Στο Μουσείο της Πόλης του Βόλου, στον χώρο των περιοδικών εκθέσεων, με επιτυχία ξεχωριστή, παρουσιάζεται η συλλογή του Νίκου Μαστρογιάννη που περιλαμβάνει φωτογραφίες του Στέφανου Στουρνάρα. Πρόσωπα και στιγμές, αποτυπώματα άλλων εποχών, καρτ ποστάλ και οικογενειακές φωτογραφίες, εικόνες του χθες στο σήμερα που παραδίδεται στο αύριο με τη σιγουριά και την ασφάλεια της τιμής που αναλογεί σε αυτόν που με πάθος τις συλλέγει. Ο Ντίνος Μαστρογιάννης είναι αυτός που παραδίδει μαθήματα ιστορίας με τη συλλογή του και είναι αυτός που με την ίδια άνεση μιλά για τη δική του αγάπη που είναι μανία και πάθος να συλλέγει απομεινάρια ζωής για να έχει η ζωή νόημα και συνέχεια…
Πώς ξεκίνησε η αναζήτηση φωτογραφιών, στοιχείων και τεκμηρίων για τον Στέφανο Στουρνάρα;
Όλα ξεκίνησαν το σωτήριο έτος 2006 όταν συνταξιούχος ναυτεργάτης, γεμάτος εφηβικές εμπειρίες, ταξίδια και περιπλανήσεις σε Σκανδιναβία και Λατινική Αμερική – με ενδιάμεση ενασχόληση στην ξυλογλυπτική – ξεκίνησα μια καινούργια ζωή για να αναπληρώσω όσα έχασα. Τότε ήταν που έπεσε στα χέρια μου ένα τεύχος από το περιοδικό του Βόλου «Ώρες» του 1986 που περιελάμβανε συνέντευξη του Νίκου Στουρνάρα, ο οποίος μιλούσε για τον πατέρα του, τον φωτογράφο Στέφανο Στουρνάρα, που ήταν γιος ναυτεργάτη από τη Ζαγορά. Αυτό ήταν η αρχή κι από τότε «κόλλησα», άρχισα να ψάχνω φωτογραφικά και ιστορικά στοιχεία. Πρέπει να σας πω ότι μέσα από όλη αυτή τη διαδικασία γνώρισα και αγάπησα περισσότερο τον τόπο μου.
Τι ήταν εκείνο που σας οδήγησε να παρουσιάσετε τη συλλογή σας, να γίνει έκθεση;
Οι συλλέκτες συνήθως «θάβουν» αυτά που συλλέγουν στα συρτάρια, στα ντουλάπια τους. Εκτιμώ ότι πρέπει να μοιραζόμαστε τη μαγεία των αισθήσεών μας με άλλους. Πιστεύω επίσης ότι με το πέρασμα του χρόνου οι συλλογές πρέπει να καταλήγουν σε έναν δημόσιο φορέα για να συμπληρωθεί το «παζλ» της ιστορίας του τόπου μας. Ας φροντίσουμε να μην καλυφθούν από τη σκόνη του χρόνου, ας φροντίσουμε να ζωντανέψουν από την προσοχή και την αγάπη του κόσμου…
Συλλέγοντας, αναζητώντας, ανασύροντας κομμάτια του παρελθόντος γίνεστε μέρος της ζωής των ανθρώπων που εικονίζονται στις φωτογραφίες;
Συλλέγοντας ζω, αναπνέω, αναγεννιέμαι. Η διαδικασία αυτή είναι πάθος, έρωτας. Κάθε φωτογραφία είναι για μένα μια ιστορία ζωής, την κοιτώ, αναζητώ στοιχεία, ψαχουλεύω, προσέχω το πίσω μέρος. Κι από όλα αυτά προκύπτουν στοιχεία για την οικογένεια, τον τόπο, την εποχή.
Ποιο στόχο κατά τη γνώμη σας έχει ένας συλλέκτης; Είναι ανάγκη για αναζήτηση ή ανάγκη που αγγίζει τα όρια της μανίας;
Ισχύουν και τα δύο, δηλαδή υπάρχει η αναζήτηση και το πάθος που τις περισσότερες φορές γίνεται μανία. Κι αυτή τελικά κυριαρχεί. Είναι η μανία που σε ξεσηκώνει, σε κάνει να τρέχεις σε κάθε πληροφορία, σε κάθε στοιχείο που θα σε οδηγήσει σε αυτό που αναζητάς. Βλέπετε πολλοί απόγονοι διαθέτουν συλλογές σε δημοπρασίες που πλέον γίνονται διαδικτυακά.
