Στο περιθώριο

«Περήφανη» δηλώνει στον Βόλο η Δημοτική Αρχή για την κοινωνική της πολιτική, αλλά μια βόλτα στους κεντρικούς δρόμους είναι η «απάντηση». Η πραγματικότητα είναι σκληρή και αμείλικτη. Ουδέποτε θα περιμέναμε ευαισθησία για κλοσάρ που δεν είναι …Έλληνες , για μητέρες άνεργες με τα μωρά στην αγκαλιά που ζητιανεύουν στους δρόμους και τις εκμεταλλεύονται κυκλώματα… γιατί είναι Βουλγάρες.
Όχι, από τη Δημοτική Αρχή του Βόλου ουδέποτε θα αναμέναμε τέτοιου είδους συμπόνια. Αλλά για τους Έλληνες; Τι την χωρίζει από να τους παρέχει προστασία για να μην κοιμούνται στους δρόμους και τα παγκάκια, όταν «μοιράζονται» το ίδιο Dna…
Η Δημοτική Αρχή κατά καιρούς υποστηρίζει με γενικότητες πως οι άνθρωποι ζουν στον δρόμο από επιλογή.
Η αλήθεια είναι ότι δεν γνωρίζουμε πολλούς να έχουν ως επιλογή το φαγητό από τα σκουπίδια ή τον ύπνο κάτω από δέντρα και πιλοτές πολυκατοικιών. Γνωρίζουμε όμως πρόσωπα που ζήτησαν βοήθεια από τον Δήμο, αλλά που απάντηση δεν έλαβαν ποτέ.
Αναρωτιόμαστε πως αλήθεια λειτουργεί ο μηχανισμός τους, που θα έπρεπε να είναι ένα ισχυρό «δίχτυ προστασίας» των νοικοκυριών και των ατόμων για τις περιπτώσεις που αντιμετωπίζουν άμεσο και οξύ πρόβλημα σίτισης και στέγης.
Η λύση δεν είναι να στρέφονται όσοι αντιμετωπίζουν ακραία προβλήματα επιβίωσης σε «φιλάνθρωπους» ούτε να περιμένουν τα φιλάνθρωπα «τραπέζια» τα Χριστούγεννα στον Άγιο Νικόλαο…
Γνωρίζουμε ανθρώπους που έχουν μεν κάποια στέγη, αλλά ζουν υπό συνθήκες που απέχουν ριζικά από τις στοιχειωδώς αποδεκτές και δεν διαθέτουν τα οικονομικά μέσα να τις βελτιώσουν.
Πως εννοούν στον Δήμο την αρωγή σε τέτοιες περιπτώσεις;
Το «δίχτυ» προστασίας τους είναι εξαιρετικά προβληματικό και προσβλητικό για τον πολιτισμό και τον ανθρωπισμό της πόλης.
Μια περιήγηση στους δρόμους και τα πάρκα, μια στάση έξω από τα σούπερ μάρκετ και θα πείσει ακόμη και τον πιο «φανατικό» θαυμαστή της…