε να βγάλουμε όλη τη γκάμα, για να δούμε και πώς λειτουργεί. Και με την αύξηση της παραγωγής, να ρίξουμε περαιτέρω την τιμή, η οποία θεωρώ ότι είναι η πιο ανταγωνιστική σε όλη την Ελλάδα αυτή τη στιγμή. Πουλάμε ακριβώς μισοτιμής, ενώ αντίστοιχα μοντέλα στο εξωτερικό κοστίζουν πολύ περισσότερο».
Στη συνέχεια εξήγησε τον τρόπο κατασκευής των ποδηλάτων του: «Το ξύλο που χρησιμοποιώ, λέγεται δεσποτάκι. Το λεγόμενο φράξο. Έχει μεγάλη αντοχή, διαθέτει υψηλή συμπύκνωση, ενώ είναι σχετικά ελαφρύ ξύλο. Ενδεχομένως κάποιοι να διστάζουν, αλλά ένα ξύλινο ποδήλατο είναι ανθεκτικό και αντέχει στους κραδασμούς. Στο δικό μας μοντέλο το βάρος έχει μειωθεί αρκετά, ενώ έχουμε φέρει ορισμένα εξαρτήματα, που δεν κυκλοφορούν άλλοι στην Ελλάδα. Το σύστημα ταχυτήτων που έχω εγκαταστήσει, προέρχεται από Ολλανδία. Εκτός από τα πηδάλια και τις ρόδες, όλα τα υπόλοιπα μέρη είναι από ξύλο. Από τον σκελετό, μέχρι τα πιρούνια, το τιμόνι και τα φτερά. Κάποια τμήματα φτιάχνονται με το χέρι στην κορδέλα, όπου μετρά η εμπειρία του κατασκευαστή. Όταν στράφηκα σε μεγαλύτερη παραγωγή, τα έβαλα σε εργαλειομηχανές CNC, που λειτουργούν μέσω εντολών από ηλεκτρονικό υπολογιστή. Ατμό για τη μορφοποίηση των μερών του ποδηλάτου δεν χρησιμοποιώ, π.χ. για το κουρμπάρισμα. Μόνο κοπή γίνεται».
Το γεγονός ότι ο Βόλος προσφέρεται για την ευρεία χρήση του ποδηλάτου, είναι ένα ακόμη κίνητρο, για όσους τολμήσουν να προμηθευτούν ένα ξύλινο μοντέλο «Neostil». «Η πόλη μας ευνοεί τις μετακινήσεις με αυτό το μέσο. Προσωπικά είχα να χρησιμοποιήσω ποδήλατο από 15 ετών. Το ξανάκανα στα 43 χρόνια μου. Πιο πριν έπαιρνα ΙΧ ή μηχανάκι, με το γνωστό μπέρδεμα στο κέντρο. Τώρα απολαμβάνω κάθε βόλτα με το ποδήλατο. Πηγαίνω όπου θέλω, γρήγορα και με ασφάλεια, αφού και οι αποστάσεις εντός πόλης είναι μικρές», σημείωσε εύστοχα ο Βασίλης Βάσσος και πρόσθεσε: «Πρόκειται για κάτι ιδιαίτερο, που τραβά τα βλέμματα. Τώρα που δεν κυκλοφορούν πολλά ξύλινα ποδήλατα, σε σταματούν και σε ρωτούν, πού το αγόρασες ή αν τα νοικιάζουν κάπου. Αυτό είναι κάτι το οποίο σε ανεβάζει και ψυχολογικά. Σκέφτομαι επίσης να προτείνω στον Δήμο Βόλου, ο οποίος θέλει να εφαρμόσει σύστημα διάθεσης κοινόχρηστων ποδηλάτων, να δωρίσω τρία ποδήλατα και να τα βάλουν σε κάποιο κεντρικό σημείο».