Τι είχε ο Στέφανος Στουρνάρας που τον οδήγησε στη φωτογραφία, στην αποτύπωση τελικά δεδομένων; Υπήρχε κάτι, υπάρχει κάτι που οδηγεί τους ανθρώπους να ασχοληθούν με κάτι;
Ο Στέφανος Στουρνάρας είχε αναμφισβήτητα ταλέντο στη ζωγραφική που έγινε διακριτό και τον οδήγησε στη Σχολή Καλών Τεχνών χάρη στη βοήθεια του αρχίατρου Γιάννη Παπαθεοδώρου. Είχε βεβαίως τη δύναμη να προχωρεί, να αναζητά, να εξελίσσει τη δουλειά του και να εξελίσσεται… Σε σχετικές λεζάντες θα δείτε ότι δίπλα στο όνομά του γράφει «ζωγράφος – φωτογράφος», ήταν αυτός που δημιούργησε τις καρτ ποστάλ, που τους έδωσε τη μορφή που συναντούμε πολλές δεκαετίες αργότερα… Ο Στέφανος Στουρνάρας έγραψε την ιστορία του τόπου μας και των ανθρώπων του…
Ποια η διαφορά – κατά τη γνώμη σας – του Στ. Στουρνάρα με άλλους φωτογράφους της εποχής του;
Ο Στέφανος Στουρνάρας βγήκε από το στούντιο. Έως τότε ο κόσμος πήγαινε στο φωτογραφείο. Ο Στέφανος Στουρνάρας πήρε τα πινέλα του και τη φωτογραφική του μηχανή και γύρισε τη χώρα. Αρχικά ως αγιογράφος για να βγάλει χρήματα. Κι όπου βρισκόταν έβγαζε φωτογραφίες. Κι έφτιαξε το καλύτερο φωτογραφείο στον Βόλο, στη διασταύρωση των οδών Κουταρέλια με Ερμού. Ακόμη υπάρχει το κτήριο.
Με την ολοκλήρωση της έκθεσης στο Μουσείο της Πόλης του Βόλου οι φωτογραφίες και όλη η συλλογή μπαίνει και πάλι σε ντουλάπια και κουτιά;
Η παρουσίαση στο Μουσείο της Πόλης του Βόλου εκτός από τη συμμετοχή του κόσμου και τον θαυμασμό που εισπράττει, έχει δώσει αφορμή για αντίστοιχη διοργάνωση. Ήδη υπάρχει πρόταση για τη μεταφορά της έκθεσης στη Λάρισα, στη Δημοτική Πινακοθήκη Λάρισας – Μουσείο Γ.Ι. Κατσίγρα. Η έκθεση προγραμματίζεται για τον επόμενο Σεπτέμβριο.
Ποιο είναι το όνειρό σας σχετικά με τη συγκεκριμένη συλλογή;
Το όνειρό μου είναι η ανάδειξη της συλλογής και κυρίως η αξιοποίησή της. Είναι μια συλλογή που έχει αρχή και δεν έχει τέλος καθώς δεν σταματώ να αναζητώ κάθε τι που αφορά τη ζωή και τη δουλειά του Στ. Στουρνάρα. Ελπίζω και εύχομαι να συνεχιστεί από τη μοναχοκόρη μου που είναι γιατρός, με πολλά ενδιαφέροντα και ευαισθησίες.
Είστε συλλέκτης και άλλων αντικειμένων, και άλλων δεδομένων και ποια είναι;
Είμαι συλλέκτης παλαιών εφημερίδων, εντύπων, βιβλίων κι έχω στην κατοχή μου σπάνιες εκδόσεις, μοναδικές. Είμαι στην πραγματικότητα συλλέκτης στοιχείων που πιστοποιούν δράσεις ανθρώπων διασώζοντας και αναδεικνύοντας την ανθρωπολογική πλευρά. Στιγμές καθημερινότητας με ανακοινώσεις και διαφημίσεις εποχή σε εφημερίδες και φωτογραφίες. Στιγμές ανθρώπων που δεν χάθηκαν, αλλά ζουν χάρη στο μεράκι και την αγάπη που τους αναλογεί.
Συλλέγω η λέξη προέρχεται από το συν και λέγω… Θέλει εν ολίγοις ο συλλέκτης κάτι να πει, τι είναι αυτό που θέλετε να μας πείτε;
Ο συλλέκτης με τον τρόπο του τιμά τη ζωή και τους ανθρώπους, τους κρατά για πάντα ζωντανούς. Με τον τρόπο του προσφέρει αιωνιότητα και αθανασία…