Ο κ. Στράτος Κουλαυτάκης κατέχει τη θέση του προέδρου στον Σύλλογο Φίλων Λαϊκού Τραγουδιού Βόλου «Στέλιος Καζαντζίδης», που ιδρύθηκε στον Βόλο το 2003, ακριβώς δύο χρόνια έπειτα από τον θάνατο του μεγάλου τραγουδιστή. Ο σύλλογος διανύει πλέον τον 16ο χρόνο ύπαρξης, με αξιοσημείωτη πολιτιστική δράση και κοινωνική προσφορά σε φιλανθρωπικά ιδρύματα του Βόλου.
Ο τοπικός σύλλογος αντέχει στο πέρασμα του χρόνου. Από το 2003 μέχρι σήμερα, έχουν παρελάσει από τις τάξεις του εκατοντάδες Βολιώτες κάθε ηλικίας. «Έχουμε περισσότερα από 500 εγγεγραμμένα μέλη, αν και ταμειακώς τακτοποιημένοι είναι περίπου εκατό ενόψει και της γενικής συνέλευσης που προγραμματίσαμε για τις 28 Ιανουαρίου. Η συνδρομή είναι 15 ευρώ τον χρόνο, δηλαδή 1,25€/μήνα. Λιγότερο κι από έναν καφέ. Πιο παλιά που κυκλοφορούσαν και πιο πολλά χρήματα, ενισχύαμε πολλά ιδρύματα της πόλης», τόνισε ο κ. Κουλαυτάκης και συμπλήρωσε: «Το σημαντικό είναι πως στον Βόλο αντέχουμε. Ειδικά αυτή την εποχή που οι οικονομικές συγκυρίες δεν είναι ευνοϊκές και το φορτίο είναι πολύ βαρύ. Άλλοι σύλλογοι δεν είναι το ίδιο δραστήριοι όπως στο παρελθόν, ενώ πέρα από το οικονομικό να μην ξεχνάμε ότι πέρασαν και τα χρόνια. Αρκετοί κουράστηκαν, άλλοι έφυγαν… Όμως, όπως είχε πει κάποτε και ο Στέλιος: «Το πολύ και το καθόλου βλάπτουν». Και είχε τόσο δίκιο, γιατί τα πολλά σε διαφθείρουν και με το καθόλου δεν μπορείς να τα βγάλεις πέρα».
Το καλοκαίρι του 2000 με αφορμή τα γενέθλια του Στέλιου, είχε την ευκαιρία να γνωρίσει από κοντά τον θρύλο του πενταγράμμου. Συνοδευόμενος από φίλους του βρέθηκε στο εξοχικό σπίτι του Καζαντζίδη στον Άγιο Κωνσταντίνο, όπου άρεσε στον Στέλιο να ψαρεύει με τη βάρκα του. Ο κ. Κουλαυτάκης βρέθηκε στο πλευρό του ινδάλματός του, τον οποίον είχε αγαπήσει από τα δώδεκα χρόνιά του. «Με στείλανε να δουλέψω από μικρός. Όλη μέρα στο μηχανουργείο και το βράδυ για μάθημα στο νυχτερινό σχολείο. Όσα άκουγα τότε, ήταν τα βιώματά μου.
Τα τραγούδια του Καζαντζίδη έχουν παρηγορητική δύναμη, ειδικά στους πονεμένους ανθρώπους», εξομολογήθηκε, ενώ έπειτα θυμήθηκε ένα χαρακτηριστικό περιστατικό από την επίσκεψή του στον Άγιο Κωνσταντίνο. Τότε δώρισε στον Καζαντζίδη ένα καπέλο τυπώνοντας πάνω από το γείσο τη φράση «Έρχονται χρόνια δύσκολα». Ο Στράτος Κουλαυτάκης δανείστηκε τον τίτλο από το τελευταίο τραγούδι του Καζαντζίδη, που ηχογράφησε το 2000 σε μουσική και στίχους του Μάκη Ερημίτη και αποδείχθηκε προφητικό για το μέλλον, κρίνοντας απ’ όσα βιώνει η Ελλάδα τα τελευταία έτη. «Αν ζούσε σήμερα που καταλήξαμε… νεόπτωχοι, θα είχε πολλά να πει», σημείωσε με νόημα.
Τι κάνει τον Στέλιο Καζαντζίδη να λατρεύεται ακόμη κι ας κοντεύουν να συμπληρωθούν δύο δεκαετίες από τον θάνατό του; Φυσικά πέρα από το χάρισμα της φωνής του, ήταν και η στάση ζωής του. Ο Στράτος Κουλαυτάκης σχολίασε: «Είναι συνδυασμός και των δύο, αλλά και ότι κυνηγούσε τραγούδια διαχρονικά, με νόημα στον στίχο. Πώς έλεγε και ο Άκης Πάνου; «Δώστε μου έναν καλό στίχο και θα σας βρω χίλιες μουσικές». Το φαινόμενο Καζαντζίδη πολλοί προσπαθούν να το εξηγήσουν, έχουν γραφτεί τόσα βιβλία για το θέμα. Παραμένει στο επίκεντρο του ενδιαφέροντος, όχι μόνο στην Ελλάδα, αλλά και το εξωτερικό. Στο Ισραήλ, στη Σερβία, αλλά και στα Σκόπια έχω εντοπίσει καλλιτέχνες που τραγουδούν Καζαντζίδη έχοντας διασκευάσει τα τραγούδια στη γλώσσα της κάθε χώρας».
Βέβαια, την απάντηση μοιάζει να την έδωσε ο ίδιος ο καλλιτέχνης προτού πεθάνει. «Τους πόνους, τους καημούς και τις ελπίδες αυτού του κόσμου τραγούδησα», είχε πει κάποτε, εξηγώντας τον λόγο που τον αγάπησε ο κόσμος…
